Τη νύχτα που χάθηκαν τα αστέρια
Ιούλιος 1942, Παρίσι. Οι Ναζί ζητούν από τις Γαλλικές αρχές 25.000 Εβραίους προς `απέλαση`. Με αποκαρδιωτικά μικρή αντίσταση, οι Γαλλικές δυνάμεις κατοχής θα συνεργαστούν, και τα χαράματα της 16ης Ιουλίου Γάλλοι αστυνομικοί θα μπουν σε σπίτια και θα μαζέψουν αδιακρίτως άντρες, γυναίκες και παιδιά προς βορά των χιτλερικών. Τελικά συλλαμβάνονται `μόνο` 13.000 Εβραίοι, οι οποίοι θα περάσουν περίπου μια βδομάδα στο κλειστό ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού, υπό άθλιες συνθήκες, πριν οδηγηθούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -χωρίς φυσικά επιστροφή. Η απάνθρωπη επιχείρηση, γνωστή στους Γάλλους ως `La Rafle du Vel d`Hiv` αποτελεί μέχρι σήμερα μια σελίδα εθνικής ντροπής, για την οποία ο πρόεδρος Chirac απολογήθηκε επισήμως το 1995.
Η σκηνοθέτιη Roselyne Bosch, βασιζόμενη στις πραγματικές διηγήσεις του επιζώντα Joseph Weismann -ενός από τους ελάχιστους των 13.000 του ποδηλατοδρομίου που επέζησαν- στρέφει το φακό της στο επονείδιστο παρελθόν και προ(σ)καλεί τους συμπατριώτες της, και μαζί όλο τον κόσμο, να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος. Καταγράφοντας την ιστορία μέσα από τα αθώα μάτια των παιδιών-θυμάτων και μιας Γαλλίδας νοσοκόμας που δεν θέλησε να αποδεχτεί τη συνενοχή, προσπαθεί να παραμείνει ακριβής στα πραγματικά γεγονότα, ακολουθώντας όμως ταυτόχρονα και τους κανόνες της μυθοπλασίας. Το αποτέλεσμα είναι μια δυνατή ταινία στο ύφος του «La Vita E Bella», η οποία δύσκολα, λόγω του συγκλονιστικού της θέματος, θα αφήσει τον θεατή ασυγκίνητο, μα που ταυτόχρονα δεν καταφέρνει να ανανεώσει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος.
cinemanews.gr
2011-11-07
