Οι έμποροι ψυχών στο Ιόνιο

Το θέμα της παράνομης εισόδου μεταναστών και προσφύγων από τους θαλάσσιους δρόμους της χώρα μας είναι πολύ σοβαρό και έχει απασχολήσει την τοπική επικαιρότητα, δεδομένου ότι έχουν συλληφθεί στην περιοχή μας από το Λιμεναρχείο Ζακύνθου, 1099 κατατρεγμένα και ταλαιπωρημένα άτομα, 22 έμποροι ψυχών και ελπίδας και πέντε πλοία – φέρετρα που μεταφέρουν τους απελπισμένους συνανθρώπους μας σε ευρωπαϊκές χώρες, εκεί όπου πιστεύουν ότι θα βρουν ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση.

Στα πλαίσια των στοιχείων και όχι της ανάλυσης της μετανάστευσης, παρουσιάζουμε σήμερα τις υποθέσεις που απασχόλησαν το αρμόδιο Υπουργείο στην περιοχή του Ιονίου, καθώς και τα Λιμεναρχεία Ζακύνθου και Κεφαλονιάς, από τις οποίες είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πόσο εύκολο είναι να εκμεταλλευτούν οι επιτήδειοι τον ανθρώπινο πόνο.

Τα στοιχεία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας την περίοδο 2009 – 2013 στο Ιόνιο

2009: 721 περιστατικά παράνομης εξόδου αλλοδαπών, συνελήφθησαν 2.553 αλλοδαποί, 366 διακινητές και κατασχέθηκαν 278 οχήματα.

2010: 937 περιστατικά παράνομης εξόδου αλλοδαπών, συνελήφθησαν 2.905 αλλοδαποί, 402 διακινητές και κατασχέθηκαν 285 οχήματα και 3 σκάφη.

2011: 765 περιστατικά παράνομης εξόδου αλλοδαπών, συνελήφθησαν 3.793 αλλοδαποί, 429 διακινητές και κατασχέθηκαν 272 οχήματα και 15 σκάφη.

2012: 1.107 περιστατικά παράνομης εξόδου αλλοδαπών συνελήφθησαν 4.390 αλλοδαποί, 449 διακινητές και κατασχέθηκαν 323 οχήματα και 34 σκάφη.

2013: 792 περιστατικά παράνομης εξόδου αλλοδαπών, συνελήφθησαν 2.398 αλλοδαποί, 398 διακινητές και κατασχέθηκαν 229 οχήματα και 11 σκάφη.

Συνεπώς, την πενταετία 2009 – 2013, σε 4.322 περιστατικά, συνελήφθησαν 16.039 αλλοδαποί, 2.044 διακινητές και κατασχέθηκαν 1.387 οχήματα και 63 σκάφη.

Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία αφορούν περιστατικά που έλαβαν χώρα στους λιμένες και την ακτογραμμή της Δυτικής Ελλάδας, των Ιόνιων νήσων, καθώς και στο ευρύτερο θαλάσσιο πεδίο του Ιονίου πελάγους, αρμοδιότητας του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Επισημαίνεται ότι τα περιστατικά αυτά αποτυπώνουν τις δευτερεύουσες παράνομες μεταναστευτικές ροές προς τις λοιπές χώρες της Ε.Ε. (κυρίως της Ιταλίας), των αλλοδαπών που βρίσκονται και κινούνται παρανόμως στη χώρα μας, αναδεικνύοντας τις ιδιαίτερες προσπάθειες που καταβάλει το Λιμενικό Σώμα και η Ελληνική Ακτοφυλακή, προκειμένου να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Οι υποθέσεις της Ζακύνθου

5 Νοεμβρίου 2001: Σύλληψη 714 μεταναστών και επτά διακινητών και κατάσχεση του σκάφους «Elerner».
8 Οκτωβρίου 2007: Σύλληψη 120 μεταναστών και επτά διακινητών και κατάσχεση του σκάφους «Elamiradam».
10 Αυγούστου 2011: Σύλληψη 49 μεταναστών και δύο διακινητών και κατάσχεση του σκάφους «Sabba».
23 Σεπτεμβρίου 2011: Σύλληψη 62 μεταναστών και δύο διακινητών, με τρεις νεκρούς.
26 Φεβρουαρίου 2012: Σύλληψη 45 μεταναστών.
7 Αυγούστου 2012: Σύλληψη 8 μεταναστών και 2 διακινητών.
9 Αυγούστου 2012: Σύλληψη 79 μεταναστών και κατάσχεση του σκάφους «Cogek».
21 Σεπτεμβρίου 2013: Σύλληψη 22 μεταναστών και δύο διακινητών και κατάσχεση του σκάφους «Παντελής – Σπυριδούλα».

