Ξεκίνησα την Τετάρτη το πρωί από την πόλη της Λευκάδας και έφτασα στα φακοχώραφα της Εγκλουβής, λίγο παρακάτω από το σταθμό του ΟΤΕ στην Ελάτη. Ήταν μια μέρα χαρά θεού. Οι αμυγδαλιές αυτή την εποχή βρίσκονται στις δόξες τους. Πάνε πολλά χρόνια που έχω να δω τόσες πολλές και τόσο όμορφες αμυγδαλιές. Είναι ακόμα Φλεβάρης, αλλά ο γλυκός καιρός που επικράτησε μέχρι τώρα, κάνει τη φύση να μοιάζει ανοιξιάτικη. Τα χωριά μας είναι όλα πανέμορφα.

Αυτό το ταξίδι, όπως και πολλά αλλά που κάνω κατά καιρούς στα χωριά της Λευκάδας, δεν γίνονται μόνο για να σας μεταφέρω εικόνες και στιγμιότυπα της άλλης Λευκάδας. Είναι μια καλή αφορμή και για μένα την ίδια, να προσκυνάω κάθε τόσο, τη γη και τα χώματα που με μεγάλωσαν. Είναι ακόμα μια καλή ευκαιρία για όλους, να γνωρίσουμε κάποιους από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει σήμερα, δουλευτές της γης.

Αυτό το ταξίδι, όπως και πολλά αλλά που κάνω κατά καιρούς στα χωριά της Λευκάδας, δεν γίνονται μόνο για να σας μεταφέρω εικόνες και στιγμιότυπα της άλλης Λευκάδας. Είναι μια καλή αφορμή και για μένα την ίδια, να προσκυνάω κάθε τόσο, τη γη και τα χώματα που με μεγάλωσαν. Είναι ακόμα μια καλή ευκαιρία για όλους, να γνωρίσουμε κάποιους από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει σήμερα, δουλευτές της γης.

Δεν έχουν ροζιασμένα χέρια, όπως είχαν οι γονείς μας, δεν κουράζονται ούτε ταλαιπωρούνται για να φτάσουν στα χωράφια τους, έχουν όλοι αυτοκίνητα. Έχουν όμως την ηρεμία, τη σοφία, και τη γνησιότητα που αντλούν από την ενασχόληση τους με τη γη. Αυτούς που ακόμα και σήμερα κανονίζουν τις δουλειές των χωραφιών ανάλογα με τον καιρό, αλλά και τον κύκλο του φεγγαριού.

Οι περισσότερες «σκάλες» με ελιές και αμπέλια έχουν λογγώσει. Οι «λιθιές» στέκονται όμως όρθιες, ζωντανά μνημεία αξιοσύνης και νοικοκυροσύνης, ποτισμένες με κόπο και ιδρώτα.

Λίγο πάνω από την Καρυά, ο Γιάννης (Λιανός), Καρσάνος, κλαδεύει τ’ αμπέλι του από νωρίς το πρωί. Βρίσκεται κιόλας στην τρίτη «σκάλα». Είναι συνταξιούχος τώρα πια, αλλά δεν διέκοψε ποτέ του, αυτή την ξεχωριστή σχέση που έχει με τ’ αμπέλια του. Παράγει εξαιρετικό κρασί, σχεδόν έξι τόνους το χρόνο, μου λέει, όση ώρα μου δείχνει το πεντακάθαρο και περιποιημένο χτήμα του και μου εξηγεί, δείχνοντας μου ένα – ένα τα κλίματα, την τεχνική του κλαδέματος. Τρεις ή τέσσερις «βέργες» σε κάθε κλίμα αφήνει. Κάθε μια έχει οπωσδήποτε 2- 3 «μάτια». Ο ζεστός καιρός και η φάση του φεγγαριού έκαναν τη σημερινή μέρα ιδανική για κλάδεμα. Οι κληματόβεργες είναι σχεδόν μαλακιές …

Την ίδια δουλειά έκανε και ο ξαθείτης Άγγελος Βλάχος λίγο παραπάνω. Ο Άγγελος καθάριζε το αμπέλι και η μάνα του είχε αναλάβει το κλάδεμα. Πρώτη μου φορά είδα και θαύμασα γυναίκα στο κλάδεμα του αμπελιού.

Πολύ παραπάνω από τη βάση της αεροπορίας ο Κώστας Κοντογιώργης σκαλίζει δίπλα στο αμπέλι του. Θα φυτέψει δυο «βραγιές» κρεμμύδια όπως μου είπε. Το αμπέλι του δεν είναι ακόμα έτοιμο για κλάδεμα, το υψόμετρο είναι μεγαλύτερο εδώ, οι κληματόβεργες είναι ακόμα ξερές.

Ανηφορίζοντας κατά πάνω, το οροπέδιο της Εγκλουβής ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα φακοχώραφα. Είναι όλα έτοιμα, οργωμένα και περιμένουν τη σπορά της φακής. Η κίνηση από ανθρώπους και αυτοκίνητα ζωηρεύει.

Ο Γιάννης Κανέλλος σπέρνει από νωρίς. Έχει δυο στρέμματα να τελειώσει. Σήμερα έχει ανηφορήσει ο Σπύρος Κοντογιώργης με το τρακτέρ του. Έτσι η σπορά της φακής γίνεται συστηματικά, αφού μετά θα περάσει ο Σπύρος να φρεζάρει το χωράφι και να ολοκληρωθεί η διαδικασία της σποράς. Ο Σπύρος θα περάσει από πολλά χωράφια σήμερα, αφού η δουλειά γίνεται μετά από συνεννόηση με πολλούς παραγωγούς.

Στο δρόμο της επιστροφής σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε αυτή τη γη και αυτούς τους ανθρώπους που μπορούν κάθε εποχή, να μας «γειώνουν» και να μας αναβαπτίζουν, τόσο απαραίτητα και τα δυο στις μέρες μας…

Βιολέττα Σάντα

www.kolivas.de