Αν η μεταχείρηση που επεφύλαξε η Γερμανία στην Ελλάδα , σε μιά χώρα που αποδείχτηκε τότε το 2009  η  ηγεσία της κατώτερη των περιστάσεων και χωρίς ...γόνατα, αν αυτή η εκδικητική μεταχείρηση ήταν το πρελούδιο που εισήγαγε τους υποπτευμένους στο νέο γερμανικό  imperium, δεν μένει πλέον καμιά αμφιβολία πώς η καταστροφή που επιδαψίλευσαν στο  οικονομικό  μοντέλο της Κύπρου , παγιώνει οριστικά μια νέα τάξη πραγμάτων στην ευρωζώνη.  Αυτό το νέο  ευρωπαικό οικονομικό δόγμα έχει απροκάλυπτα τα χαρακτηριστικά μιάς ... <>,  η οποία , στο εφεξής, θα λειτουργεί σαν κλίνη του Προκρούστη και θα αποτέμνει,  σε κάθε οικονομία των χωρών της Ευρωζώνης, εκείνα τα στοιχεία που η Γερμανία θα θεωρεί   ότι δέν συμβαδίζουν με τους αυστηρότατους κανόνες του Μάαστριχτ.
        Αυτή η τακτική, η οποία όλο και θα αυστηροποιείται βαδίζοντας προς τις γερμανικές εκλογές , τον προσεχή Σεπτέμβριο , αφήνει κατά μέρος κάθε πολιτική απόφαση και βάζει στο προσκήνιο τον τεχνοκρατισμό και την στυγνή γλώσσα των αριθμών.  Και σ` αυτόν τον σκληρό δρόμο που χάραξε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε φαίνεται πως παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο της οικονομίας , αφού δέν υπάρχει αντίπαλος , με τον Ολάντ αδύναμο και στην γωνία , μετά μάλιστα την απώλεια , επί  Σαρκοζί , των τριών  Α  για την Γαλλία , φοβούμενος προφανώς την αδυσώπητη γερμανική  αποφασιστηκότητα μήπως πλήξει και την χώρα του.
        Αυτή η γερμανική προέλαση , δυστυχώς με την περίπτωση της Κύπρου, φέρνει στην επιφάνεια ένα φοβερά επικίνδυνο νεωτερισμό  , ο οποίος, παρά τις επιχειροούμενες διαψεύσεις για τις  σχετικές δηλώσεις του Ντάισεμπλουμ, `οχι μόνο παγιώθηκε στην Ευρωζώνη αλλά αναδεικνύεται και σε κορυφαίο οικονομικό δόγμα , το οποίο αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα.
        Σύμφωνα με αυτή την καινοφανή θεωρεία της Γερμαν`ιας  οι καταθέσεις των Ευρωπαίων πολιτών θά αντιμετωπίζονται , πλέον,  σάν  επενδύσεις. Αυτό σημαίνει απλά πως ακόμη και αυτή η διακηρυγμένη θέση γιά εγγύηση των καταθέσεων μέχρι 100.000 ΕΥΡΩ απ ` την ΕΚΤ, κινδυνεύει να ανατραπεί στην πράξη.  Αυτή  η εξέλιξη , που δίκην πειραματόζωου πρωτοεφαρμόζεται στην Κύπρο , επαναλαμβάνουμε, αλλάζει τον ευρωπαικό οκονομικό χάρτη και μεταφέρει πλέον το κόστος διάσωσης μιάς τράπεζας  στις πλάτες  των μετόχων πρωτίστως και ακολούθως των καταθετών.
        Κυνικά και απερίφραστα ο Σόιμπλε  , πάνω  σ`  αυτό το νέο μοντέλο , τον ακούσαμε να λέει πως, αφού  επέλεξαν  οι καταθέτες στην Κύπρο να απολαμβάνουν φορολογικό παράδεισο και υψηλά επιτόκια , τώρα πρέπει να πληρώσουν γι αυτή τους την επιλογή , αφού όφειλαν να γνωρίζουν πώς υπήρχε ρίσκο.
        Αυτή η γερμανική επίδeιξη φαβoριτισμού και παντοδυναμίας, έχει εμβάλλει σε δεινές σκέψεις τον ευρωπαικό νότο κυρίως, αφού βλέπει πως οι καταθέτες θα στρραφούν σε τράππεζες του βορρά ,  αφού το πρώτο κριτήριο επιλογής τους θα είναι πλέον η φερεγγυότητα της τράπεζας και όχι το ελκυστικρό επιτόκιο.  Μιά τέτοια εξέλιξη και προοπτική θα επιταχύνει το χάσμα βορρά και νότου, αφού θα αυξήσει στο νότο το κόστος δανεισμοoύ των επιχειρήσεων και θα βαθύνει την ύφεση. Αντίθετα η Γερμανία και οι βόρειοι δορυφόροι της με τα brant names,  την υψηλή τεχνολογία τους και τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού , θα γιγαντωθούν ακόμη περισσότερο , και τότε νομοτελειακά θα οδηγηθούμε σε ΕΥΡΩ δύο ταχυτήτων η και ακόμη σε επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, αφού η Γερμανία ήδη θά έχει συγκεντρώσει ολόκληρο τον ευρωπαικό πλούτο.
       Μπροστά σ` αυτή την διαμορφωμένη κατάσταση η χώρα μας δέν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών με τον πνιγηρό εναγκαλισμό των μνημονίων που αναγκαστικά πορεύεται.
Πρέπει όμως να αναζητήσει συμμάχους στον ευρωπαικό νότο . Να ξεκινήσει ανοίγματα προς Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία , οι οποίες βρίσκονται και αυτές κάτω απ` το γερμανικό imperium και να αναζητήσουν κυρίως εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα αμβλύνει τις αντιθέσεις βορρά και νότου και κυρίως θα δώσουν ζωή και προοπτική στο όραμα της ευρωπαικής ενοποίησης του Βίλυ Μράντ, του Χέλμουτ Σμίτ, του  Μιτεράν και όλων εκείνων των εμπνευσμένων ευρωπαίων ηγετών που ονειρεύθηκαν μια Ευρώπη των λαών και όχι των μονεταριστικών  και αυτοκατραστοφικών επιλογών της Μέρκελ και των συνοδοιπόρων της.
       Διότι, αν και μετά τις γερμανικές εκλογές συνεχισθεί αυτή η τακτική,  απ` την πλευρά της Γερμανίας , δηλαδή της μετατροπής του ΕΥΡΩ σε παντοδύναμο Μάρκο , τότε η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, αυτό που τώρα όλοι δαιμονοποιούμε,  θα είναι η μοναδική δραματική διέξοδος.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

2013-03-28