ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ

Αν πιστέψουμε τις αρχές, δηλαδή το δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, τον αντιπεριφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα και τους υπόλοιπους ιθύνοντες του Οργανισμού Τουρισμού, η Θεσσαλονίκη τις επόμενες ημέρες θα αποκτήσει νέα ταυτότητα.

Ενα νέο brand name εμπνευσμένο από την Ιστορία και το σύγχρονο τρόπο ζωής της πόλης, που θα τη βοηθήσει να γίνει γνωστή στο εξωτερικό και θα κάνει πρεμιέρα εντός του Φεβρουαρίου. Το πότε, όμως, θα αποκτήσει η Θεσσαλονίκη αληθινό τουριστικό ενδιαφέρον παραμένει άγνωστο. Μια επιδίωξη δεκαετιών παραμένει στην ουσία ανεκπλήρωτη, καθώς ένα μείγμα κενών λόγων και απόλυτα συντηρητικών πρακτικών κρατούν τη Θεσσαλονίκη περίκλειστη πόλη. Και ως γνωστόν οι άνθρωποι, πολύ περισσότερο όταν ταξιδεύουν για τουρισμό, προτιμούν τους ανοιχτούς ορίζοντες.

Τα τελευταία δύο τρία χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης και ύφεσης η αγορά της Θεσσαλονίκης και η πόλη ολόκληρη αναζητούν την «οσμή του χρήματος». Ετσι για πολλοστή φορά το αφήγημα «τουρισμός» ακούγεται λογικό, αφού η προσέλκυση ξένων επισκεπτών είναι ο πιο άμεσος, γρήγορος και λιγότερο δαπανηρός τρόπος για να «ζωντανέψει» η αγορά. Μόνο που για μια ακόμη φορά οι ενδείξεις προοιωνίζονται κατάληξη ανάλογη όλων των προηγούμενων προσπαθειών. Η ασυνεννοησία, η έλλειψη ειλικρινούς πνεύματος συνεργασίας και η λαγνεία των μεγαλόστομων δηλώσεων συνιστούν ένα εκρηκτικό και απόλυτα αναποτελεσματικό κοκτέιλ, την ώρα που το μόνο που χρειάζεται η συγκεκριμένη δουλειά είναι αποτελεσματικότητα.

Την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη ο γενικός γραμματέας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού Γιώργος Κολέτσος, δηλαδή ο κατεξοχήν αρμόδιος για τον τουρισμό παράγων της χώρας. Ο ίδιος ήταν και πάλι στην πόλη το περασμένο καλοκαίρι, όπου είχε υποστηρίξει ότι υπάρχει ανάγκη να αποκτήσει η Κεντρική Μακεδονία ενιαία τουριστική ταυτότητα, έστω και αν αυτή έχει πολλά πρόσωπα, ώστε να καταστεί δυνατή η εκπόνηση μιας συνολικής στρατηγικής κι ένα πλάνο τριετίας έως πενταετίας για το τουριστικό προϊόν. Ακόμη ο κ. Κολέτσος είχε ξεκαθαρίσει ότι η διαμόρφωση της στρατηγικής είναι αποκλειστική ευθύνη των τοπικών παραγόντων της αυτοδιοίκησης και του τουρισμού, με τον ΕΟΤ να προσφέρει τόσο σε τεχνογνωσία όσο και σε -τηρουμένων των δεδομένων της εποχής- οικονομική στήριξη για την προβολή.

Το θαύμα του… infokiosk

Εξι μήνες μετά η παρουσία του κ. Κολέτσου στη Θεσσαλονίκη σηματοδότησε δύο γεγονότα. Τα εγκαίνια ενός infokiosk στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» με πληροφορίες για την πόλη και την περιοχή και την υπογραφή ενός μνημονίου συνεργασίας ανάμεσα στον ΕΟΤ και τον Οργανισμό Τουρισμού Θεσσαλονίκης για θέματα προβολής. Καλώς ήρθατε στο 1990. Ή μήπως στο 1980; Διότι, αν έπρεπε να φτάσουμε στο 2012 για να αποκτήσει το αεροδρόμιο ένα σημείο παροχής πληροφοριών και να υπογράφουν μεταξύ τους ένα κενό περιεχομένου χαρτί οι αρμόδιοι παράγοντες… ζήτω που καήκαμε. Κινήσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι αυτονόητες και συνεργασίες που –επίσης υπό φυσιολογικές συνθήκες- θα έπρεπε να βρίσκονται στον αυτόματο πιλότο όχι μόνο ανακοινώνονται μετ’ επαίνων αλλά προβάλλονται ως κατακτήσεις που θα οδηγήσουν σε… τουριστική άνοιξη. Την ίδια ώρα η πραγματικότητα «βγάζει γλώσσα» σε όλους. Το θαλάσσιο μέτωπο είναι ελάχιστα αξιοποιημένο και μόνο η ανάπλαση της Νέας Παραλίας, που όμως παίρνει χρόνια για να ολοκληρωθεί, και το νέο πρόσωπο της Α΄ προβλήτας του λιμανιού του δίνουν κάποιο ενδιαφέρον. Η λειτουργία της πόλης πάει από το κακό στο χειρότερο, με τα σκουπίδια να κάνουν πάρτι, τα αυτοκίνητα να καταλαμβάνουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό δρόμων και πεζοδρομίων μετατρέποντας την πρόσβαση στο κέντρο σε πραγματικό άθλο και τα τραπεζοκαθίσματα «συμπεριφέρονται» σαν ιδιοκτήτες του χώρου που καταλαμβάνουν. Η αγορά αδυνατεί να κατανοήσει τη σημασία της διεύρυνσης του ωραρίου το Σαββατοκύριακο, δημόσιες τουαλέτες δεν υπάρχουν, τα μουσεία είναι κλειστά όταν πρέπει να είναι ανοχτά, ενώ λείπουν και βασικές υποδομές, όπως ένα σύγχρονο και μεγάλο συνεδριακό κέντρο.

Δίπλα σε όλα αυτά, η ιστορία μιας πόλης με ιστορία 2.325 ετών, που επιβίωσε τεσσάρων αυτοκρατοριών και 100 χρόνων αμιγώς ελληνικού βίου, μοιάζει ξεχασμένη. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης, ο Απόστολος Παύλος, ο Ολυμπος, η Βεργίνα, το Αγιον Ορος είναι ονόματα που στο εξωτερικό προκαλούν δέος, αλλά η Θεσσαλονίκη δεν καταγράφεται καν στη σκιά τους. Μόνο ο Κεμάλ Ατατούρκ οδηγεί πολλούς Τούρκους να επισκέπτονται το σπίτι όπου γεννήθηκε. Είναι προφανές –ίσως και κάτι παραπάνω- ότι απουσιάζουν η στρατηγική, ο επαγγελματισμός, η συνέπεια και η διάρκεια. Λείπει ένα κέντρο αποφάσεων κι ένα κοινό όραμα, που να υλοποιείται χωρίς απαραιτήτως τη συνδρομή δημόσιου χρήματος. Ενα σύστημα που θα διαχειριστεί τη «Θεσσαλονίκη ΑΕ», θα επενδύσει και θα περιμένει να κάνει απόσβεση και να κερδίσει.

agelioforos.gr

2012-01-30