Προσωπικότητα χαρισματική ο Νάνος Βαλαωρίτης, γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921, πολυτάλαντος ποιητής, συγγραφέας, έξοχος μεταφραστής, ζωγράφος και βαθύτατα κοσμοπολίτης Έλληνας, σπούδασε νομικά, φιλολογία αγγλική και γαλλική στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Σορβόννης. Στα «Πρόσωπα και απόψεις», την Κυριακή 3/4 στις 16.00 στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.

Ο ίδιος ομολογεί ότι πρέπει να τολμάει κανείς στη ζωή του ,αλλιώς «μένει στη γωνιά του...»
Πολυγραφότατος από νέος — πρωτοδημοσιεύει στα Νέα Γράμματα το 1939, περιοδικό που πληροφορούσε για όλες τις πρόσφατες κινήσεις του Μοντερνισμού στην Ευρώπη.
Στην ζωή του, μετά τον Καβάφη βέβαια, έπαιξε μεγάλο ρόλο ο Σεφέρης που είχε κι αυτός μια κοσμοπολίτικη στάση τόσο στα γραπτά όσο και στην ποίησή του.
Για τους Έλληνες πιστεύει ότι : « Οι Έλληνες έχουμε φοβικά σύνδρομα έναντι των Ευρωπαίων. Μας διέπει ένα περίεργο σύμπλεγμα ανωτερότητας, που σε μια επιπόλαια διάγνωση μας κάνει να πιστεύουμε, ότι είμαστε καλύτεροι από τους «κουτόφραγκους». Είναι όμως, το σύμπλεγμα κατωτερότητας το οποίο συνοδεύει το σύμπλεγμα ανωτερότητας, ότι δηλαδή αυτές οι χώρες έχουν τα πάντα, όχι μόνο λόγω της αριθμητικής τους υπεροχής, αλλά και επειδή αντί ένα-δύο ποιητών, αυτοί έχουν να αντιτάξουν δεκάδες.»
Και συμπληρώνει :«Επικαλούμαστε τους αρχαίους, αλλά αυτοί δεν μας βοηθάνε πια... Εκείνο που μας λείπει είναι το τι έγινε μετά την Αναγέννηση κι εκεί φαίνεται, όλη μας η φτώχεια, και πόσο λίγο μπορούσαμε να συναγωνιστούμε τους Ευρωπαίους».
Η χώρα μας - Αίνιγμα της Σφίγγας, όπου επικρατεί ένας φαύλος κύκλος- πιστεύει ότι είναι διεφθαρμένη, όπως όλες οι δημοκρατίες. Και η Αμερική και η Αγγλία αναφέρει ότι είναι διεφθαρμένες, με την διαφορά ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Δεν τιμωρείται απολύτως κανείς από όσους έχουν επανειλημμένα καταδικαστεί. Τιμωρούνται κάποιοι μικρότεροι και ασήμαντοι, ενώ οι πολιτικοί την γλιτώνουν πάντα.
Όσον αφορά στην αίσθηση της διακυβέρνησης της χώρας ισχυρίζεται ότι χρειάζεται πάντα ένας χαρισματικός ηγέτης ,όπως ήταν ο Βενιζέλος στην εποχή του, αλλά αυτό δεν φτάνει να αλλάξει το απαρχαιωμένο μη –σύστημα.
Σ’ αυτή την δύσκολη φάση που περνούν οι Έλληνες υπάρχει ελπίδα... «Πρέπει όμως, προηγουμένως να απελπιστούμε αρκετά, ώστε να καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι σιγά- σιγά ...»