Για να αντιμετωπίσουν την οικονομική λαίλαπα τα κανάλια ψαλίδισαν τη διάρκεια της σεζόν ακόμη και στο μισό κατεβάζοντας ρολά νωρίτερα και ακολουθούν χιλιοπαιγμένες σειρές

Με αφορμή την κρίση η τηλεοπτική φτήνια, η ευκολία και η υποτίμηση του τηλεοπτικού κοινού θριαμβεύουν. Από τη μια κόβονται εκπομπές και πρόσωπα για να εξοικονομηθεί κόστος και να διασωθεί το πρόγραμμα και η ποιότητά του και από την άλλη δεν υπάρχει πλέον ούτε μία εβδομάδα τηλεοπτικού χρόνου στη διάρκεια της οποίας να μην αναμασώνται τα ίδια και τα ίδια. Φτάσαμε εν έτει 2011 να μιλάμε για τηλεοπτική σεζόν της οποίας η πραγματική διάρκεια ουσιαστικά συρρικνώνεται κατά έξι μήνες, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πρωτότυπη ψυχαγωγία. Πώς προκύπτει το συμπέρασμα; Απλά μαθηματικά. Αφαιρώντας τους πέντε μήνες (από Ιούνιο ως και Οκτώβριο) όπου πραγματοποιείται η θερινή παύση, συν τις τέσσερις εβδομάδες την περίοδο των εορτών (τρεις τα Χριστούγεννα και μία το Πάσχα) όπου τα κανάλια προβάλλουν επαναλήψεις, μένουν έξι μήνες, δηλαδή η μισή χρονιά. Αν προσθέσουμε και τις διάσπαρτες επαναλήψεις, τότε σίγουρα μιλάμε για πέντε μήνες καθαρού πρωτότυπου προγράμματος.

Διανύσαμε μια σεζόν όπου ολόκληρες ζώνες (μεσημεριανή και νυχτερινή, ακόμη και prime time) στηρίχθηκαν στις «πολύτιμες» επαναλήψεις, περάσαμε καλοκαίρια συντροφιά με χιλιοπαιγμένες παλιές και ξεπερασμένες σειρές. Είτε πρόκειται για πρωτοκλασάτες σειρές («50-50», «Ευτυχισμένοι μαζί», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Το Νησί», «Το Καφέ της Χαράς», «Επτά θανάσιμες πεθερές», «Μπαμπά, μην τρέχεις», «Σ΄ αγαπώμ΄ αγαπάς», «Κόκκινο δωμάτιο», «Safe sex») είτε πρόκειται για τουρκικές σαπουνόπερες και χιλιοπαιγμένες εκπομπές («Κισμέτ», «Γλυκές αλχημείες», «Food and the city», «Μπουκιά και συχώριο»), τα κανάλια πλέον επενδύουν στην περίφημη library, δηλαδή τη βιβλιοθήκη τους, που μεταφράζεται σε αποθήκη σειρών και εκπομπών.

«Πολυτελής» φτήνια

Αλλοτε στήνονταν σίριαλ με μία κάμερα και ένα υποτυπώδες σκηνικό. Ετσι φτιάχτηκαν οι «Τρεις Χάριτες», με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι «Απαράδεκτοι». Ούτε εκατομμύρια, ούτε φίρμες χρυσοπληρωμένες, ούτε budget δυσθεώρητα. Καλοί ηθοποιοί, απλό το περιτύλιγμα, δυνατό το σενάριο. Μόλις όλα αυτά προσπεράστηκαν, μόλις βαφτίστηκαν φίρμες εν μια νυκτί ζεν πρεμιέ του γλυκού νερού και κορίτσια που κοσμούσαν εξώφυλλα κουτσομπολίστικων περιοδικών με προσωπικά ενσταντανέ, μόλις τις επιτυχίες ακολούθησαν οι αρπαχτές, η μυθοπλασία βούλιαξε στα νερά του νεοπλουτισμού και τα κανάλια στη συνήθεια του αναμασήματος. Γιατί πόσο δυναμικός μπορεί να θεωρείσαι ως τηλεοπτικός σταθμός όταν σερβίρεις ξαναζεσταμένο φαγητό, όταν κόβεις και ράβεις επιπόλαια ίσα-ίσα για να κλείσεις τρύπες προγράμματος ή όταν θεωρείς ότι βγάζο ντας από την αποθήκη την παλιατζούρα γίνεσαι ανταγωνιστικός; Πόσο απελπισμένος πρέπει να είναι ένας τηλεθεατής για να παρακολουθήσει σε χιλιοστή επανάληψη τις σειρές του Γιάννη Δαλιανίδη;

