Ενημέρωση πραγματοποίησε η Ένωση Γονέων-Κηδεμόνων Δήμου Λευκάδας με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου λειτουργίας της.

Στη ενημέρωση που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο (αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου) την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013 & ώρα 6.00 μμ , έγινε μια αναδρομή στις έως τώρα δράσεις και παρεμβάσεις της Ένωσης, αλλά και στους κατοπινούς σκοπούς της.

Ακολουθεί η εισήγηση της προέδρου της Ένωσης Γονέων-Κηδεμόνων Δήμου Λευκάδας κας Δαμιανής Δήμητρας

Αγαπητοί προσκεκλημένοι,

Εκ μέρους του Δ.Σ. της Ένωσης Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Λευκάδας, σας εκφράζω τις ευχαριστίες μας για την τιμή που μας κάνατε να ανταποκριθείτε στην σημερινή συζήτηση.

Αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση λίγους μήνες μετά την ίδρυση της Ένωσης με στόχο να ενημερώσουμε για τους σκοπούς και την μέχρι τώρα δράσης μας.

Η ίδρυση της Ένωσης ήταν μία αναγκαιότητα σε μία περίοδο που τρομακτικές αλλαγές ήδη δρομολογήθηκαν και αναμένονται να ολοκληρωθούν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αλλαγές που δεν μπορούν να αφήσουν κανένα αδιάφορο και που για την αντιμετώπιση τους χρειάζεται η συμμετοχή όλων μας. 

Αυτό που είναι σημαντικό και επηρεάζει το σύνολο της κοινωνίας είναι η απάντηση στο ερώτημα: «Ποιο θα είναι το νέο σχολείο του άμεσου μέλλοντος;»  Ποιο θα είναι δηλαδή το αποτέλεσμα στην μόρφωση των παιδιών μας;

Όπως όλοι γνωρίζουμε, κάθε φορά που στη χώρα μας ανακοινώνονται αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση χρησιμοποιείται η λέξη «νέο»  και κάθε φορά μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί προσμένουν ότι κάτι θα αλλάξει. 

Πόσο «νέο» είναι όμως το σχολείο που προτείνεται;  Και μήπως είναι πιο απαρχαιωμένο και από το παλαιό σχολείο;
Πριν σαράντα χρόνια περίπου, όταν άρχισε σταδιακά η πρόσβαση στα πανεπιστήμια να γίνεται  εφικτή για όλο και μεγαλύτερο αριθμό νέων ανθρώπων, ήταν φανερό πως υπήρχε ένα όραμα, ένας στόχος παραγωγής επιστημονικού δυναμικού,  το οποίο θα αξιοποιούνταν στη συνέχεια στον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής οικονομίας.  Και πράγματι υπήρξαν σημαντικά αποτελέσματα, αλλά και αρκετές στρεβλώσεις, οι οποίες δεν είναι επί του παρόντος.

Σήμερα παρατηρείται μία νέα στροφή, αυτή τη φορά σε αντίθετη κατεύθυνση, η οποία δεν είναι άσχετη με το μνημόνιο και τις συνταραχτικές αλλαγές που παρατηρούνται στην Ελληνική οικονομία.   Η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να έχει αποφασίσει ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει στο μέλλον πηγή φθηνού καταρτισμένου εργατικού δυναμικού. Τα μεγάλα λόγια για κοινωνία της γνώσης εγκαταλείφθηκαν. 

Ρίχνουμε δραματικά τους μισθούς, εκποιούμε τα πάντα και προσαρμόζουμε την εκπαίδευση έτσι ώστε να υπάρχει άφθονο εργατικό δυναμικό φθηνό και με τις απαραίτητες δεξιότητες.

Η σημαντική αυτή στροφή φαίνεται ξεκάθαρα αν κάποιος μελετήσει προσεκτικά την πρόταση για το νέο λύκειο και τις αλλαγές στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση με τα οκτακόσια πιλοτικά δημοτικά (δύο στο νησί μας).

