Αι ειδοί του Μαρτίου (the ides of March) στον δημ. κινηματογράφο Απόλλων

του Τζορτζ Κλούνι
με τους Τζορτζ Κλούνι, Ράιαν Γκόσλινγκ, Ίβαν Ρέιτσελ Γουντ, Μαρίζα Τομέι, Πολ Τζιαμάτι, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Μαξ Μινγκέλα

Υπόθεση:
Ο Κυβερνήτης Μάικ Μόρις (Τζορτζ Κλούνεϊ) διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Στο πλευρό του, ως εκπρόσωπος τύπου, στέκεται ο νεαρός Στίβεν Μάιερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), που είναι διατεθειμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να κερδίσει ο Μόρις την πολύτιμη υποψηφιότητα. Όμως ο δρόμος προς την εξουσία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα: μυστικές συμφωνίες, ανήθικοι πολιτικοί χειρισμοί, υπόγεια παιχνίδια κυριαρχίας και ένας εκρηκτικός συνδυασμός φιλοδοξίας, πίστης, προδοσίας, εκδίκησης συνθέτουν αυτό το έντονο πολιτικό θρίλερ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε ένα λαμπερό καστ, που στο σύνολό του έχει αποσπάσει 3 βραβεία Όσκαρ, 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 6 Χρυσές Σφαίρες και 23 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες.

κριτική του Θοδ. Κουτσογιαννόπουλου

Ένα θρίλερ με αφήγηση που σπάει κόκαλα και παραπέμπει σε σκηνοθέτες όπως ο Σίντνεϊ Λιούμετ κι ο Άλαν Πάκουλα, με το ειδικό βάρος του σκηνοθέτη Κλούνι, ο οποίος, με εξαίρεση το χαριτωμένο αλλά περιττό Leatherheads (που δεν βρήκε σωστή διανομή και τον έκανε να διστάζει να προωθεί τις ταινίες του με την παλιά του ζέση), αποδεικνύει πως ξέρει πολύ καλά να υποβάλλει τον προβληματισμό και τις θέσεις του σ` ένα εύπλαστο φιλμικό καλούπι. Ως γνήσιος Αμερικανός κινηματογραφιστής, ο Κλούνι βρήκε ένα στόρι που να τέμνει την παράδοση με το σήμερα. Στον απόηχο της απογοήτευσης για την ανημπόρια του Ομπάμα ν` ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός τραυματισμένου λαού, κόντρα σ` ένα σύστημα που δεν παλεύεται (για ν` απλουστεύσουμε τις αγκυλώσεις που δεν μπορεί να ξεπεράσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ), παίρνει την περίπτωση ενός κυβερνήτη, υποψήφιου για το χρίσμα των Δημοκρατικών, δημοφιλούς και κοινωνικά ευαίσθητου, πραγματικού ανθρώπου, με μεταδοτικά ιδανικά και ρεαλιστική συμπεριφορά.

Ενώ δεν προσθέτει τίποτε καινούργιο, ο Κλούνι καλύπτει με τη δεδομένη του ευφυΐα το έδαφος ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον κυνισμό. Υπάρχει προσωπική γνώση στη θέση του. Ο πατέρας του προέρχεται απ` τη σκληρή δημοσιογραφία των ειδήσεων, και μάλιστα του ηλεκτρονικού Τύπου, και η θεία του, η Ρόζμαρι Κλούνεϊ, υπήρξε διάσημη τραγουδίστρια. Ο ίδιος ενδιαφέρεται για την πολιτική, χωρίς να επιθυμεί, σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, να συμμετάσχει. Με τον τρόπο του, λοιπόν, ανασυντάσσει τις παραμέτρους του θεάματος (όπως τις συναντάμε στο πρώτο του φιλμ, Εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού) με εκείνες της δημοσιογραφίας που κρίνει την πολιτική (βλέπε Καληνύχτα και καλή τύχη), σε μια ταινία που εμβαθύνει στις τεχνικές ανάδειξης κι εγκαθίδρυσης εκλεγμένων προσώπων στη χώρα του, εξετάζοντας τη διαδρομή από την αθωότητα ως τον κυνισμό.

Έχει πει ότι η Ρόζμαρι Κλούνι εξελίχθηκε σε καλύτερη τραγουδίστρια όσο περνούσε ο καιρός, ωστόσο η δημοτικότητά της εξανεμίστηκε με τα χρόνια. Με αυτήν τη λογική, η αξιοκρατία δεν συμπίπτει με τη δημοτικότητα. Ο Μάικ Μόρις, ένα αμάλγαμα πολλών προσώπων που μπορούν ν` αναγνωρίσουν όσοι ασχολούνται εκτεταμένα με την αμερικανική πολιτική σκηνή, απαντά με θάρρος κι ευλυγισία στα αιτήματα των καιρών και βάζει πλώρη για την αρχηγία και κατόπιν για την προεδρία, αλλά, ως αμαρτωλός, σύμφωνα με το ισχύον πολιτικό δόγμα, κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα ένα προσεχτικά χτισμένο οικοδόμημα - το σεξ ακόμη είναι το ισχυρότερο μπουρλότο για μια καριέρα.