48.811 νέοι ψάχνουν δουλειά στο εξωτερικό

Τον πληθυσμό μιας μικρής πόλης φτάνουν οι νέοι που επιθυμούν να εργαστούν σε χώρες του εξωτερικού. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές -η Ελλάδα έχει παράδοση στην εξαγωγή ανθρώπινου δυναμικού-, η αναζήτηση εργασίας όμως παρουσιάζει, όπως δείχνουν τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σταθερά ανοδική πορεία και οι τελειόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων (και όχι μόνον αυτοί) που θέλουν να μεταναστεύσουν πληθαίνουν μέρα με τη μέρα

Την περασμένη χρονιά 48.811 νέοι Ελληνες έστειλαν βιογραφικά σημειώματα στην ευρωπαϊκή διαδικτυακή πύλη αναζήτησης εργασίας Europass, ζητώντας εξάσκηση ή εργασιακή εμπειρία στο εξωτερικό.

Η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της συγκεκριμένης κατάταξης και ο αριθμός κρίνεται ιδιαίτερα υψηλός, αν συγκρίνει κανείς τον πληθυσμό της Ελλάδας με τον αντίστοιχο της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Γαλλίας, που προηγούνται σε απόλυτο αριθμό αιτήσεων. Ακόμη κι αν η Ελλάδα ήταν πάντοτε μια πλούσια πηγή στελέχωσης εταιρειών ή πανεπιστημίων και οι Ελληνες επιστήμονες αλλά και οι εργάτες διέπρεπαν στην εργασία τους, είναι τέτοια η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας που η τάση φυγής των νέων δεν μπορεί παρά να προκαλεί απογοήτευση.

Στις Βρυξέλλες

«Ακόμη κι αν ήθελα να μείνω στην Ελλάδα, οι πιθανότητες να βρω δουλειά είναι ισχνές», λέει ο Λευτέρης Ξενάκης, τελοιόφοιτος της σχολής Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφού έκανε τη στρατιωτική του θητεία, βρέθηκε στην Αγγλία για μεταπτυχιακές σπουδές και αμέσως μετά «μετανάστευσε» στις Βρυξέλλες όπου βρήκε θέση ασκούμενου σε ιδιωτική εταιρεία. «Αν όλα πάνε κατ` ευχήν, θα προτιμήσω να συνεχίσω εδώ» λέει. «Οσο και αν οι Βρυξέλλες αποτελούν "μαγνήτη" για όσους αναζητούν εργασία στις πολιτικές και νομικές επιστήμες και υπάρχει σχετικός συνωστισμός, υπάρχουν οι υποδομές» λέει.

Η Ολγα Τόκη, τελειόφοιτη Νομικής Αθηνών και μεταπτυχιακών στο Εμπορικό Δίκαιο και στο Δίκαιο Ανταγωνισμού στο Humbolt του Βερολίνου, είναι έτοιμη για μετανάστευση. «Ισως στη Γερμανία, ίσως αλλού».

«Στην Ελλάδα, εκτός από υπερπληθυσμό δικηγόρων, παρατηρούμε μια γενικότερη απαξίωση του νομικού -τα γραφεία προσφέρουν δουλειά αγγαρείας για μισθούς πείνας, αλλιώς απαιτούν σημαντική προϋπηρεσία» τονίζει. «Ο τελειόφοιτος βρίσκεται σε αυτό το μεταίχμιο και σχεδόν "υποχρεώνεται" να ψάξει για δουλειά έξω». Για τη νεαρή δικηγόρο η Ευρώπη ίσως είναι εξίσου ή και περισσότερο ακριβή από την Ελλάδα, αλλά «οι μισθοί είναι ανάλογοι και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με την Ελλάδα».

Στις ΗΠΑ

Κάποιοι άλλοι «τραβάνε» για ακόμη παραπέρα. Ο Μάνος Χ., που τελείωσε δύο σχολές στην Αθήνα (Νομική και Πολιτικές Επιστήμες), δοκίμασε τις δυνάμεις του σε πρόγραμμα stage στο Βέλγιο. Τώρα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία και δεν θα διστάσει να περάσει τον Ατλαντικό για μεταπτυχιακές σπουδές στο Berkley. «Αν και προέρχομαι από οικογένεια που υπόσχεται επαγελματική "συνέχεια", έτσι όπως βλέπω τα πράγματα θα προτιμήσω να ρισκάρω στις ΗΠΑ», τονίζει. «Εκεί, παρ` όλα τα μειονεκτήματα, η εργασία ανταμείβεται, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει εδώ, και η αξιοκρατία εξακολουθεί να λειτουργεί σε σημαντικό βαθμό» συμπληρώνει.

Οι παραπάνω τρεις περιπτώσεις αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά πως η χώρα αδυνατεί να συγκρατήσει το «βαρύ» πυροβολικό της. Νέους ανθρώπους με σημαντικές σπουδές και δίψα για διάκριση. Η πολιτεία παρακολουθεί με αμηχανία. Μήπως όμως, όπως παρατήρησε ο ευρωβουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανικολάου, με αφορμή τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την αναζήτηση εργασίας μέσω της διαδικτυακής πύλης Europass από νέους των χωρών της Ευρώπης, «χρειάζονται πολιτικές συγκράτησης, ευκαιριών και επένδυσης του ειδικευμένου δυναμικού της χώρας;». Το ζήτημα είναι πότε θα εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές και το κυριότερο, από ποιον... *

του Δ. Ρουτσώνη