Υπάρχει και η διεθνής εμπειρία για το «νέο» σχολείο. 

Εφαρμόζεται στα περισσότερα ονομαζόμενα ανεπτυγμένα κράτη (ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Δανία, Φιλανδία, Αυστραλία) και έχει οδηγήσει με βάση παγκόσμιες στατιστικές στην αύξηση της σχολικής διαρροής και στην διόγκωση της αμάθειας.  Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα όλων των αλλαγών η διδασκαλία της πληροφορικής που έχει ως αφετηρία πλέον την Α΄ δημοτικού μαζί με τα Αγγλικά.  Κάτι που εγείρει σοβαρά παιδαγωγικά  ζητήματα. 

Ταυτόχρονα καταργείται ο ΟΕΔΒ μετά από εβδομήντα πέντε χρόνια, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη εκπαίδευση.

Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα «την ποιοτική αναβάθμιση» της παρεχόμενης εκπαίδευσης, την αξιοποίηση των υποδομών και την εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας, στην παιδαγωγική λειτουργία των σχολείων, προχωράνε σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις. 

Ο κάθε μαθητής δεν δικαιούται πάνω από 1,5 τ.μ. και εμείς ρωτάμε:  Για ποία παιδαγωγική λειτουργία σχολείου χωρίς βιβλία και πετρέλαιο, με τριαντάρια τμήματα και με μαθητές που λιποθυμούν από υποσιτισμό;  Με μαθητές ανεμβολίαστους γιατί οι γονείς τους δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία;

Τα τμήματα ένταξης κλείνουν (προσπάθεια στο 4 δημοτικό ), τα ειδικά σχολεία είναι χωρίς προσωπικό και τα μουσικά σχολεία με χιλιάδες ώρες μαθημάτων χαμένες ( 19 αντί για 300 που ζητήθηκαν δόθηκαν στο Μουσικό Λευκάδας ) , γιατί δεν υπάρχει το απαραίτητο και αναγκαίο προσωπικό. Το ολοήμερο νηπιαγωγείο στους Σφακιώτες έκλεισε.

Με την ψήφιση του Ν. 4115/2013 και του επίμαχου άρθρου 39, το Υπουργείο παιδείας σύμφωνα με το κείμενο του προγράμματος, “σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης και περιορισμού των οικονομικών πόρων” με απλά λόγια διαλύει τα Ειδικά Σχολειά και τις υποδομές τους, πετώντας 185 χιλιάδες  παιδιά  στα Κοινά Σχολεία και προσπαθούν να πείσουν ότι δεν θα ωφεληθούν  από αυτό μόνο οι μαθητές των ΕΣ αλλά και αυτοί των κοινών.

Χωρίς εξειδικευμένα προγράμματα αυτοεξυπηρέτησης, κοινωνικών δεξιοτήτων, επικοινωνίας, λογοθεραπείας, χωρίς την υποδομή που διαθέτουν τα ΕΣ μέσα σε μια τάξη του κοινού Σχολείου (25-30 μαθητές, εκ των οποίων 2-3 με μαθησιακά προβλήματα) για ποιά ένταξη μιλάμε ;

Στην ουσία όσα από τα παιδιά με ΕΑ έχουν βαριές αναπηρίες, σωματικές και νοητικές, δε θα εκπαιδευτούν ποτέ, να ενταθούν στην κοινωνία και ταυτόχρονα θα βιώσουν την περιθωριοποίηση ακόμα και τα ρατσιστικά φαινόμενα που σίγουρα θα αναπτυχτούν στα σχολειά.

Και ενώ για την κανονική λειτουργία των δημοσίων σχολείων «το ταμείο είναι μείον» και η κυβέρνηση στηρίζει με όλα τα μέτρα της σφαγής του λαού από την άλλη προσφέρει, μέσω του ΕΣΠΑ, κονδύλια για τη διαχείριση της φτώχειας στα σχολεία.

