Του Θοδωρή Γεωργάκη

Στο ίδιο έργο θεατές βρίσκονται οι πολίτες αυτής της χώρας και πάλι διότι , φεύ, επαναλαμβάνεται ένα καθαρά επικοινωνιακό παιγνίδι που παίζεται πάνω στις πλάτες των ανήμπορων να αντιδράσουν Ελλήνων πολιτών και μάλιστα με όρους που αγγίζουν τα όρια της αθλιότητος.

Συγκεκριμένα.

Η τρόικα προσποιείται οτι αποχωρεί και το γνωστό κρατικομιντιακό σύστημα στην χώρα αναλαμβάνει,  με τα γνωστά φερέφωνά του να δραματοποιήσει την κατάσταση προκειμένου να πειθαναγκασθεί ο ελληνικός λαός και πάλι επάνω σ`αυτή την επαίσχυντη version   ότι , δήθεν κινδυνεύομε με χρεοκοπια ,ώστε  να αποδεχθεί κάθε επαχθέστατο νέο μέτρο , που θά επινοήσουν.
       
Και ως γνωστόν , κάθε φορά η σφαγή των ...αμνών εστιάζεται στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Τα εύκολα θύματα από πολλές πλευρές, αφού αρκεί μια ρετσέτα του υπουργείου για να δουν αυτοί οι άνθρωποι και πάλι μειωμένη καταβολή στον τραπεζικό τους λογαριασμό.  Το αργοκίνητο και αναποτελεσματικό κράτος μας στην περίπτωση αυτών των περικοπών  λειτουργεί , φαίνεται, τάχιστα και αποτελεσμετικά. Διότι , κατά τα άλλα,  το ΣΔΟΕ  θέλει τρείς μήνες (!!!), για να ελέγξει τους συγγενείς του Παπακωνσταντίνου. Φαντασθείτε πόσο διάστημα θα απαιτηθεί γιά να ελέγξει  όλους αυτούς τους μεγαλόσχημους που είναι στις διάφορες λίστες.
      
Το οξύμωρο σ` αυτή την παρανοική και αντιοικονομική τακτική , αφού γνωρίζει ακόμη και ο πρωτοετής των οικονομικών σπουδών πως η  ανάπτυξη στηρίζεται στην κατανάλωση,  είναι ότι ενω οι πολιτικοί μας διατυμπανίζουν στα κανάλια το αυτονόητο , αυτό ακριβώς το γνωστικό αντικείμενο πού μόλις πραναφέρθηκε, εν τούτοις στέργουν σε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.  Και δυστυχώς το χάσμα βαθαίνει έτι περαιτέρω. Υπάρχει μείωση στην ζήτηση  άρα ύφεση , άρα μείωση του ΑΕΠ, άρα και πάλιν και πάλιν και  πολλάκις ελλείματα,  αφού  στο κλάσμα δανεισμός προς ΑΕΠ το δεύτερο είναι παρονομαστής.
      
Αυτός ο φαύλος - κύκλος να δούμε που θα σταματήσει και επιτέλους ποιά πολιτική απόφαση θα βάλλει τέρμα σ` αυτή την υφεσιακή  τακτική , που ενώ όλοι την ομολογούν και την διαπιστώνουν, εν τούτοις, την χρησιμοποιούν σαν πανάκεια, κάθε φορά,  δια πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν.
      
Η  Ιρλανδία μπήκε σε μνημόνιο ένα χρόνο πρίν την χώρα μας και αυτή  την στιγμή βγαίνει στις αγορές και μάλιστα αφού είχε γνωρίσει επαχθέστερη μορφή οικονομικής κρίσης,  διότι  είχε καταρρεύσει το τραπεζικό της σύστημα και όχι δημοσιονομική κρίση όπως η ελληνική. Η χώρα μας αντίθετα όλο και βυθίζεται σε μεγαλύτερο τέλμα. Η διαφορά εντοπίζεται στο γεγονός ότι για την μέν Ιρλανδία οι εταίροι μας πήραν μέτρα ανάκαμψης , για την Ελλάδα έλαβαν μέτρα εκδίκησης και πειραματισμού, σε μιά προσπάθεια να τιμωρήσουν τους  <<τρυφηλώς διαβιούντες>> Έλληνες,  αλλά και να στείλουν μήνυμα  στις άλλες χώρες του ευρωπαικού νότου. Και τώρα που η χινοστιβάδα και το ντόμινο των οικονομικών εξελίξεων φτοχωποιεί και εξαθλιώνει την χώρα έχομε από πάνω και τα επικοινωνιακά παιγνίδια για τα οποία κάναμε λόγο στην εισαγωγή μας.
       
Φαίνεται πλέον πως οι προτεινόμενες γνωστές οικονομικές εφαρμογές με τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων και αναποτελεσματικές και υφεσιακές είναι, αλλά και σφόδρα αντικοινωνικές, αφού έχουν διαλύσει παντελώς τον κοινωνικό ιστο της χώρας.
        
Ως εκ τούτου όλο και πολλαπλασιάζονται οι φωνές πως ωρίμασαν  οι συνθήκες γιά πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Ομως αυτή η λύση μάλλον θα αργήσει ΄αφού την προσδιοριζουν μετά τις γερμανικές εκλογές. Μέχρι τότε κινδυνεύει τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού να συμπεριφέρεται σαν τον φτωχολάζαρο της παραβολής, που προσπαθούσε να κορέσει την πείνα του.. <εκ των ψυχίων των πιπτόντων εκ της τραπέζης του πλουσίου>>.

2013-03-15