Οι Ζωές των Άλλων (Γερμ. Das Leben der Anderen)
Οι Ζωές των Άλλων (Γερμ. Das Leben der Anderen) αποτελεί γερμανική κινηματογραφική ταινία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ fον Ντόνερσμαρκ.
Η ταινία βραβεύτηκε το 2006 με το Βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, ενώ σημείωσε ρεκόρ υποψηφιοτήτων στα Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου.
1984, Ανατολικό Βερολίνο. Πέντε χρόνια πριν την ανατροπή της, η Κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας επιβεβαιώνει την εξουσία της μέσα από ένα αδίστακτο σύστημα ελέγχου και παρακολούθησης. Ο "υπηρέτης" του καθεστώτος Αρχηγός Γκερντ Βίσλερ ελπίζει να δώσει μια ώθηση στην καριέρα του όταν του δίνεται η αποστολή να συγκεντρώσει στοιχεία εναντίον του θεατρικού συγγραφέα Γκεόργκ Ντρέιμαν και της φιλενάδας του, ντίβας της σκηνής. Εξάλλου, η "αποστολή" υποστηρίζεται από ανώτατους πολιτικούς κύκλους... Όταν όμως αντιμετωπίζει κανείς τους ανθρώπους σαν στόχους υπό παρακολούθηση, υφίσταται και ο ίδιος συνέπειες. Η διείσδυσή του στην ιδιωτικότητα των άλλων τον κάνει να συνειδητοποιήσει το άδειο της δικής του ζωής ενώ του δείχνει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής στον οποίο είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί. Αλλά το σύστημα έχει τους δικούς του κανόνες και τη δική του νομοτέλεια. Ένα επικίνδυνο παιχνίδι ξεκινά...
Συγκλονιστική, με εξαιρετικές ερμηνείες, ταινία γύρω από τη σχέση ανάμεσα σ` έναν απογοητευμένο αξιωματικό της «Στάζι», της μυστικής αστυνομίας της Ανατολικής Γερμανίας, κι έναν διανοούμενο, ιδεαλιστή συγγραφέα που αυτός τον παρακολουθεί.
Λίγα Λόγια από το Σκηνοθέτη για την ταινία
"Επισκέφτηκα πολλά μέρη όπου ακόμα μπορείς να αισθανθείς το πνεύμα του παρελθόντος... Υπάρχουν μέρη που είναι σε θέση να αποθηκεύσουν συναισθήματα πολύ καλά, και αυτές οι επισκέψεις μου έδωσαν περισσότερα από αυτά που μου έδωσαν όλα αυτά τα βιβλία που προφανώς είδα κατά τη διάρκεια των χρόνων της προετοιμασίας και τα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα.
Αυτό που έπαιξε όμως καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της θέσης μου ήταν οι συζητήσεις με τους αυτόπτες μάρτυρες από τους Συνταγματάρχες της Στάζι ως τις ιερόδουλες της Στάζι και τους ανθρώπους που πέρασαν 2 χρόνια στα κέντρα κράτησης της Στάζι. Προσπάθησα να συγκεντρώσω όσες περισσότερες “οπτικές γωνίες” γινόταν και γι αυτό άκουσα πολλές αντιφατικές ιστορίες- στο τέλος όμως είχα την αίσθηση ότι είχα σχηματίσει μία οριστική και συγκεκριμένη εποχή για την εποχή και τα προβλήματά της."
"Καθώς περνούσαν τα χρόνια υπήρχαν δύο πράγματα που με οδηγούσαν προς αυτήν την ταινία. Το πρώτο ήταν οι πολλές επισκέψεις μου στο ανατολικό Βερολίνο σαν παιδί, που σε μεγάλο βαθμό με διαμόρφωσαν. Σαν παιδί οχτώ, εννέα, ή δέκα χρονών το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον να αισθάνομαι τον φόβο των ενηλίκων. Και φοβόντουσαν πραγματικά: οι γονείς μου, μόλις πέρασαν τα σύνορα (γεννήθηκαν και οι δύο στην ανατολική Γερμανία και για αυτόν τον λόγο ίσως να τους είχαν συνεχώς κάτω από μεγαλύτερο έλεγχο) και οι φίλοι μας από την ανατολική Γερμανία, όταν άλλοι άνθρωποι τους έβλεπαν να μιλούν με μας, από τη δυτική. Τα παιδιά έχουν αλάνθαστες κεραίες που συλλαμβάνουν συναισθήματα... Νομίζω ότι χωρίς αυτές τις εμπειρίες θα είχα πρόβλημα στην απόδοση του συγκεκριμένου θέματος.
Και, ύστερα, υπάρχει αυτή η εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ: κοντινό πλάνο ενός ανθρώπου καθισμένου σε ένα ψυχρό δωμάτιο, να φοράει στα αυτιά του ακουστικά και να ακούει σχεδόν υπερφυσικά υπέροχη μουσική, χωρίς όμως να θέλει να την ακούσει. Αυτός ο άντρας με κυνηγούσε στα όνειρά μου για να καταλήξει τελικά να πάρει τη μορφή του αρχηγού Γκερντ Βίσλερ."
klg.gr
2012-02-22
