Τελικά μένει το ΤΕΙ που φεύγει ή φεύγει το ΤΕΙ που μένει;
Ένα ωραιότατο τραγουδάκι μας θύμισε αυτή η ιστορία με τα ΤΕΙ και τα δημοσιεύματα που δίνουν και παίρνουν στο διαδίκτυο. Και πριν όλη αυτή η ιστορία καταντήσει ιλαροτραγωδία , θα την προλάβουμε με χιουμοριστική διάθεση ένεκα και Αποκριών . Η ιστορία λοιπόν εκτός από το λαϊκό άσμα που έκανε γνωστή την Άτζελα , το περίφημο : «Από την μιά η λογική μου λέει φύγε κι από την άλλη η καρδιά μου λέει μή (Δυό φωνές)», εμάς των «παλαιοτέρων» μας ξυπνά και μνήμες από τις Αμερικανικές βάσεις που φεύγαν κι όλο μέναν :
Βέβαια από τότε έχει πέσει πολύ νερό στο μύλο της πολιτικής ζωής της Ελλαδίτσας , αλλά οι μέθοδοι επί της ουσίας δεν άλλαξαν… Η γεννιά της εν αμφιβόλου εργασιακής απολαβής των 400 ευρώ , της υποχρεωτικής κατάθεσης (από φέτος) φορολογικής δηλώσεως με το τεκμήριο των 3000 ευρώ του εγκλήματος ν΄αναπνέεις ασχέτως εάν δεν ζεις , της ιδιωτικοποίησης της υγείας και της παιδείας , αποδέχεται τον ρόλο του Χότζα στο γνωστό ανέκδοτο με τον Θεό (στην περίπτωσή μας την συγκυβέρνηση).
Για την ιστορία και μόνο θυμίζω ότι οι «Βάσεις » τελικά φύγαν, τα προβλήματά μας όμως δεν λυθήκαν , δυστυχώς μείναν εδώ να μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα !
2013-03-14
