Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες καλή χρονιά

Έπειτα από μία μικρή περίοδο παύσης, λόγω των εορτών, επανέρχομαι γεμάτος όρεξη και κέφι, να σας διηγηθώ πολλές ιστορίες και να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου.

Δεν είναι λίγες οι φορές, που επιλέγω, μέσω της στήλης μου, να σατιρίσω το θάνατο. Μου αρέσει να αντιμετωπίζω τα σοβαρά προβλήματα της ζωής με μία δόση χιούμορ, ενώ τα αστεία με σοβαρότητα. Νομίζω ότι αυτό είναι το χάπι της μακροζωίας.

Γράφοντας τη λέξη μακροζωία, μου ήρθε στο μυαλό η ακόλουθη αντιφατική σκέψη: είμαι ευχαριστημένος που η ζωή είναι σύντομη. Το βρίσκω πολύ καθησυχαστικό. Φανταστείτε να έπρεπε να ζούμε 150 χρόνια πάνω στη γη..Όλα θα ξεθώριαζαν. Οι σχέσεις, οι συγγένειες, η συντροφικότητα, η φιλία, τα πάντα. Επειδή θα είχαμε άπειρο χρόνο μπροστά μας, δεν θα εκτιμούσαμε τίποτα σχεδόν, αφού θα ήμασταν βέβαιοι ότι θα μας δοθούν, (εάν δεν μας χτύπαγε καμία ασθένεια ή τροχαίο) και δεύτερες και τρίτες, ακόμα και τέταρτες ευκαιρίες, για να επανορθώσουμε λάθη, να γνωρίσουμε τον ιδανικό σύντροφο, να βρούμε την τέλεια δουλειά και πάει λέγοντας..

Αλήθεια, ο πρώτος άνθρωπος που πέθανε, θα έπρεπε να είχε νιώσει μεγάλη έκπληξη και μοναξιά στην παράδεισο ή στην κόλαση, αν υπάρχουν..

Καημένε Άγιε Πέτρο, πόσους και πόσους έχεις υποδεχτεί στον Παράδεισο.. Ηλίθιους και έξυπνους, πλούσιους και φτωχούς..

Αυτοσαρκάζομαι, που λέτε, για να ξορκίσω τα μεγάλα κακά της ζωής, με πρώτο και χειρότερο το θάνατο. Μετά τη φτώχια, τον παραλογισμό, την εκμετάλλευση και την υποκρισία.

Ιδιοφυείς προσωπικότητες έχουν ασχοληθεί με το σαρκασμό, πολύ συχνά αυτοσαρκαζόμενες. Όπως διάβασα σε μία εφημερίδα τις προάλλες « Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται απ’ αυτό που θεωρεί αστείο, έλεγε ο Γκαίτε ενώ ο  Ιρλανδός Τζέιμς Στέφενς διαπίστωνε πως όταν ένας άνθρωπος θέλει να κάνει χιούμορ, πρέπει αυτοί που είναι γύρω του να είναι εξίσου ευφυείς μ’ αυτόν αλλιώς δεν πρόκειται να τον καταλάβουν». Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους!

Διαδίκτυο, το νέο σατανικό εργαλείο. Ποιος το φανταζόταν, από τη γενιά μου, τη γενιά του αμπαλί, ότι θα ερχόταν κάποτε μία εποχή όπου η πληροφορία θα ταξίδευε σε απίστευτες ταχύτητες..Χάζευα τις προάλλες το εμπορικό σήμα γνωστής εταιρίας υπολογιστών, εκείνης με το δαγκωμένο μήλο, και σκεφτόμουν ότι δεν ήταν τυχαία η επιλογή του. Το διαδίκτυο είναι πειρασμός και εθισμός. Και εργαλείο παρακολούθησης, φυσικά, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Και μέσω του διαδικτύου λοιπόν εγώ χιούμορ κάνω. Φροντίζω να καταγράφω τις εντυπώσεις  μου από τη καθημερινότητα στην προσωπική μου ιστοσελίδα στο facebook ή να κάνω βιντεάκια χιουμοριστικά παρέα με το φίλο μου Ηλία Γεωργάκη. Το χιούμορ ήταν το φάρμακο που με έσωσε από τη ζωή και τις αναποδιές της.

Για τις εκλογές δε θα ήθελα να κάνω κανένα σχόλιο. Το μόνο που θα ήθελα να πω, είναι ότι αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική, δεν κάνουν καθόλου χιούμορ και αυτό με απασχολεί. Έχουν όλοι το ίδιο στυλ, σοβαρό ή και σοβαροφανές, βαριά και ασήκωτη κορμοστασιά και βαρύγδουπα λόγια και υποσχέσεις.

Θα κλείσω λοιπόν με αυτή τη διαπίστωση. Ότι η παντελής έλλειψη χιούμορ από τους πολιτικούς μας είναι ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα που έχω παρατηρήσει.

Αν και θα ήθελα να συμπληρώσω, στο σημείο αυτό,  ότι συμπαθώ πολύ την εμφάνιση του νέου μας δημάρχου, που κόντρα στη σοβαροφάνεια των πολιτικών, κυκλοφορεί απλά ντυμένος, περνώντας μας το μήνυμα ότι η εμφάνιση δεν κάνει τον άνθρωπο σοβαρό, αλλά η ηθική στάση του απέναντι στη ζωή.

Χρόνια πολλά, λοιπόν σε όλους μας, με πολύ πολύ γέλιο.

Το κείμενο του Φον Γούρμεν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Τα Νεα της Λευκάδας

2015-01-23