Στους ομορφότερους Φάρους της Ελλάδας, τοποθετεί το Eλληνικό Φαρικό Δίκτυο τον Φάρο Δουκάτο που βρίσκεται στο ακρωτήρι Λευκάτας, ή Νιράς, ή Κάβο της Κυράς ή Κάβο Δουκάτο και βρίσκεται 50 χλμ από την πόλη της Λευκάδας, στο νοτιότερο σημείο του νησιού, εκεί όπου κατά την αρχαιότητα υπήρχε ιερό του Απόλλωνα. Στο ελληνικό φαρικό δίκτυο ανήκουν 120 πέτρινοι παραδοσιακοί φάροι, η κατασκευή των οποίων χρονολογείται μετά την Επανάσταση του 1821. Είχαν σχεδιαστεί ώστε πέραν της φωτιστικής πηγής τους να διαθέτουν και ανάλογους χώρους για τη διαμονή του φαροφύλακα αλλά και για την αποθήκευση πετρελαίου.

Ο φάρος Δουκάτο έχει όμορφη θέα προς την Δυτική απόκρημνη ακτογραμμή της Λευκάδας αλλά και προς την Κεφαλονιά και την Ιθάκη και τα ηλιοβασιλέματα είναι πολύ εντυπωσιακά από εκεί. Ξεκίνησε να λειτουργεί το 1890 με πετρέλαιο. Κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παρέμεινε σβηστός και λειτούργησε ξανά το 1945 και πάλι με  πετρέλαιο. Το 1950 καταστράφηκε από σεισμό και λειτούργησε προσωρινά ως αυτόματος πυρσός ασετιλίνης μέχρι το 1956 οπότε και επισκευάστηκε. Το 1986 αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου και ξεκίνησε να λειτουργεί πλέον με ηλεκτρικό ρεύμα. Το ύψος του πύργου του είναι 14 μέτρα και το εστιακό του ύψος  70 μέτρα.






Το ακρωτήρι είναι ένας από τους πιο γνωστούς βράχους της αρχαιότητας, πιθανότατα η ομηρική "Λευκάς Πέτρη", με άσπρα βράχια με ύψος 60 μέτρα πάνω από τα κύματα του Ιουνίου πελάγους. Στα πανάρχαια χρόνια (1200 πχ) έκαναν θυσίες για να εξευμενίσουν τους θεούς και το Πνεύμα της Τρικυμίας. Αργότερα (400 πχ) αντικατέστησαν τα θύματα με κατάδικους που τους έδιναν πιθανότητες σωτηρίας. Πριν τους ρίξουν στο βράχο, τους έδεναν γύρω από το σώμα τους πουλιά και φτερά για ομαλότερη προσγείωση. Αν ο κατάδικος γλίτωνε, του χάριζαν τη ζωή.

Τις προγενέστερες λατρείες στο βράχο τις αντικατέστησε το ιερό του ΛΕΥΚΑΤΑ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, γνωστό σ `όλο τον αρχαίο κόσμο μιας και ο Απόλλωνας ήταν και θαλάσσιος θεός, προστάτης των ναυτικών. Κάθε χρόνο γίνονταν γιορτές με Πανελλήνιο χαρακτήρα, πιθανόν στις αρχές της άνοιξης. Στον Απόλλωνα αποδίδεται το πήδημα από το βράχο σαν μέσο ενάντια στο βασανιστικό ερωτικό πάθος.

Τον 6ο πχ αιώνα η παράδοση για το πήδημα των ερωτευμένων ήταν πολύ διαδεδομένη, αφού το αναφέρουν σε στίχους τους πολλοί αρχαίοι ποιητές. Εδώ  σύμφωνα με την παράδοση, αυτοκτόνησε η Σαπφώ (αρχαία λυρική ποιήτρια από την Λέσβο) όταν ο νεαρός Φαέθοντας αρνήθηκε τον έρωτα της. Ο Μύθος φτάνει μέχρι της μέρες μας και για αυτό ονομάζεται και Κάβος της Κυράς. Σήμερα δεν έχει απομείνει κανένα ίχνος του ιερού του Απόλλωνα, γιατί στη θέση του υψώνεται ο φάρος.



