Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ξεκινά αυτή την Πέμπτη

Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών διοργανώνει στην Πάτρα από την Πέμπτη 26 έως και την Κυριακή 29 Μαΐου το Δ΄ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο. Το Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο πραγματοποιείται κάθε δύο έτη και σε αυτό λαμβάνουν μέρος Έλληνες επιστήμονες από πανεπιστήμια της Ελλάδας και του Εξωτερικού.

Το θέμα του φετινού Συνεδρίου, το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια, είναι: «Το αρχαίο ελληνικό θέατρο και η πρόσληψή του».

Το συνέδριο θα διεξαχθεί στο συνεδριακό και πολιτιστικό κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών και οι εργασίες του θα ξεκινήσουν στις 14.30 της Πέμπτης.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον διεπιστημονικό χαρακτήρα της προσέγ-γισης του θέματος, καθώς συμμετέχουν επιστήμονες από διάφορους επι-στημονικούς χώρους (θεατρολόγοι, κλασικοί φιλόλογοι, αρχαιολόγοι κ.ά.), των οποίων κοινό στοιχείο αποτελεί η επιστημονική ενασχόληση με το αρχαίο θέατρο. Η από κοινού προσέγγιση του ίδιου αντικειμένου και η ανταλλαγή απόψεων σκοπό έχει να εμπλουτίσει όχι μόνον τις γνώσεις αλλά και την οπτική των επιστημόνων που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους.

Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν εξήντα γνωστοί επιστήμονες και μελετητές του αρχαίου ελληνικού θεάτρου (μεταξύ άλλων οι Κ. Γεωργουσόπουλος, Γ.    Γιατρομανωλάκης, Φ. Κακριδής, Β. Πούχνερ, Γ. Μ. Σηφά-κης, Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Σ. Χαβιάρας, Θ. Χατζηπανταζής κ.ά.) και μεγάλος αριθμός νέων επιστημόνων και φοιτητών.

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές το αρχαίο θέατρο ως θέμα παρουσιάζει πολλαπλώς εξαιρετικό ενδιαφέρον:

Πρώτον, περιλαμβάνει ορισμένα από τα σημαντικότερα δραματικά κείμενα όλων των εποχών (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Μένανδρος), που επηρέασαν κατ’ αρχάς το ρωμαϊκό δράμα και, σε μεταγενέστερες εποχές, την παγκόσμια δραματουργία. Στα κείμενα που αναφέρονται στο αρχαίο θέατρο συγκαταλέγεται, βέβαια, και ένα από τα σημαντικότερα θεωρητικά κείμενα όλων των εποχών, η Ποιητική του Αριστοτέλη.

Δεύτερον, υπάρχει πλουσιότατο αρχαιολογικό υλικό, που θα ήταν ακατανόητο χωρίς τη γνώση και τη μελέτη του αρχαίου θεάτρου. Πρόκειται, κυρίως, για πάμπολλες (γνωστές ή λιγότερο γνωστές) αγγειογραφίες ή αγαλματίδια που απεικονίζουν σκηνές ή πρόσωπα του θεάτρου αλλά και πολύ μεγάλο αριθμό αρχαίων θεάτρων (μόνον στην περιοχή της Μεσογείου σώζονται - σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό - υπολείμματα από εξακόσια περίπου αρχαία θέατρα (με σημαντικότερο βέβαια όλων εκείνο του αρχαιότερου σωζόμενου θεάτρου στον κόσμο, του Θεάτρου του Διονύσου στην Αθήνα).

Τρίτον, η πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου αποτελεί από μόνη της ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο της ιστορίας του πολιτισμού της Δύσης. Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται κατ’ αρχήν οι μεταφράσεις ή μεταφράσεις-διασκευές των αρχαίων ελληνικών δραματικών κειμένων από ξένους (ενδεικτικά αναφέρεται ο Yeats, ο Πάουντ, ο Μπρεχτ, ο Seamus Heaney, ο Tony Harrison) αλλά και Έλληνες (από τον Γρυπάρη και τον Βάρναλη μέχρι τον Χειμωνά και τους πιο πρόσφατους μεταφραστές).