Διάφορες, τάχα αθώες, μη κυβερνητικές οργανώσεις από τη μια νοικιάζουν εργαζομένους με μισθό εξακόσια είκοσι πέντε ευρώ για πέντε μήνες με προμήθεια πέντε τις εκατό «το κεφάλι» και από την άλλη οργανώνουν μαθήματα ενισχυτικής και ψυχολογικής στήριξης. 

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, ως λύση προβάλλεται ο εθελοντισμός και το μοίρασμα της φτώχειας.
Φανατικοί φιλάνθρωποι, πρωταθλητές της φιλανθρωπίας ορισμένα στελέχη της δημόσιας εκπαίδευσης.

Αλήθεια γιατί δεν επεδείκνυαν προληπτικά την αλληλεγγύη τους, πριν η κρίση ξεβράσει τα θύματα της στο περιθώριο;

Τι είπαν και τι έκαναν όταν περικόπτονταν οι μισθοί των εκπαιδευτικών;
Τι έκαναν για να μην περάσει ο νομός για τα ΕΣ;
Γιατί άφησαν 6 μήνες το τυφλό παιδί στο Μεγανησι χωρίς δάσκαλο;
Γιατί επιχείρησαν αναστολή του τμήματος ένταξης (κλείσιμο) στο 4 δημοτικό Σχολείο λέγοντας ότι δεν υπάρχει εκπαιδευτικός ΕΑ;
Τι έκαναν ώστε να μην κλείσει το ολοήμερο νηπιαγωγείο στους Σφακιώτες;
Γιατί επιχείρησαν να στήσουν ΕΔΕ σε εκπαιδευτικό του νησιού μας χωρίς στοιχεία παραπτώματος;
Τι γνώμη έχουν για την ποιότητα και ποσότητα της παρεχομένης γνώσης, την αποσπασματικότητα της, τον τρόπο συγγραφής των βιβλίων;

Οι σύλλογοι γονέων χρειάζονται σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε να αντισταθούμε στους «φιλάνθρωπους» ιδιώτες, επίδοξους χορηγούς που αποτελούν δούρειο ίππο για την άλωση της δημόσιας εκπαίδευσης γιατί όπως γνωρίζουμε «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Ζητάμε λοιπόν:
• Την Κατάργηση της παραπαιδείας και συνεχή απόλυτη κάλυψη από το κράτος των αναγκαίων κάθε φορά αναγκών για πλήρη εφαρμογή της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας.
• Καμία αρμοδιότητα για τα δημόσια σχολεία σε άλλους φορείς, έξω από το Υπουργείο Παιδείας.
• Εξασφάλιση δημόσια και δωρεάν υγειονομικής φροντίδας.
• Στήριξη στο σχολείο των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες.
• Ανάπτυξη της Αισθητικής αγωγής και της Καλλιτεχνικής Παιδείας.
• Διεκδικούμε τις αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών με τμήματα όχι μεγαλύτερα των είκοσι μαθητών.
• Δωρεάν μεταφορά από και προς τα σχολεία όλων των μαθητών και σίτιση για όλα τα παιδιά με ευθύνη του κράτους.

Με άξονα τα παραπάνω κινηθήκαμε το οκτάμηνο που μας πέρασε. 
Ασχοληθήκαμε με τα ζητήματα της μεταφοράς, το κονδύλι των διακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ για υλικοτεχνικές υποδομές, είπαμε  όχι στην παράνομη προσπάθεια να ανοίξουν τα σχολεία μας σε Μ.Κ.Ο.
Ίσως όμως το πιο σημαντικό να είναι η προσπάθεια για ενημέρωση και δημιουργία πρωτοβάθμιων σωματείων με αποτέλεσμα να διπλασιαστούν οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων.

Θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους αυτούς που κόπτονται για την καινοτομία του νέου σχολείου ότι: Η πραγματική καινοτομία προέρχεται μεν από ταλαντούχους ανθρώπους, οι οποίοι ξεπηδούν όμως από τη δεξαμενή όλης της κοινωνίας. 
Όλη η κοινωνία αποζητά μέσα από την α΄θμια και β΄θμια εκπαίδευση τις βασικές γνώσεις των πιο σημαντικών επιστημών Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Γλώσσα, Ιστορία, κλπ

Από τη μία με τις γνώσεις αυτές ο άνθρωπος μπορεί να αντιλαμβάνεται καλύτερα και περισσότερο αντικειμενικά την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του, και από την άλλη οι βασικές αυτές γνώσεις αποτελούν τον σπόρο ο οποίος θα φυτρώσει στα πιο καινοτόμα και γόνιμα μυαλά, και θα δώσει τον καρπό της καινοτομίας, τη παραγωγή νέας επιστημονικής γνώσης.
Kαι επειδή κάνεις δεν μπορεί να δει το δημοτικό σχολείο ξεχωριστά από το γυμνάσιο - λύκειο και το πανεπιστήμιο γιατί όλα αυτά είναι κρίκοι στην αλυσίδα της μόρφωσης και όταν σπάει ένας κρίκος σπάει και όλη η αλυσίδα, πολύ φοβόμαστε ότι με την μεταφορά της παιδείας από το κράτος στην τοπική κοινωνία και την συγχωνεψη ψυχών στο όνομα της καλλίτερης λειτουργίας των σχολικών μονάδων πολύ σύντομα αντί να συζητάμε για επίπεδο μόρφωσης θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση σαν γονείς και οι εκπαιδευτικοί μαζί να ψάχνουμε για χρηματοδότες.

Γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας συμφωνεί μαζί μας. 

Συμφωνεί γιατί η παιδαγωγική είναι η επιστήμη που στοχεύει στην διαμόρφωση του ανθρώπου  γενικότερα.

Γιατί ο παιδαγωγός (ο δάσκαλος) που με εργαλείο τη γνώση διαπαιδαγωγεί το νέο άτομο, διαπαιδαγωγεί τον ίδιο τον άνθρωπο.

Σίγουρα ένας αριθμός παιδαγωγών λειτουργεί με αυτό τον τρόπο και στις σημερινές συνθήκες.

Όμως οι προτάσεις του Υπουργείου για το νέο σχολείο που στηρίζονται στην δημιουργία δεξιοτήτων και όχι ουσιαστικής μόρφωσης, επειδή έτσι ζητούν οι αγορές εργασίας παγκόσμια ούτε τον παιδαγωγό βοηθούν και παροτρύνουν να παίξει τον ρόλο του ούτε τα παιδιά μας να μορφωθούν ουσιαστικά και βαθιά.

Θέλουμε πολίτες μορφωμένους και με κριτική σκέψη, και εκπαιδευτικούς που να είναι επιφορτισμένοι να ωθήσουν μια ομάδα-τάξη να προοδεύσει συλλογικά, και όχι εκπαιδευτικούς που θα επιτρέπουν στα άτομα να ασκούν και να αναπτύσσουν τις δεξιότητες τους, καθείς με τον ρυθμό του.

Αυτό το σχολείο θέλουμε για τα παιδιά μας και σε αυτήν την κατεύθυνση θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις μαζί με τους εκπαιδευτικούς μας.

Και επειδή η μόρφωση είναι δικαίωμα και όχι επένδυση καλούμε τους γονείς και κηδεμόνες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης από προσχολική αγωγή έως και λύκειο να συμμετέχουν στους συλλόγους των σχολείων των παιδιών μας και όλοι μαζί γονείς, εκπαιδευτικοί, και μαθητές να αντισταθούμε και ενωμένοι να  στηρίξουμε και να βελτιώσουμε το δημόσιο και δωρεάν σχολειό.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

2013-03-26