Άρθρο του π. βουλευτή και π. επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο Λευκάδας Γεράσιμου Αραβανή για την κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας και την οικονομική  κατάσταση της χώρας.

`Το τελευταίο διάστημα ζούμε την πλήρη απαξίωση του Γενικού Νοσοκομείου Λευκάδας. Όχι ότι αρκετά χρόνια τώρα ήταν πραγματικό νοσοκομείο, αλλά τώρα πλέον κατά κυριολεξία δεν υφίσταται ως τέτοιο. Καμιά κλινική του δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε καν αυτές, όπως η παθολογική, η ορθοπεδική, η παιδιατρική κ.λπ. που είναι εξαιρετικά αναγκαίες. Δεν υπάρχουν γιατροί. Δεν υπάρχει νοσηλευτικό προσωπικό, λείπει βοηθητικό και τεχνικό προσωπικό, δεν υπάρχουν υλικά άμεσης και στοιχειώδους ανάγκης. Ότι υπάρχει και λειτουργεί σήμερα είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας και του ηρωισμού των γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού.

Την ίδια κατάσταση βιώνουν τα νοσοκομεία όλης της χώρας, ακόμη και νοσοκομεία μεγαλύτερων πόλεων και πολυπληθών περιοχών π.χ. του Αγρινίου, ακόμη και πανεπιστημιακά νοσοκομεία.

Τι φταίει; Η κατάσταση που ζούμε είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα της πολιτικής των μνημονίων που εγκαινίασε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και συνέχισαν όλες όσες επακολούθησαν μέχρι σήμερα. Δεν διορίζονται γιατροί, δεν διορίζεται προσωπικό, δεν δίνονται χρήματα, χρόνο με το χρόνο μειώνονται οι επιχορηγήσεις. Για το 2015 προβλέπεται περαιτέρω μείωση των δαπανών για την υγεία από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά  510 εκ. ευρώ, εκ των οποίων 332 εκ. ευρώ για τα νοσοκομεία. Αυτή είναι η αιτία. Ακριβώς αυτή η διαπίστωση οδηγεί και στη λύση του προβλήματος και αυτό είναι η χρηματοδότηση της υγείας, η χρηματοδότηση της παιδείας, η χρηματοδότηση για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, η ανακούφιση της πλειοψηφίας του ελληνικού του λαού που πένεται.

Ο υπουργός οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης συναντήθηκε με τη διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Λαγκάρντ. Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι ότι δεσμεύτηκε πως η Ελλάδα θα αποπληρώσει κανονικά τα χρέη της στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα αποπληρώσει τους τόκους κ.λπ. Όλα αυτά για τα οποία δεσμεύεται συνολικά η κυβέρνηση από την ημέρα που εξελέγη. Κάθε μήνα περισσότερο από 1 δισ. ευρώ πάει στους διεθνείς τοκογλύφους από τα κρατικά ταμεία. Το τρίμηνο Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου θα πρέπει η χώρα να καταβάλει, κρατηθείτε, 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Εκεί πάνε οι πόροι που συγκεντρώνονται στα κρατικά ταμεία από τον ελληνικό λαό. Και αφού η αποπληρωμή του χρέους είναι βαρέλι δίχως πάτο, αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί εις το διηνεκές.

Άρα πρέπει ο ελληνικός λαός και η κυβέρνηση να διαλέξουν: Θα διαλυθούν τα πάντα στη χώρα, θα συντριβεί ο λαός για να αποπληρωθούν οι τοκογλύφοι, ή θα δοθεί, πραγματικά, προτεραιότητα και όχι στα λόγια στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών; Αυτό σημαίνει ότι το χρέος δεν πρέπει να αποπληρωθεί, ότι θα γίνει στάση πληρωμών των δόσεων του χρέους και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με τη σύμφωνη γνώμη της Ε.Ε., αυτό πρέπει να γίνει μονομερώς. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όποιοι ισχυρίζονται ότι θα εξαλειφθούν τα προβλήματα, θα ανακάμψει η χώρα, θα ζήσει καλύτερα ο λαός, θα βρουν δουλειά οι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι κ.λπ. και την ίδια ώρα θα πληρωθούν 340 δισ. € χρέος και θα είμαστε μέλι γάλα με την Ε.Ε. ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή απλώς μας κοροϊδεύουν. Η σημερινή κυβέρνηση μέχρι σήμερα κινείται σε αυτό του δρόμο. Προσπαθεί να τα έχει καλά με όλους. Αυτό καταλήγει τελικά σε βάρος του λαού. Μη νομίζει, όμως, ότι η υψηλή αποδοχή που απολαμβάνει σήμερα από τον ελληνικό λαό θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Αν θέλει τη στήριξη του λαού πρέπει να δυσαρεστήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, πρέπει να χαλάσει τις καρδιές των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Οι Βρυξέλλες και στο Βερολίνο δεν θέλουν ορισμένα, τα θέλουν όλα, επιδιώκουν πλήρη υποταγή της κυβέρνησης. Πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα αυτοί που ευθύνονται γι` αυτά και δεν είναι άλλοι από τους έχοντες και κατέχοντες και μαζί οι ευρωπαίοι σύμμαχοι.

Το σωματείο των εργαζομένων του νοσοκομείου και το Εργατικό Κέντρο προς τιμήν τους πήραν την πρωτοβουλία και πρόβαλαν το πρόβλημα αυτό, πρόβαλαν λύσεις και διεκδικούν την αντιμετώπιση τους. Διάφορες προτάσεις και λύσεις που ακούγονται, όπως να αποσπαστεί ένας γιατρός για δύο μήνες, δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες. Μοιάζει να είναι κινήσεις εκτόνωσης της κατάστασης. Οι καλές προθέσεις και τα μπαλώματα δεν λύνουν τα προβλήματα, μπορεί και να τα χειροτερεύουν. Η λύση είναι το κίνημα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του νοσοκομείου και της υγείας που αναπτύσσεται να δυναμώσει και να γίνει παλλαϊκό. Να συμμετάσχουν ισότιμα όλοι οι φορείς του νησιού, να συντονιστεί με ανάλογες δραστηριότητες σε όμορους νομούς και πόλεις και συνολικά με το κίνημα για την υγεία, να αποκρούσει παραπλανητικούς ελιγμούς και προσπάθειες, να διεκδικήσει πραγματικές λύσεις τώρα. Και να μη διστάσει να φθάσει στην διεκδίκηση των μεγάλων πολιτικών στόχων, όπως η διαγραφή του χρέους, οι σχέσεις με την Ε.Ε. κ.λπ. από τη στιγμή που εκεί βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό η αιτία των προβλημάτων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.`

Γεράσιμος Αραβανής

11:11:14

2015-04-06