Σημαντικότερη ακόμη είναι η επίδραση σε έργα ξένων δραματικών συγγραφέων (π.χ. Κορνέιγ, Ρακίνας, Ανούιγ, Ζίντ, Κοκτώ, Σάρτρ, Ευγένιος Ο’Νίλ, Χάινερ Μύλλερ) αλλά και Ελλήνων (ας θυμηθούμε μονάχα τον προσφάτως εκλιπόντα Ιάκωβο Καμπανέλλη). Οι σημαντικοί λογοτέχνες που επηρεάστηκαν στο έργο τους από την αρ-χαία τραγωδία είναι ασυγκρίτως περισσότεροι (ας αναφερθούν εδώ μόνον οι Έλληνες Καβάφης,  Σεφέρης, Ρίτσος).

Στην πρόσληψη του αρχαίου θεάτρου περιλαμβάνονται βεβαίως και οι παραστάσεις αρχαίου δράματος, οι οποίες ξεκινούν από την Αναγέννηση (για την ακρίβεια το 1585 μ.Χ.). Ως γνωστόν, η όπερα δημιουργήθη-κε στην προσπάθεια “αναβίωσης” της αρχαίας τραγωδίας. Οι παραστάσεις αρχαίου δράματος γίνονται με το πέρασμα του χρόνου πολυπληθέστερες, ιδιαίτερα κατά τον 20ό αιώνα, και μάλιστα από σημαντικότατους σκηνοθέτες (όπως, π.χ., ο Reinhardt, ο Κουν, ο Vitez, o P. Stein, ο P. Hall, ο Suzuki).

Αξιοπρόσεκτη είναι η γεωμετρική αύξηση των παραστάσεων κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με στοιχεία του Αρχείου Παραστάσεων Αρχαίου Ελληνικού και Ρωμαϊκού Δράματος (Archive of Performances of Greek and Roman Drama) της Οξφόρδης (http //www.apgrd.ox.ac.uk/index.htm) μόνο κατά τη δεκαετία 2000-2010 παρουσιάστηκαν 1564 παραγωγές αρχαίων δραμάτων περισσότερες δηλαδή από όλες μαζί όσες είχαν γίνει από την Αναγέννηση μέχρι το 2000.

Στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, που διοργανώνει αυτή τη φορά το Συνέδριο, λειτουργεί από το 2004 το μόνο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ελλάδα με αντικείμενο το «Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο».

Στο Π.Μ.Σ. έχουν διδάξει από την ίδρυσή του, εκτός από διδάσκοντες του Τμήματος, γνωστοί επιστήμονες και κάθε έτος εισάγονται - ύστερα από εξετάσεις - δέκα απόφοιτοι διαφόρων σχολών, προκειμένου να ειδικευτούν στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο.

Νέο στοιχείο στην προσπάθεια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών σε σχέση με την μελέτη ειδικά του θεάτρου στην αρχαιότητα αποτελεί η σχεδιαζόμενη για το τρέχον έτος έκδοση διεθνούς επιστημονικού περιοδικού, το οποίο θα είναι αφιερωμένο στο αρχαίο θέατρο και στην πρόσληψή του. Το νέο επιστημονικό περιοδικό θα έχει τον τίτλο «Λογεῖον», θα δίνει έμφαση στη διεπιστημονικότητα και θα εκδίδεται σε συνεργασία με τις «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης».

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 26 ΜΑΪΟΥ

Έναρξη Εργασιών του Δ΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου

14.30 – 15.00 Επίσημοι χαιρετισμοί

15.00 – 15.30 Εναρκτήρια ανακοίνωση

ΦΑΝΗΣ ΚΑΚΡΙΔΗΣ: Η μάχη του Μαραθώνα στην Αττική Κωμωδία.

15.30-15.50 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

Αρχαία ελληνική κωμωδία – Μίμος

15.50 – 17.30 / Πρόεδρος: Θ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Το προσωπεῖον και το βλέμμα στον Αριστοφάνη.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΣ: Ο Γηρυόνης του Έφιππου. Κωμωδία ανάμεσα στον μύθο και το παραμύθι.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Προσωπείο και παράσταση στη Νέα Κωμωδία.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ: Η ελληνική κωμωδία στη ρωμαϊκή λογοτεχνία.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΙΤΣΙ ΡΙΔΗΣ: Σκηνικές οδηγίες και δραματικό κείμενο στον Μίμο (P.Oxy. 413: Χαρίτιον και Μοιχεύτρια).

