Δύο ποιήματα για την Λευκάδα του Ηλία Γεωργάκη

1.ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΦΕΥΓΩ

Toν μαίστρο

θα προστάξω

το Μαγιάπριλο

θαρθώ,

τη ψυχή μου

να πετάξω,

στην Ελάτη

αετό.

Να ζητήσω

στο μελτέμι

να με φέρει

στο Νυδρί,

να πετάξω

σαν το γλάρο

Μεγανήσι,

Μαδουρή.

Να λυγίσω

σαν το πεύκο

σαν αλήτισσα ιτια,

στού Πουλιού

το τριανέμι

να κοιτάξω

τη Κυρα.

Οσο κι΄αν φεύγω

σε ζητώ

στο Ιβάρι

δειλινό

ενα βότσαλο

στο Πόρο

στη ζωή μου

είσαι δώρο,

πλατάνι

στη Καρυά

πηγάδι

στο Φρυά.

Οσο κι αν φεύγω

είμαι εδώ,

ένας γλάρος

στο Βλυχό,

στους Σκάρους

κυπαρίσσι,

στο Κάβαλο

μελίσσι,

κρινάκι στην ακτή

μια στροφή

στην Εγκλουβή,

ένας φάρος

στο Λευκάτα

προσευχή

στα Λαζαράτα,

μια αυλή

στο Σπαρτοχώρι,

` μυγδαλιά

στο Σπανοχώρι

ενα δίχτυ

στη ντουγάνα

καλοκαίρι

στη Νικιάνα.

Λευκάδα μάνα

του πόθου σήμα.

πευκοβελόνα

στη Νηρά.

Λευκάδα μάνα

παραμάνα

στο πανωφόρι

τη χειμωνιά.

Λευκάδα κόρη

γλάρος

στην πλώρη,

στο ξεροβόρι

μια αγκαλιά

Λευκάδα πόνος

γυρίζω μόνος

με μιά κιθάρα

στην αμμουδιά.

---------------------------------------------

2.ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΑΓΙΣΣΑ

Ντυμένο

όνειρο

στο μπλέ,

ψυχής

ακροθαλάσσι,

μια νύχτα

δεν θα φθάσει

για να

σ΄ονειρευτώ,

να τρέξω στα

καντούνια σου,

στις κάτασπρες

αυλές σου

και τις

ομορφιές σου

να κάνω

φυλακτό.

Λευκάδα

μάγισσα

τα χρόνια

χάλασα

στη ξενιτιά.

μα σε

νοστάλγησα,

κύματα

ναύλωσα

νάρθω κοντά

Να φύγω με

μονόξυλο

στα κύματα

του Κάστρου

και στην τροχιά

του άστρου

να σε συναντώ,

να πλέξω

με αγιόκλημα

μνήμες

να σου στείλω

και στης

Κυράς

το μύρο

να σωθώ.

Λευκάδα

μάγισσα

φεγγάρια

δάνεισα

για να

σε δω,

Λευκάδα

μάγισσα

τσιγάρα

μάζεψα

για το

φευγιό.
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΓΕΡΓΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ `ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ``(ΕΚΔΟΣΕΙΣ `ΑΓΚΥΡΑ``)