Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989.
Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η χώρα μας την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.
Και η ημέρα αυτή έρχεται ακριβώς μία ημέρα μετά από τις αποκαλύψεις, μετά από τις αληθινές ιστορίες φρίκης που είδαν το φως της δημοσιότητας, έτσι όπως τα ίδια τα παιδιά τις διηγήθηκαν στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS και το «Χαμόγελο του Παιδιού». Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι φέτος έχουν καταγραφεί σχεδόν 700 τραγικές περιπτώσεις ανηλίκων που έπεσαν θύματα σκληρής σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης από τους ίδιους τους γονείς τους. Και αυτά είναι μόνο τα γνωστά περιστατικά…
Η κακοποίηση παιδιών από την οικογένειά τους είναι γεγονός και μπορεί να συμβαίνει στη διπλανή μας πόρτα. Από την 01/01/2012 έως και τις 31/10/2012 έχουν καταγραφεί από την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS 691 παρόμοιες και ακόμη πιο σκληρές ιστορίες. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα το «Χαμόγελο του Παιδιού» προχώρησε σε επιτόπια παρέμβαση σε 122 περιπτώσεις παιδιών που βρέθηκαν σε άμεσο κίνδυνο, εκ των οποίων τα εξήντα έξι έχρηζαν άμεσης απομάκρυνσης από το οικογενειακό τους περιβάλλον!
Διεθνώς οι ερευνητές εκτιμούν ότι τουλάχιστον ένα στα πέντε κορίτσια και ένα στα δέκα αγόρια θα γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης πριν ακόμη φτάσει την ηλικία των δεκαοκτώ, ενώ μόνο μία στις τρεις υποθέσεις θα δηλωθεί. Μέσω καταγγελιών δεκάδες από αυτά τα περιστατικά καταλήγουν στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού-θύματος. Μόλις κριθεί επιβεβλημένη η απομάκρυνσή του από το κακοποιητικό περιβάλλον, το παιδί μεταφέρεται σε κάποιο από τα νοσοκομεία παίδων, ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας του.
Λόγω έλλειψης χώρων φιλοξενίας πολλά από αυτά τα παιδιά παραμένουν «εγκαταλειμμένα» στα νοσοκομεία παίδων για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια. Από τη στιγμή που το παιδί εισέρχεται στο «κοινωνικό σύστημα» ξεκινά μια μεγάλη και δύσκολη πορεία. Η μία υπηρεσία διαδέχεται την άλλη και το παιδί παραμένει στο νοσοκομείο. Η επόμενη ημέρα λοιπόν προδιαγράφει ενός άλλου τύπου κακοποίηση, με θύτη αυτή τη φορά την κοινωνία και το σύστημα πρόνοιας, και θύμα το ήδη κακοποιημένο παιδί. Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία του, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μια λύση και το παιδί περιμένει. Μέχρι να βρεθεί «σπίτι» του είναι το δωμάτιο ενός νοσοκομείου!
sansimera.gr/madata.gr
2012-11-20