17.30 – 17.50 Συζήτηση

17.50-18.10 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

Αρχαιολογία του Αρχαίου Θεάτρου

18.10-20.10 / Πρόεδρος: Γ. Μ. ΣΗΦΑΚΗΣ

MARTIN KREEB: Η αρχαιολογική έρευνα σχετικά με το αρχαίο

θέατρο κατά την τελευταία δεκαετία.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΗ-VON MOOCK: Θέατρο του Διονύσου: Το βάθρο του Αστυδάμαντος και χρονολογικά ζητήματα της «Λυκούργειας» φάσης.

ΜΑΡΙΑ ΜΙΚΕΔΑΚΗ: Παρατηρήσεις σχετικά με τον όρο «θυρώματα» του αρχαίου ελληνικού θεάτρου.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΜΠΑΚΗ: Τα γλυπτά στα αρχαία ελληνικά θέατρα και ο ρόλος τους.

VALENTINA DI NAPOLI: Τα θέατρα στη ρωμαϊκή Ελλάδα: προβληματισμοί και ερμηνεία με βάση τον γλυπτό τους διάκοσμο.

ΣΟΦΙΑ ΑΛΕΞΙΑΔΟΥ: «καὶ τὸν πανόπτην κύκλον ἡλίου (ἀνα)-καλῶ»: Νέες τεχνολογίες στην προσέγγιση και κατανόηση των φωτιστικών συνθηκών στα θέατρα του Αρχαίου Κόσμου.

20.10 – 20.30 Συζήτηση

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΜΑΪΟΥ

Αρχαία Ελληνική τραγωδία

9.30 ‒ 11.10 / Πρόεδρος: Μ. ΠΑΣΧΑΛΗΣ

ΕΛΕΝΑ ΒΑΟΥ: Γνωμικός και τελετουργικός. Ο Χορός ως συγκινητής και φιλόσοφος του τραγικού αγώνα. Τα εξόδια χορικά άσματα στις Χοηφόρους, στον Οιδίποδα Τύραννο και στις Βάκχες.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Τα παιδιά στη Μήδεια του Ευριπίδη.

ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Η δραματική λειτουργία της έκφρασης του σώματος στον Ευριπίδη (Μήδεια, Ιππόλυτος, Εκάβη).

ΑΓ Ι Σ ΜΑΡΙΝΗΣ: Η πάροδος των Επτά επί Θήβας: Συναισθησία και θεατρικότητα.

ΣΠΥΡΟΣ ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: Σε ποιο κοινό απευθύνεται ο Ευριπίδης; Η διερεύνηση της πρόσληψης του ποιητή σε συνάρτηση με την πολιτική νοημοσύνη του κοινού του.

11.10 – 11.30 Συζήτηση

11.30-11.50 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

Πρόσληψη από την αρχαιότητα μέχρι και τον 19ο αιώνα

11.50 – 12.50 / Πρόεδρος: Β. ΠΟΥΧΝΕΡ

ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΧΑΛΗΣ: «The tragic Muse, returning, wept her

woes»: μια νέα ματιά στην Sophonisba του Trissino.

ΛΙΛΑ ΜΑΡΑΚΑ: Το μοτίβο της αδελφοκτονίας στην αρχαιότροπη τραγωδία του Φρειδερίκου Σίλλερ Η νύφη της Μισσίνας και στις Φοίνισσες του Ευριπίδη.

ΧΑΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΟΛΑ: Ο Προμηθέας του Iwan Gilkin.

12.50 – 13.10 Συζήτηση

Πρόσληψη στην Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα

13.10 – 14.10 / Πρόεδρος: Θ. ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΑΖΗΣ: Η «αναμαρμάρωση» της

Αντιόπης. Μια προσπάθεια ανασύνθεσης της χαμένης τραγωδίας του Ευριπίδη με οδηγό τα σωζόμενα αποσπάσματά της.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΡΙΤΣΑΤΟΥ: Παραστάσεις αρχαίας ελληνικής τραγωδίας «εἰς τὴν ἀνερασμίαν προφορὰν τοῦ Ἐράσμου». Κινήσεις για την κατάργηση της ερασμι(α)κής προφοράς στον ύστερο 19ο αιώνα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ: Προσπάθειες εδραίωσης του αρχαϊσμού στα τέλη του 19ου αιώνα: η Αντιγόνη του 1896 και ο Γεώργιος Μιστριώτης.

