ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ;
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, οι μητέρες έρχονται αντιμέτωπες με ένα ακόμη καθήκον, που τις τελευταίες δεκαετίες μετακόμισε ολόκληρο στις πλάτες τους: Την μελέτη των παιδιών.
Οι μητέρες γνωρίζουν άπταιστα την ύλη των παιδιών τους και παρακολουθούν τα μαθήματα έμμεσα. Παραπονιούνται για την πολλή δουλειά στο σπίτι, ανησυχούν αν δεν υπάρχουν αρκετές ασκήσεις, συμπάσχουν και αγωνιούν. Αναλαμβάνουν να εξηγήσουν και να διδάξουν την ύλη. Να διορθώσουν εργασίες και να εμπνεύσουν τα παιδιά τους για την αξία της εκπαίδευσης.
Δημιουργείται ένα πλέγμα «εκπαίδευσης» γύρω από τα παιδιά το οποίο μοιάζει να θολώνει την αντίληψη τους για τον ρόλο τους και τη σχέση τους με την διαδικασία της μάθησης.
Ο πυρήνας του μηχανισμού εκπαίδευσης μετακινείται από το σχολείο προς το βοηθητικό σύστημα του σπιτιού . Τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι είναι τα ίδια ο σημαντικός παίκτης στη διαδικασία της μάθησης. Νοιώθουν συνεχώς ότι όλα εξαρτώνται από κάποιον άλλο, είτε μητέρα είτε καθηγητής που κάνει ιδιαίτερο μάθημα, είτε φροντιστήριο.
Μ αυτό τον τρόπο, το σχολείο, δάσκαλοι και καθηγητές, έχουν πάει ένα βήμα πίσω και δεν νοιώθουν μοναδικοί υπεύθυνοι για την εκπαίδευση και την εξέλιξη των παιδιών. Το ενδιαφέρον τους και η συμμετοχή τους όλο και εξασθενεί.
Καθώς οι γονείς έχουν γίνει τόσο ειδικοί, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι κρατούν για τον εαυτό τους το ρόλο του συμβούλου. Ετσι όταν ο γονιός ρωτά για την πρόοδο του παιδιού του στο σχολείο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βρίσκεται στο ρόλο του απολογούμενου.
Οι διδάσκοντες μιλάνε ως οι ίδιοι να είναι απλά παρατηρητές. Σαν να μην έχουν ευθύνη για το χαμηλό ενδιαφέρον του μαθητή για το μάθημα τους. Οι γονείς μπαίνουν στο ρόλο του υπεύθυνου και ρωτούν λεπτομέρειες για το πώς και το τι της ύλης, αντί να ρωτούν τον καθηγητή ή τον δάσκαλο για το πώς και το τι, της μεθόδου του. Ακόμη περισσότερο, να ρωτούν τον διευθυντή του σχολείου ή τους αρμόδιους σπουδών, που ιδιαίτερα στα ιδιωτικά σχολεία είναι αρκετοί, ποιο είναι το σχέδιο και πώς θα αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα.
Τι σκοπεύουν να κάνουν για να εμπνεύσουν τους μαθητές. Όχι τους αριστούχους μαθητές. Αυτοί είναι παιδιά που θα αρίστευαν σε οποιοιδήποτε περιβάλλον και αποτελούν το άλλοθι κάθε σχολείου. Το ζητούμενο είναι οι μαθητές που έχουν χαμηλό βαθμό ενδιαφέροντος για τα μαθήματα.
Αυτούς, πώς θα πείσουμε να συμμετάσχουν, αγαπητοί κύριοι εκπαιδευτικοί ;
4family.gr
2012-03-19