Τα περιστατικά της Κεφαλονιάς

2009: Δεν υπήρξαν περιστατικά.
2010: Ένα περιστατικό και σύλληψη τριών μεταναστών.
2011: Τέσσερα περιστατικά, σύλληψη δεκαεννέα μεταναστών και κατάσχεση ενός σκάφους.
2012: Τρία περιστατικά, σύλληψη εκατόν τριάντα μεταναστών, πέντε διακινητών και κατάσχεση δύο σκαφών και ενός οχήματος.
2013: Οκτώ περιστατικά, σύλληψη σαράντα ενός μεταναστών, δύο διακινητών και κατάσχεση ενός σκάφους.

Ν. Κοκκάλας: «Αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες με ευαισθησία και σεβασμό»!

Την ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος αυτού αναδεικνύει, με ιδιαίτερη ευαισθησία ο Λιμενάρχης Ζακύνθου Νικόλαος Κοκκάλας, ο οποίος, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο νησί, έχει ασχοληθεί με τα περισσότερα περιστατικά.

Ειδικότερα:

«Η πρώτη ενέργεια της Υπηρεσίας μας είναι η σύλληψη των συνόλου των μεταναστών που επιβαίνουν στο πλοίο, προκειμένου να διαχωρίσουμε τους πρόσφυγες από τους διακινητές, οι οποίοι αναμειγνύονται, συνήθως με το πλήθος και είναι δύσκολο να τους διακρίνουμε, ώστε να αρχίσουν οι ποινικές διαδικασίες εναντίον τους.
Ωστόσο, το κυριότερο μέλημά μας η εξασφάλιση της στέγασης, της σίτισης και της ένδυσης, γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ ταλαιπωρημένοι, καθώς και ιατρική φροντίδα και υγειονομική φροντίδα.
Αυτές οι διαδικασίες πραγματοποιούνται με δική μας ευθύνη, σε συνεργασία με το Νοσοκομείο, το Δήμο και την Περιφερειακή Ενότητα (Νομαρχία παλαιότερα).

Επιπροσθέτως, ιατρικό κλιμάκιο τους εξετάζει όλους για πιθανές μεταδοτικές ασθένειες και περίθαλψη εάν χρειαστεί.

Κατόπιν, πρέπει να διαχωρίσουμε το πλήθος, γιατί φιλοξενούμε, συνήθως, σε χώρους του ΟΔΑΖ, γυναίκες, παιδιά και νήπια.

Ακόμα, σε σπάνιες περιπτώσεις, αναγκαζόμαστε να διαχωρίσουμε και τους άνδρες, όταν δημιουργούνται αψιμαχίες για πολιτικούς ή θρησκευτικούς λόγους.

Ωστόσο, το σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι όλοι οι εργαζόμενοι στο Λιμεναρχείο αντιμετωπίζουμε αυτά τα περιστατικά, με ανθρωπιά και αλληλεγγύη, γιατί πρόκειται για τραγικά άτομα, απελπισμένα, που έχουν χάσει τα πάντα στην πατρίδα τους και αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Επιπλέον, η πλειοψηφία προέρχεται από χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο, όπως Αφγανιστάν, Συρία, Ιράν, Ιράκ, Αίγυπτο και μερικοί από το Μπαγκλαντές.

Η χειρότερη στιγμή είναι όταν τους ρωτάμε για ποιους λόγους μπαίνουν σε ένα σαπιοκάραβο ή βάρκα, γνωρίζοντας τις πιθανές συνέπειες και συγκλονιζόμαστε όταν μας απαντούν:

- Στην πατρίδα μας έχουμε πόλεμο. Εκεί θα πεθάνουμε σίγουρα, οπότε είναι το ίδιο: ή θα πνιγούμε ή θα επιβιώσουμε. Δεν έχουμε πατρίδα πια!
- Σκότωσαν τα παιδιά μου, τη σύζυγό μου και τους γονείς μου. Τι άλλο μπορούσα να κάνω;
- Με κυνηγούσαν, κινδύνευα, έπρεπε να δραπετεύσω!
- Δεν είχα άλλη επιλογή, αποκεφάλισαν τα αδέλφια μου!
- Δεν αντέχουμε άλλο τις σφαίρες, την καταστροφή και τα πτώματα στο δρόμο!
- Έπρεπε να σώσουμε τα παιδιά μας από τη σφαγή!

«Στο σημείο αυτό, πρέπει να επισημάνουμε ότι όλοι οι μετανάστες – πρόσφυγες είναι εξαιρετικά αξιοπρεπείς και ευγενικοί άνθρωποι και εκτιμούν πολύ οτιδήποτε τους προσφέρουμε» πρόσθεσε ο κ. Κοκκάλας και συνέχισε: «Είναι πολύ δύσκολο να μείνουμε ασυγκίνητοι όταν αντικρίζουμε τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων, γιατί έχουμε και εμείς οικογένειες και κατανοούμε τον πόνο τους, γι’ αυτό το λόγο, προσπαθούμε, όταν τυγχάνει κάποιο περιστατικό να είμαστε δίπλα τους και να τους συνδράμουμε, χωρίς να υπολογίζουμε ωράρια ή κούραση».

imerazante.gr

2014-02-11