14.10 – 14.30 Συζήτηση

1 4.3 0 – 1 7.0 0 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΦΑΓΗΤΟ

Πρόσληψη στη νεοελληνική δραματουργία

17.00–18.40 / Πρόεδρος: Λ. ΜΑΡΑΚΑ

ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ: Παρωδίες της ελληνικής μυθολογίας στη νεοελληνική δραματουργία.

ΤΑΣΟΥΛΑ ΜΑΡΚΟΜΙΧΕΛΑΚΗ: Αναμνήσεις του μύθου της Ιφιγένειας στο πρώιμο Νεοελληνικό θέατρο.

ΑΡΕΤΗ ΒΑΣΙΛΕ ΙΟΥ: Ο τελευταίος πόλεμος. Η τελευταία λέξη του Γιώργου Θεοτοκά στον διάλογό του με την αρχαία τραγωδία.

ΑΝΝΑ ΜΙ ΣΟΠΟΛΙΝΟΥ: Η Κλυταιμνήστρα του Καμπανέλλη. Η διαδρομή και η ερμηνεία του μύθου.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΖΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:Ανδρέα Στάικου Κλυταιμνήστρα; Η χρήση της σοφόκλειας εκδοχής της Ηλέκτρας.

18.40 – 19.00 Συζήτηση

19.00-19.20 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

Σύγχρονες προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος

19.20 – 21.00 / Πρόεδρος: Σ. ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ: Από τον «πολίτη θεατή» της «πόλης-κράτους» στο «θεατή-καταναλωτή» της παγκοσμιοποιημένης «κοσμόπολης».

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΒΙΑΡΑΣ: Η αρχαιότητα στο έργο του Klaus-Michael Grüber.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΥΛΗΣ: Τράγου ωδή: η πρόσληψη της τραγωδίας στο θέατρο των Castellucci.

ΛΙΝΑ ΡΟΖΗ: Ο αρχαίος ελληνικός μύθος και η απεικόνιση των

εμπόλεμων τοπίων στη σύγχρονη δραματουργία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΦΑΝΗΣ: Πολιτική και θεατρική φαντασία. Οι φιλοσοφικές παρατηρήσεις του Καστοριάδη στην αττική τραγωδία.

ΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ειρήνη του Αριστοφάνη για κοινό ανηλίκων θεατών: Παιδαγωγικές διαστάσεις.

21.00 – 21.20 Συζήτηση

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΪΟΥ

Σκηνική παρουσίαση του αρχαίου δράματος: Ιδεολογία και πολιτική

9.30–11.30 / Πρόεδρος: Θ. ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΑΖΗΣ

ΑΙ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΥΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΖΑΡΑΜΠΟΥΚΑ: Διονύσιος Δεβάρης: η θεατρική του δράση και η συμβολή του στην αναβίωση του αρχαίου δράματος στις αρχές του 20ου αιώνα.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΕΙΡΑΓΑΚΗΣ: Τρεις μεσοπολεμικοί Κύκλωπες.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ: ‘Αλλά πάντα ο Χορός σταματά ότανμιλά ο πρωταγωνιστής’: Συλλογικότητα και θεατρικές παράστασεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στη Γερμανία τουμεσοπολέμου.

ΑΝΤΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ: Αρχαίο θέατρο και ελληνική διπλωματία. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή από το Βασιλικό Θέατρο στην Αγγλία και τη Γερμανία του 1939.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ: Δυο «αιρετικές» πολιτικές αναγνώσεις του Αίαντα του Σοφοκλή από τον Βασίλη Παπαβασιλείου (Επίδαυρος, 1996) και τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη (στηνταινία Όμηρος, 2004).

ΝΑΤΑΣΑ ΣΙΟΥΖΟΥΛΗ: Η παρουσία της αρχαίας τραγωδίας σταδιεθνή φεστιβάλ της Ευρώπης.

