Ο στρατός στον Έβρο
Επειδή δεν μπορώ να μιλήσω όπως θα έπρεπε... θα πω μόνο ότι δεν αντέχω -ούτε εγώ ούτε κανένας- άλλο με την τηλεόραση που ασχολείται με τους μετανάστες, οι οποίοι έχουν πνίξει την Ελλάδα! Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία τριάντα χρόνια, όλη αυτή η εγκληματικότητα που βιώνουμε, είναι η πολιτική που εφάρμοσαν οι δυο καραγκιόζηδες τόσα χρόνια! Οι άνθρωποι, οι οποίοι μπαίνουν από την Ανατολική πλευρά, είναι άνθρωποι δίχως επίπεδο και την ανθρώπινη ζωή δεν την υπολογίζουν καθόλου, και αυτό γιατί έτσι έχουν μεγαλώσει εκεί! Έχουμε γεμίσει με φουστανέλες και κελεμπίες στην Αγορά λες και άρχισε το Φεστιβάλ πρόωρα!
Το πρόβλημα αυτό, λοιπόν, είναι τεράστιο και εξαιτίας της προεκλογικής καμπάνιας τώρα τελευταία μας έχουν σπάσει τα νεύρα! Το θέμα όμως είναι απλό, αλλά αυτοί δεν θέλουν να δώσουν τη λύση... Γι’ αυτό θα το κάνω εγώ! Έχουμε, που λέτε, στα Γιάννενα 17.000 στρατό... ήθελα να ’ξερα τι φυλάνε! Φυλάνε τα γερόντια που έμειναν στη Βόρειο Ήπειρο και δεν μας έχουν πειράξει...;; Αυτό που προτείνω εγώ είναι να πάνε στα σύνορα στον Έβρο... που είναι 60 χλμ.. Δεν είναι τίποτα σε σχέση με το στρατό που έχουμε και κάθεται! Αν πήγαιναν 30.000 στρατιώτες δεν θα περνούσε βελόνα! Ένα φυλάκιο κάθε 100 μέτρα! Όταν το είπα σε έναν δικηγόρο μου είπε ότι έχω δίκιο... Και συμπλήρωσε ότι πρόσφατα πήγε εκεί πάνω και ήταν όλοι με λιμουζίνες... Από τη διακίνηση έχουν οικονομήσει τόσα λεφτά!
Αυτή η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες συμφέρει και κάτι καραγκιόζηδες Αθηναίους που έχουν μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα και τους στοιβάζουν όλους μαζί... και κάθε βράδυ βγάζουν αφορολόγητο με βάση το πόσοι κοιμούνται... και άμα παίρνουν 5 ευρώ το κεφάλι, φαντάσου πόσα βγάζουν! Όλοι είναι μέσα στο κόλπο....
Και τώρα βρήκαν την ευκαιρία και κάτι καθηγητές να μας πουν πως θα λύσουμε το πρόβλημα! Κάντε χριστιανοί μου αυτό που λέω εγώ! Κανείς δεν το έχει σκεφτεί; Να πάει ο στρατός ώστε να μην μπουν άλλοι... να κλείσουμε τις μπουκαπόρτες γιατί δεν πάει άλλο. Ο στρατός δεν χρειάζεται πουθενά αλλού, μόνο στον Έβρο... διότι οι γείτονές μας είναι χειρότερα και από εμάς... Ο εχθρός είναι αόρατος!

Ο Παπαδήμος της Λευκάδας
Με έκπληξη πληροφορήθηκα τον τελευταίο καιρό ότι ο φίλος μου, ο Σπύρος ο Ροντογιάννης, έγινε ο νέος ιδιοκτήτης του PEOPLE... Εγώ στην αρχή του είπα να μην τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο... αλλά δεν με άκουσε! Δεν πειράζει όμως γιατί όλοι προσπάθειες κάνουμε να επιβιώσουμε!
Το PEOPLE είναι σε μια περιοχή -γι’ αυτό λέω και ο Παπαδήμος της Λευκάδας- επί σαράντα χρόνια υποβαθμισμένη. Όσοι επιχείρησαν να κάνουν μαγαζί εκεί πίσω στο τέλος έφυγαν! Όλα τα μαγαζιά πέρασαν από εκεί... ταβέρνες, μπουζούκια, εστιατόρια... τα πάντα! Η περιοχή αυτή έχει γίνει ένα προαύλιο του Γηροκομείου, που πάνε όλα τα γερόντια και κάθονται στα παγκάκια και ταΐζουν τα περιστέρια! Το πολύ-πολύ να πάει και καμιά μαμά με το παιδί της...
Το τόλμημα, το οποίο πάει να κάνει ο φίλος μου ο Σπύρος είναι σαν τον Παπαδήμο, που επιχειρεί να «σηκώσει» την Ελλάδα... Έτσι και ο αυτός θα επιχειρήσει να σηκώσει την παραλία!
Η παραλία όμως δεν σηκώνεται ούτε με σφαίρες! Εκτός και αν πάει στον Δεσπότη και του πει τα Φώτα να γίνονται μπροστά από ’κει... γιατί φέτος με τόσο αέρα κόντεψαν να φύγουν όλοι! Πιστεύω ότι είναι πιο γραφικά να γίνονται εκεί... και έτσι μπορεί να αναβαθμιστεί και η περιοχή!
Η προσπάθεια του Σπύρου για να φτιάξει το μαγαζί είναι πάρα πολύ μεγάλη. Έχει πάρει γυψοσανίδα για να καλύψει όλη την πέτρα που υπήρχε στο μαγαζί, μέχρι να έρθει ο επόμενος και να ξηλώσει τη γυψοσανίδα και να φανεί η πέτρα!
Του εύχομαι να πάει καλά, και όπως μου είπε το όνομα θα είναι «KAVOS» (μου αρέσει αυτό το όνομα). Αν όλα πάνε καλά θα ανοίξει του Αγίου Πνεύματος... Αμήν!

Ότι έκανε ο ένας... έκανε και ο άλλος!
Ήταν τα χρόνια που όλοι μας είχαμε λεφτά και ο ένας ζήλευε τον έναν και ο άλλος τον άλλο... Το πρώτο ντουέτο που άρχισε, άρχισε από την παραλία. Ότι έπαιρνε ο αδερφός μου ο Τάκης, έπαιρνε και ο Κυριάκος ο Πάλμος (και αυτός ναυτικός)... Τώρα τελευταία βρίσκω τον Γριπαρόλια τον Σπύρο και μου λέει: «Ρε Μπάμπη δεν λες του Σπύρου του Ροντογιάννη τίποτα;», «Γιατί Σπύρο, τι συμβαίνει;», λέω εγώ. Και μου απαντάει: «Σκάφος αγόρασα εγώ... σκάφος πήρε και ο Σπύρος. Μπουζούκια άνοιξα εγώ στην Αθήνα... Κέντρο ανοίγει ο Σπύρος στη Λευκάδα».
Έχουμε πρόσκληση να πάμε από το καινούριο του μαγαζί και του εύχομαι να πάνε όλα καλά!
Μετά... άρχισε το δίδυμο Μυρμήγκης - Φαγογένης! Ότι αγόραζε ο δεύτερος... αγόραζε και ο πρώτος!
Όλο αυτό συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας... Ο καημός του Μυρμήγκη, ο οποίος ζει στον Καναδά, αν ο Φαγογένης έχει ακόμα αυτά που είχε! Αυτά τα χρόνια ήταν τα ωραία... που ο ένας αντέγραφε τον άλλον! Παραδείγματα βέβαια υπάρχουν πολλά, αλλά δεν μπορώ να τα αναφέρω όλα... Θα τα πω σε ένα άλλο τεύχος!
Εύχομαι η άνοιξη που μπήκε να μας δώσει λίγο ζωή... να πάρουμε λίγο τα πάνω μας, να σηκώσουμε λίγο ψηλά τα κεφάλια και να έρθει κανείς χριστιανός (αν έρθει κανείς) μπας και πάρει ζωή το νησί!
Τα υπόλοιπα θα τα πω σε μια εκπομπή διαδικτυακή.... Διότι από την εφημερίδα δεν μπορώ να τα πω όλα... κρατάμε και τα προσχήματα!

Φύλλο: 105 Ημερομηνία: 15 Απριλίου

2012-05-03