Το Μega ήδη κάλυψε τα βράδια της Τρίτης με επαναλήψεις, όπως έπραξε αντιστοίχως και κάποια κυριακάτικα, ενώ στο ενδιάμεσο της προβολής νέων επεισοδίων εκπομπών συχνά πρόβαλλε ένα επεισόδιο σε επανάληψη προς εξοικονόμηση κόστους. Ξαφνικά και δίχως προειδοποίηση. Είδαμε τον Βασίλη Καλλίδη να επισκέπτεται τέσσερις Κυριακές τα ίδια μέρη με το Παλαιό Φάληρο να έχει την τιμητική του, τον Στέλιο Παρλιάρο να φτιάχνει είκοσι φορές την ίδια πάστα φλόρα, την «Πολυκατοικία» προτού καλάκαλά κλείσει τον κύκλο της να μηδενίζει και να ξεκινά, για δεύτερη φορά σε έναν χρόνο, να προβάλλεται σε επανάληψη. Το Μega διαθέτει τη μεγαλύτερη «βιβλιοθήκη σειρών» και απ΄ ό,τι φαίνεται την τιμά και θα συνεχίσει να την τιμά ιδιαίτερα. Στην ίδια λογική κινούνται και τα υπόλοιπα κανάλια. Ο ΑΝΤ1 επιλέγει παλιές ελληνικές σειρές το μεσημέρι, επανάληψη τριτοκλασάτου τουρκικού σίριαλ το απόγευμα και αποκλειστικά επαναλήψεις όλο το καλοκαίρι. Σε πολύ χειρότερη κατάσταση βρίσκεται ο Αlpha, ο οποίος κινείται με επαναλήψεις παμπάλαιων σειρών, αφού το κανάλι έχει διακόψει εδώ και καιρό την παραγωγή μυθοπλασίας, με κορυφαία τη συνεχή προβολή του «Sex and the city», των «Οικογενειακών ιστοριών» κ.ά.

Το τέλος του ζωντανού προγράμματος

Επί ένα εξάμηνο τα κανάλια σφυροκοπούν το τηλεοπτικό κοινό με αναμασημένο πρόγραμμα δεκαετιών και εφέτος ήταν η πρώτη σεζόν που επέλεξαν ακόμη και στην πιο δυνατή ζώνη τους, όπως είναι το prime time, να βάλουν εμβόλιμες επαναλήψεις πιο πρόσφατων ή αυτοτελών σειρών. Εφέτος το ψυχαγωγικό πρόγραμμα των δύο μεγάλων καναλιών (Μega, ΑΝΤ1) κατεβάζει ρολά εντός του Μαΐου, εξοικονομώντας με αυτόν τον τρόπο πόρους, καθώς ως και πέρυσι η λήξη σημειωνόταν στα τέλη Ιουνίου, ενώ οι καθημερινές σειρές κάλυπταν και μεγάλο μέρος του Ιουλίου.

Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες, οι επικεφαλής των καναλιών θα επιχειρήσουν την καθυστέρηση της έναρξης της επόμενης σεζόν, η οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων τοποθετείται στα τέλη Οκτωβρίου, δίχως να αποκλείεται κάποια προγράμματα να αρχίσουν να προβάλλονται στις αρχές Νοεμβρίου.

Ηδη τα επεισόδια των σειρών και εκπομπών που γυρίστηκαν και δεν θα προβληθούν τους τρέχοντες μήνες («Η ζωή της άλλης», «Τα μυστικά της Εδέμ», «Μoney Drop», «Steps» κ.ά.) θα προβληθούν στην αρχή της επόμενης σεζόν και κυρίως το πρώτο τρίμηνο, οπότε η ολοκλήρωση του 2011 οικονομικά θα γίνει ομαλότερα και δίχως ιδιαίτερα ανοίγματα σε επίπεδο budget.

Ελένη Ράντου

«Και φθειρόμαστε και δεν πληρωνόμαστε»

«Από το 2000 παίζεται η σειρά “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Είναι δυνατόν να μη φθαρεί κάποιος όταν επί 11 χρόνια παίζεται η σειρά; Είναι πρωτόγνωρο να βλέπει ο κόσμος έναν άνθρωπο να μην εξελίσσεται καλλιτεχνικά. Σίγουρα είναι τιμητικό να σημειώνει ύστερα από τόσον καιρό η σειρά τέτοιες τηλεθεάσεις και ότι ο κόσμος δεν έχει κορεστεί από αυτό.Αντικειμενικά όμως έχει παγώσει ο χρόνος με την καλλιτεχνική εξέλιξη.Γίνεται ουσιαστικά πλύση εγκεφάλου επί 11 χρόνια. Επιπλέον, την ώρα που τα κανάλια εισπράττουν διαφημιστικά έσοδα από την προβολή των συγκεκριμένων σειρών,πλέον δεν παίρνουμε μία. Υπήρχε κάποτε το σωματείο “Διόνυσος” το οποίο μέσω αγωγών είχε καταφέρει να παίρνουμε περίπου 1.000 ευρώ τον χρόνο. Τώρα με πρόσχημα την κρίση δεν πληρωνόμαστε».

ρεπορταζ Αφροδίτη Γραμμέλη
Το Βήμα της Κυριακής

2011-06-15