Συζήτηση 11.30 – 11.50

11.50-12.10 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

Σκηνική παρουσίαση του αρχαίου δράματος στη μεταπολεμική Ελλάδα

12.10–14.10 / Πρόεδρος: Σ. ΧΑΒΙΑΡΑΣ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ: Οι παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας στην ελληνική μεταπολεμική σκηνή: Απόπειρα συνολικής

θεώρησης.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Το πρόβλημα της Ικετείας. Εικόνες και συμπεριφορές του Ικέτη στο νεότερο ελληνικό θέατρο.

ΚΛΕΙΩ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ: Η «διὰ τῆς αἰσθήσεως» σκηνική προσέγγιση του αρχαίου δράματος από τη Μαρία Χορς.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Ο Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή στο ελληνικό θέατρο σκιών.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Η Μήδεια ως πρέσβειρα της

Ελλάδος: η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου (1997) και η αποδοχή της από το ελληνικό και το διεθνές κοινό.

ΒΙΚΥ ΜΑΝΤΕΛΗ: Μεταμοντέρνα κωμικά στοιχεία στους Αχαρνής του Κ.Θ.Β.Ε. και στη Λυσιστράτη του Εθνικού Θεάτρου(καλοκαίρι 2010).

14.10 – 14.30 Συζήτηση

1 4 . 3 0 – 1 7 . 00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΦΑΓΗΤΟ

Αρχαία ελληνική τραγωδία

17.00 – 18.20 / Πρόεδρος: Φ. ΚΑΚΡΙΔΗΣ

ΣΜΑΡΩ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ-ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ: «τὸν χορὸν ἕνα δεῖ ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν»: Ο τελετουργικός ρόλος του τραγικού χορού και η σύζευξη με τον δραματικό του ρόλο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ: Η προσωπική αίσθηση του χρόνου της Κλυταιμνήστρας και του Αγαμέμνονα στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου.

ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ: Τα όρια του κέρδους στον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΜΠΟΥΡΕΛΛΗ: Κείμενο και παράσταση. Αντιστροφή ρόλων στην τιμωρία του Πολυμήστορα (Ευριπίδη Εκάβη, 953- 1108).

18.20 – 18.40 Συζήτηση

Η μετάφραση του αρχαίου δράματος

18.40 – 20.30 / Πρόεδρος: Γ. Μ. ΣΗΦΑΚΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ: Πέρσες: «ρήξεις και συνέχειες».

ΚΑΙΤΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ-ΑΓΑΘΟΥ: Πυρ ή φωτιά, νερό ή ύδωρ; Ο μεταφραστικός τόκος του Δημήτρη Δημητριάδη στην τράπεζα

του αρχαίου δράματος.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Η μετάφραση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: Διαπιστώσεις και ερωτήματα.

ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Μετάφραση: Η ερμηνευτική υποβολή.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ: Από το πρωτότυπο στη μετάφραση, από τη μετάφραση στην παράσταση: Μια φθίνουσα πρόοδος.

20.30-21.00 Συζήτηση

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 MAΪΟΥ

Ζητήματα πρόσληψης της τραγωδίας στο σύγχρονο θέατρο

9.30 – 10.50 / Πρόεδρος: Χ. ΜΠΑΚΟΝΙΚΟΛΑ

ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ: Το φύλο και η φυλή της τραγωδίας τηνεποχή της παγκοσμιοποίησης: παραναγνώσεων το ανάγνωσμα.

ΔΗΩ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗ: Σκηνικές θεωρήσεις της τραγωδίας και μετα-θέατρο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ: Η τραγωδία ως ανάπτυγμα του κακού. Η Μήδεια του Miyagi Satoshi και η ιαπωνική παράδοση.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ: Η πρόσληψη του κωμικού στην τραγωδία από τους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες.

10.50-11.10 Συζήτηση

11.10 – 11.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ – ΚΑΦΕΣ

11.30–12.00 Καταληκτική ανακοίνωση

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΗΦΑΚΗΣ: Μέλος, ὄψεις, ὄρχησις: Η σχέση τους με τον λόγο και η σημασία τους για τη σκηνική ερμηνεία της τραγωδίας.

12.00 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ:

Κείμενο και παράσταση: απορίες και ζητούμενα

Συντονιστής: Σ. ΤΣΙΤΣΙΡΙΔΗΣ. Συμμετέχουν: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ, ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΗΦΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΥΛΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΑΖΗΣ.