Οργανισμός Ηνωμένων Ενόπλων H ντροπή του πολιτισμού
Οργανισμός Ηνωμένων Ενόπλων
H ντροπή του πολιτισμού
Του Πάνου Αν. Ροντογιάννη
Οι βόμβες πέφτουνε βροχή, ρημάζουν το Χαλέπι
κι όλος ο κόσμος απαθής τους σκοτωμένους βλέπει.
Κι οι σκοτωμένοι είναι παιδιά κι οι μάνες τους μαζί
κι όποιος δεν πρόλαβ`άμαχος να φύγει ή να κρυφτεί.
Αφού χορτάσαν αίματα των ισχυρών τα μάτια
και μπούχτισαν κοιτάζοντας ανθρώπινα κομμάτια
κι αφού "συγκινηθήκανε" οι άδειες τους καρδιές
συνέρχοντ`οι μεταλλικές και κρύες κεφαλές
να δουν.. και κάποια απόφαση να πάρουν αν μπορούνε
για κείνους που σκοτώνονται κι εκείνους που πεινούνε:
Ά-Τι λέτε να κηρύξουμε μικρή εκεχειρία
και φάρμακα να στείλουμε στη δύστυχη Συρία;
΄Β-Αλλά το κυριώτερο να θάψουν τους νεκρούς
που μέσα στα χαλάσματα τους βλέπουμε σωρούς;
΄Γ-Φοβούμαι μην εμφανιστεί κι επιδημία τώρα
που δεν θ`αφήσει ζωντανό σ`ολόκληρη τη χώρα.
και λόγο δε θα έχουμε να ρίχνουμ`εκεί πέρα
όχι τις βόμβες διασποράς αλλ`ούτε και μια σφαίρα.
΄Δ-Εγώ επιφυλάσσομαι για ειρήνη διαρκείας
για λόγους που όλοι ξέρουμε..τουτέστ`οικονομίας.
Όπλα καινούργια βγάλαμε που δεν τα δοκιμάσαμε,
ακόμα και τους στόχους μας κει πέρα δε τους πιάσαμε,
θα κλείσει κάθε οπλική καλή βιομηχανία
και θ`αυξηθεί στις χώρες μας η φτώχεια κι ανεργία.
Και όλοι συμφωνήσανε και είπαν μ`ένα στόμα:
-Ας ρίξουμε τις βόμβες μας που στοκ έχομε ακόμα
...και βλέποντας και κάνοντας
21:34:05
2016-12-16