Κραυγές και ψίθυροι
Ένα άσχημο περιστατικό που ευτυχώς δεν αποδείχτηκε μοιραίο για τη ζωή μιας γυναίκας, διαδραματίστηκε στο Νοσοκομείο της Λευκάδας. Ένα περιστατικό σχετικά απλό για το Νοσοκομείο των Ιωαννίνων -η γυναίκα νοσηλεύτηκε 1 ή 2 μέρες- το Νοσοκομείο της Λευκάδας δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει όχι μόνο ιατρικά, αλλά ούτε να διαχειριστεί τη διακομιδή της ασθενούς σε άλλο Νοσοκομείο.
Σχόλια επί σχολίων, άναρθρες κραυγές, λαϊκισμός με το τσουβάλι, ακολούθησε τη δημοσιοποίηση του περιστατικού. Η ασθενής μνήμη, το κουτσομπολίστικο ύφος έδωσαν ρεσιτάλ.
Θα ήταν το 2010 αν δεν με απατά η μνήμη μου, όταν είχε ανοίξει, μόλις αμυδρά, η συζήτηση για τη δημιουργία Νοσοκομείου στο Άκτιο, -παράρτημα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων- που θα κάλυπτε τις ανάγκες τόσο της Λευκάδας όσο και της Πρέβεζας. Η δημιουργία του είχε σαν προϋπόθεση ότι το Νοσοκομείο της Λευκάδας και της Πρέβεζας θα λειτουργούσαν παρέχοντας πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Η πρόταση αυτή εκφράστηκε για μια και μόνη φορά. Ο πολιτικός που είχε την «τόλμη» να την εκστομίσει, την ξέχασε την άλλη στιγμή. Οι κραυγές κάλυψαν τη λογική, η ψυχολογία του όχλου και του λαϊκισμού υπερίσχυσε. Τα συμφέροντα πολλά και ποικίλα, οι συντεχνίες μπήκαν στο παιχνίδι…Ο τοπικός τύπος της εποχής σέρνοντας τον πολιτικάντικο χορό έγραφε: «Με την συμπαράταξη, με την σύμπραξη σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας. Με όλους τους πολιτικούς και όλους τους πολίτες. Να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει». Εννοούσε την δημιουργία νέου Νοσοκομείου στη Λευκάδα!
Όλο αυτό ήταν δώρο, ήταν βούτυρο στο ψωμί όλων των εν συνεχεία πολιτευτών και πολιτικών που όπως θυμόμαστε διαγκωνίζονταν τίνος έργου ήταν η μελλοντική ίδρυση νέου Νοσοκομείου στη Λευκάδα. Οι πολιτικοί συνέχισαν μια χαρά να επενδύουν στην ίδρυση του Νοσοκομείου, το χρήμα από την κατασκευή μπόλικο και οι πολίτες να καμαρώνουν και να ψηφίζουν, θαμπωμένοι σαν Ινδιάνοι από χάντρες και καθρεφτάκια!
Η ίδρυση ενός νοσοκομείου, σε μια ευνομούμενη χώρα, δεν έχει να κάνει με τοπικισμούς, δεν είναι το μεγάλο έργο που θα προσφέρει ο κάθε βουλευτής στον τόπο του για να επανεκλεγεί. Πρέπει να είναι αποτέλεσμα κεντρικού σχεδιασμού, που οι παράμετροι: πληθυσμός, κόστος λειτουργίας, σωστή στελέχωση, βιωσιμότητα πρέπει πρωτίστως να λαμβάνονται υπόψη.
Ανεξαρτήτως το που θα στεγάζεται το Νοσοκομείο της Λευκάδας κανένας παράγοντας δεν συνηγορεί ότι με τη μετακόμιση σε μεγαλύτερο και σύγχρονο κτίριο, θα μπορεί να προσφέρει πλήρεις υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης. Γιατί λοιπόν να πεταχτούν τόσα χρήματα, αφού όπως γίνεται και σήμερα, για τα σοβαρά περιστατικά υγείας θα συνεχίσουμε να «τρέχουμε» στα Γιάννενα;
Ένα νοσοκομείο δεν τελειώνει την ημέρα που οι πολιτικοί «κόβουν την κορδέλα» των εγκαινίων, αλλά ολοκληρώνεται με την στελέχωση έμψυχου και άψυχου υλικού.
Δεν θα ήταν καλύτερα λοιπόν από το να έχουμε τόσο εμείς όσο και η Πρέβεζα δυο Νοσοκομεία «ελλιπή», να δημιουργηθεί ένα «πλήρες» Νοσοκομείο στο Ακτίο; Δεν θα ήταν και για το κράτος ευκολότερη και λιγότερο δαπανηρή η ανάπτυξη και συντήρηση του;
Βιολέττα Σάντα
