Ο σεισμός,σατυρικό ποίημα
Προχθές εκουνηθήκαμε, μεγάλο το σπαβέντο,
το ζήσαμε, το νιώσαμε, τρέμουλο με κρεσέντο.
Επέθανα στο φόβο μου, σε φτούνα είμαι χέστης,
η σκέψη μου καρφώθηκε, αν μ΄ έβρει πυροσβέστης.
Εκοίταγα το γύρω μου, τα κάδρα, το τραπέζι,
σεισμός, σεισμός εφώναξα, και η καρδιά να παίζει.
Ξαπλώθηκα, δεν ήξερα, και κατά που να κάμω,
ενέρωσε το αίμα μου, κι έτρεξα να προκάμω.
Ετρούπωσα, εβούτηξα, κάτω απ΄ το κρεβάτι,
παρ΄ όλη την τρομάρα μου, η επιλογή βαρβάτη.
Μου το ΄χουν πει πολλές φορές, που παίρνω και ρωτάω,
οι σεισμολόγοι μ΄ έμαθαν, με που κουνεί που πάω.
Έχω ονοματεπώνυμο, εκεί με ξέρουν ούλοι,
αφού στην αναγνώριση, γράφει το μαλακούλι.
Σεισμός είναι, εγκέλαδος, που καταστρέφει τόπους,
εδώ δικαιολογούμαστε, παίρνει τόσους ανθρώπους.
Πέστε πως κάνει το σεισμό, και γω εκεί διαβάζω,
δεν θα με κάνει σκοτωτό, αν πέσει ένα βάζο;
Εκειός ο πολυέλαιος, αμι εκειό τ΄ αρμάρι;,
εφτούνο μα τον Άγιο, είθε να με νετάρει.
Εκούνιε αν το νιώσατε, γύρευε πόση ώρα,
και ευτυχώς η τύχη μου, δεν ήμουνα στη χώρα.
Δεν θέλω να το σκέφτομαι, μην έρθει και με πάρει,
ντροπή να πάω από σεισμό, και τέτοιο παλικάρι.
Νιάτα να δουν τα μάτια σας, θα λέτε πως καυχιέμαι,
μα έχω αυτό το σύνδρομο, φοβίας δεν τ΄ αρνιέμαι.
Πανιάζω, αλαφιάζομαι, ασπρίζω σαν ασβέστης,
με δυο λόγια φίλοι μου, είμαι μεγάλος χέστης.
imerazante.gr
21:20:21
2015-11-24