Νίκος  Ζαχαριάδης 1903- 1973

Ηγέτης του Κ.Κ.Ε. από το 1931 ως το 1956.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε σαν σήμερα τις 27 Απρίλη του 1903 στην Αδριανούπολη της ανατολικής Θράκης και αυτοκτόνησε εξόριστος στο Σουργκούτ της Σιβηρίας την 1η Αυγούστου 1973. Σαν μεθαύριο στις 29 Απρίλη  1945 απελευθερώθηκε από το στρατόπεδο στο οποίο κρατούνταν από τους ναζιστές στο Νταχάου της Γερμανίας.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της χώρας στον 20ο αιώνα και σίγουρα η μεγαλύτερη προσωπικότητα που ανέδειξε το Κ.Κ.Ε. και η επαναστατική Αριστερά. Έδωσε ολόκληρη τη ζωή του στον αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού για ένα καλύτερο αύριο, για το σοσιαλισμό. Ήταν πρωταγωνιστής στα μεγαλύτερα γεγονότα και στις πιο φωτεινές στιγμές της ιστορίας της χώρας και του λαού.

Παρών στη δύσκολη δεκαετία του 1920 και αργότερα ως αρχηγός του Κ.Κ.Ε. από το 1931. Είχε καθοριστική συμβολή στην διαμόρφωση του προγράμματος του κόμματος στο 5^ο συνέδριο του, το 1934 και στον αγώνα του ελληνικού λαού εναντίον του φασισμού. Ήταν κρατούμενος της μεταξικής δικτατορίας, στις φυλακές της Κέρκυρας και στην ασφάλεια Αθηνών, από όπου η δικτατορία του Μεταξά τον παρέδωσε στους ναζιστές, οι οποίοι τον μετέφεραν στη Γερμανία.

Ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα, πέρα από πολιτικός ηγέτης. Το έργο του ξεπερνά τους δέκα τόμους. Εκτός από πολιτικά κείμενα περιλαμβάνει κείμενα ιστορίας, κείμενα σχετικά με τη λογοτεχνία και την τέχνη, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το έργο του ``O αληθινός Παλαμάς``. Απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και επιστρέφοντας στην Ελλάδα αντιμετώπισε το θανάσιμο κίνδυνο για το ΕΑΜ και τον κόσμο της αριστεράς που διαμόρφωσε η ήττα του κινήματος το Δεκέμβρη του 1944 και η εξουσία που εγκατέστησαν οι Άγγλοι στη χώρα. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του λαού από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς, ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο οδήγησε στη σύγκρουση του εργατικού κινήματος και του Κ.Κ.Ε. με το καθεστώς της υποτέλειας που εγκατέστησαν πρώτα οι Άγγλοι και στη συνέχεια οι Αμερικανοί στην Ελλάδα και ανοιχτά με τον ιμπεριαλισμό. Ο άνισος αυτός αγώνας παρά την ήττα του άφησε λαμπρές παρακαταθήκες. Μαζί με τον αγώνα της κατοχής για την απελευθέρωση της χώρας και για τη  Λαοκρατία, η μεγάλη δεκαετία του 1940- 1950, ήταν η φωτεινότερη περίοδος της χώρας ολόκληρο τον 20^ο αιώνα.

Κορυφαία όμως στιγμή της ιστορικής διαδρομής του Νίκου Ζαχαριάδη ήταν η παρέμβαση του από τις φυλακές της Κέρκυρας στις 31 Οκτωβρίου 1940, με το περίφημο γράμμα του, το πρώτο γράμμα όπως επεκράτησε να λέγεται, που καλούσε τον ελληνικό λαό σε αντίσταση στον ιταλικό ιμπεριαλισμό, για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της χώρας. Ήταν το πρώτο σάλπισμα  του ηρωικού δεκαετούς αυτού αγώνα του ελληνικού λαού. Παραθέτουμε το γράμμα αυτό αυτούσιο:

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λεφτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είνε πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο Λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη σπίτι με σπίτι πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Κάθε πράχτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο Λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είνε, και θα είνε, μια καινούργια Ελλάδα της Δουλειάς, της Λεφτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ` έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του, και η νίκη θάνε νίκη της Ελλάδας και του Λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα                                                                                             Ν. Ζαχαριάδης

Γραμματέας Κ.Ε. του ΚΚΕ

Οι λίγες αυτές οι γραμμές έδωσαν όλο το νόημα της δράσης τη στιγμή εκείνη. Ήταν η πρωτοπόρα πατριωτική και λαϊκή παρέμβαση τη στιγμή εκείνη και φυσικά ήταν από το Γραμματέα του Κ.Κ.Ε. Οι λίγες αυτές σειρές έδωσαν όλο το πλαίσιο του λαϊκού αγώνα κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο, ήταν η βάση για τη συγκρότηση μετέπειτα του ΕΑΜ και του μεγαλειώδους αγώνα της κατοχής. Κατάφερε σε λίγες λέξεις να συνδέσει στέρεα τον αγώνα για την ανεξαρτησία της χώρας με εκείνον για τη λύση του ``κοινωνικού ζητήματος``  του λαού, τη διεκδίκηση ``μιας καινούργιας Ελλάδας της δουλειάς, της λευτεριάς, απαλλαγμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό". Ήταν η βάση για την ανάταση του λαού και το αγωνιστικό φορτίο που τον συνόδευε από κει και ύστερα ολόκληρο τον 20ο αιώνα, μέχρι και σήμερα. Ήταν η βάση ώστε το Κ.Κ.Ε. να μεγαλουργήσει, να γίνει σάρκα από τη σάρκα του ελληνικού λαού, η τιμή και η υπερηφάνεια του. Χωρίς το γράμμα αυτό και τον αγώνα που σηματοδότησε, το Κ.Κ.Ε. θα ήταν ``άλλο`` κόμμα σαν τα κομμουνιστικά κόμματα εκείνα από τα οποία έλειπε αυτό το ιστορικό φορτίο. Από την παρακαταθήκη της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας αργότερα, αντλεί το Κ.Κ.Ε. σε μεγάλο βαθμό τη ζωντάνια, τη λαϊκή αποδοχή και τη δυναμική του.

Το γράμμα και οι αγώνες του Νίκου Ζαχαριάδη είναι οδηγός και για τους σημερινούς αγώνες του ελληνικού λαού.

Για όλους αυτούς τους λόγους αξίζει σήμερα να θυμόμαστε και να τιμάμε το Νίκο Ζαχαριάδη και να διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού την ιστορική κληρονομιά του.

Γεράσιμος  Αραβανής

22:57:00

2015-04-26