Το 2009, στις 6 Αυγούστου,υπό το φως της πανσελήνου, ύστερα από αιώνων σιγή ξανακούστηκε ο ήχος της αρχαιοελληνικής λύρας,του διαύλου και της σύριγγας του Πανός. Μια ομάδα φίλων (Παναγιώτης Τσατσούλας, Δημήτρης Ε. Σολδάτος, Κατερίνα Σταματάκη, Αφροδίτη Γολεγού - Κόγκα, Σπύρος Κόγκας) με την βοήθεια του δήμου Απολλωνίων δήμαρχος του οποίου ήταν ο Γιώργος Λογοθέτης θερμός υποστηρικτής του θεσμού, αφιλοκερδώς αλλά με περίσσευμα ψυχής πραγματοποίησε στον βράχο του Λευκάτα τα ΠΡώΤΑ ΣάΠΦΕΙA, μία εκδήλωση που δεν συνεχίστηκε μετά την ενσωμάτωση του Δήμου Απολλωνίων στο Δήμο Λευκάδας (Δείτε περισσότερα εδώ).



Ο Φάρος στο ακρωτήριο Λευκάτας είναι από τα σημαντικότερα σύγχρονα μνημεία της Λευκάδας που δίνουν το στίγμα της Ελλάδας και την περίοπτη θέση που κατείχε ανέκαθεν η χώρα μας στην παγκόσμια ναυτική ιστορία. Ο φάρος παραδομένος στη φθορά του χρόνου και την εγκατάλειψη αργοσβήνει.Ας ελπίσουμε η πολιτεία και το Eλληνικό Φαρικό δίκτυο να βοηθήσουν στην ανάδειξή του καθώς  το 1998 η Υπηρεσία Φάρων του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ) , στην οποία ανήκει η ευθύνη για την διαχείριση του δικτύου, εκπόνησε ένα συνολικό πρόγραμμα συντήρησης και αποκατάστασης όλων των κτισμάτων και προώθησε το σχέδιο αυτό προς ένταξη στο Β΄ Κοινοτικό πλαίσιο στήριξης.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και οι Εφορείες Νεωτέρων Μνημείων ανέλαβαν να αξιολογήσουν έναν προς έναν όλους τους φάρους. Στο διάστημα αυτό επισκέφθηκαν 20, τους οποίους και έκριναν ως νεώτερα μνημεία τα οποία πρέπει να διατηρηθούν. Ωστόσο το σχέδιο δεν χρηματοδοτήθηκε και η αποκατάσταση έμεινε στα χαρτιά. Η Υπηρεσία Φάρων με τα κονδύλια που διαθέτει έχει την δυνατότητα επισκευής 3-4 πύργων ετησίως. Με τον ρυθμό αυτό η αποπεράτωση του έργου τοποθετείται σε 40 χρόνια.

Το Γ΄ ΚΠΣ αναπτέρωσε τις ελπίδες των ανθρώπων που ασχολούνται με την διατήρηση αυτών των μνημείων. Η επιμονή τους απέδωσε σε πρώτη φάση την έγκριση κονδυλίων ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών. (περίπου 4,5 εκατομμύρια ΕΥΡΟ) για την εκπόνηση ενός πιλοτικού προγράμματος αναπαλαίωσης και αποκατάστασης του δικτύου. Με τα χρήματα αυτά οι υπηρεσίες του ΓΕΝ μπορούν να επισκευάσουν περίπου 40 φάρους και μάλιστα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα γιατί διαθέτουν γνώση, ειδικευμένους μηχανικούς και αρχιτέκτονες.

Δείτε παρακάτω το βίντεο του Ελληνικού Φαρικού δικτύου

15:05:00

2016-01-30