Αφιέρωμα στην Πινα Μπαους στην Αρτηρία
Τρεις ταινίες από και με τη μοναδική Πίνα Μπάους στην Αρτηρία στις 29 Απριλίου με ελεύθερη είσοδο.
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορού (29 Απριλίου) ο καλλιτεχνικός φορέας Αρτηρία σε συνέργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας παρουσιάζει την Παρασκευή 29 Απριλίου 2011, στις 8:00μμ τρεις ταινίες από και με την Πίνα Μπάους, μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονους χορογράφους που έφυγε αιφνίδια από τη ζωή το 2009
"δεν με ενδιαφερει πως κινουνται οι ανθρωποι, αλλα τι ειναι αυτο που τους κινει"
Πινα Μπαους
Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης το 1727 του Ζαν-Ζορζ Νοβέρ, δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.
Κάθε χρόνο το μήνυμα της Ημέρας αναλαμβάνει να συγγράψει μία γνωστή προσωπικότητα του χώρου. Ο σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού είναι να ενώσει όλους τους ασχολούμενους με την τέχνη του χορού, πέρα από πολιτικούς, πολιτισμικούς και ηθικούς φραγμούς.
προβολες:
ωρα: 20.00
Damen und Herren ab 65
ντοκιμαντερ της Lilo Mangelsdorff
Θα μπορούσαν να κάθονται σπίτι τους και να απολαμβάνουν τη σύνταξή τους - εκείνοι όμως απάντησαν στην αγγελία μιας ημερήσιας εφημερίδα: «Ζητούνται κυρίες και κύριοι άνω των 65».
Η χορογράφος Pina Bausch σκηνοθετεί εκ νέου το κομμάτι της «Kontakthof»
αυτήν τη φορά οι πρωταγωνιστές της είναι ερασιτέχνες και προχωρημένης ηλικίας.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί ανθρώπους που έχουν αφήσει πια πίσω τους την επαγγελματική ζωή και καλούνται τώρα να διοχετεύσουν την ενέργεια και την πείρα τους σε μια εντελώς νέα πρόκληση, ξεπερνώντας κοινωνικές συμβάσεις και όρια.
ωρα: 21.15
Auf der Suche nach Tanz - Das andere Theater der Pina Bausch
(αναζητωντας το χορο - το διαφορετικο θεατρο της Πινα Μπαους)
ωρα: 22.00
Cafe Muller
της Pina Bausch
Μια γυναικεία μορφή, με τα μάτια κλειστά, πόδια γυμνά κι ένα μακρύ λευκό φόρεμα,
κάτι ανάμεσα σε έκσταση και οπτασία, προβάλλει στο σκηνικό ημίφως.
Υπνοβατεί ανάμεσα σε καρέκλες και τραπέζια, σε ένα δωμάτιο με ημιδιάφανους τοίχους.
Πέφτει, σηκώνεται, το μοτίβο επαναλαμβάνουν οι χορευτές που ακολουθούν.
Το «Καφέ Μύλλερ» είναι αυτοβιογραφικό.
«Πέρασα πολύ χρόνο κάτω από τα τραπέζια: υπήρχε τόσος κόσμος και συνέβαιναν πάντα τόσα παράξενα πράγματα», λέει και αποκαλύπτει επάνω στη σκηνή όλα τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν υπογείως ανάμεσα στους ανθρώπους.
Με το Cafe Muller εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1987
