Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής

Την προηγούμενη Κυριακή 24/5 ακούσαμε την ομιλία του πρωθυπουργού στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυριάρχησε το πνεύμα, καμιά υποχώρηση, θα τιμήσουμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό και το πρόγραμμά μας.

Δευτέρα βράδυ στις 25/5 τα δελτία ειδήσεων μας πληροφορούν ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έγινε σύσκεψη της διαπραγματευτικής ομάδας, μαζί με τα τεχνικά κλιμάκια και τον πρωθυπουργό με σαφή κατεύθυνση να επιδιωχθεί κλείσιμο της διαπραγμάτευσης και συμφωνία ως το τέλος της εβδομάδας. Με βάση την πείρα από τη στάση των «θεσμών» χρόνια τώρα και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, κλείσιμο συμφωνίας σημαίνει αποτύπωση σε αυτήν της θέλησης των δανειστών κατά συντριπτικό ποσοστό. Άρα συμβιβασμός βαθιά αντιλαϊκός.

Εδώ υπάρχει απόλυτη αντίφαση. Όσοι έτρεφαν ελπίδες ή είχαν αυταπάτες ότι η κυβέρνηση θα αντισταθεί στην επιβολή νέων μέτρων και παράλληλα θα διεκδικήσει και θα κερδίσει μέτρα ανακούφισης του λαού και αναζωογόνησης της οικονομίας έπεσαν από τα σύννεφα. Κατεπείγουσα συμφωνία σημαίνει συμφωνία κάτω από το βάρος των αδιεξόδων μιας στρατηγικής διαπραγμάτευσης που θέλησε να συμβιβάσει τα εντελώς ασυμβίβαστα, την επιβίωση του λαού και της νεολαίας και την απαλλαγή από τα μνημόνια και το χρέος με τα συμφέροντα των δανειστών που είναι και οι κυρίαρχοι της διαπραγμάτευσης.

Αυτή η τακτική φαινόταν από την πρώτη στιγμή παράλογη. Δεν ήταν δυνατόν να επιτευχθεί συμφωνία φιλολαϊκή σε αγαστή σύμπνοια και συμφωνία με την Κομισιόν, την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και το διεθνές νομισματικό ταμείο.

Τα πράγματα γίνονται εντελώς σαφή. Για μας ήταν αναμενόμενα. Έρχεται συμφωνία επώδυνη για το λαό και τη χώρα. Φυσικά η κυβέρνηση θα καταβάλει προσπάθεια η συμφωνία  να δοθεί όσο το δυνατόν με περισσότερο εύπεπτο τρόπο. Να μπορεί να την περάσει στο λαό όσο το δυνατόν ανώδυνα ή με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Σε αυτό ίσως και οι θεσμοί να δείξουν διάθεση να την διευκολύνουν.

Διαβάζουμε στον τύπο ότι η συμφωνία θα εφαρμοστεί σε δύο φάσεις. Ένα πρώτο πακέτο μέτρων θα εφαρμοστεί άμεσα και θα κατατεθούν άμεσα τα σχέδια νόμου και τα πιο επώδυνα μέτρα θα πάνε για το φθινόπωρο. Τέτοια μέτρα είναι οι αλλαγές στα εργασιακά, το θέμα των απολύσεων, οι μειώσεις μισθών στο δημόσιο, οι επικουρικές συντάξεις. Προς αυτή την τακτική φαίνεται ότι οι «θεσμοί» θα δείξουν την ανοχή και την κατανόηση τους.

Μια τέτοια συμφωνία φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι επώδυνη. Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πέραν ορισμένων ανθρωπιστικών μέτρων ανακούφισης της ακραίας φτώχειας πρακτικά δεν θα προχωρήσει κάτι παραπάνω. Η μεταρρύθμιση του Φ.Π.Α επιδιώκουν να δώσει έσοδα περισσότερα από πριν πάνω από ένα δις ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ είναι σταθερός στη θέση του, το αφορολόγητο των 12.000 πήγε στο περιθώριο, η δέκατη τρίτη σύνταξη απ` ό,τι φαίνεται, μετατίθεται στο μέλλον, οι πρόωρες συντάξεις καταργούνται, η έκτακτη εισφορά για εισοδήματα άνω των 30.000 αυξάνεται, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους δεν είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρήσουν κανονικά.

Είναι βέβαιο ότι η συμφωνία αυτή θα φουσκώσει τη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση. Θα σημάνει το τέλος της ευφορίας και των υψηλών δημοσκοπικών ποσοστών αποδοχής της. Είναι πιθανόν να οδηγήσει σε κρίση τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Σε ορισμένους μήνες οι συνθήκες και οι λαϊκές διαθέσεις θα είναι πολύ διαφορετικές. Ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού θα κινείται δυσαρεστημένο και απογοητευμένο, θα ψάχνεται. Τι προοπτικές θα διαμορφώνονται γι` αυτό τότε;

Η Ν.Δ. και τα κυβερνητικά μνημονιακά κόμματα βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους μεταπολιτευτικά και δεν φαίνεται ότι μπορούν σχετικά γρήγορα να ανακάμψουν. Το Ποτάμι δεν δείχνει να πείθει και η αγωνία του να μπει στο κυβερνητικό παιχνίδι, προφανώς ως συμπληρωματική δύναμη, είναι πολύ πιθανόν να δυναμώσει τα στοιχεία που καθηλώνουν την επιρροή του. Για την αστική τάξη και τα κόμματα - εκφραστές της οι δυσκολίες πολιτικού ελέγχου της κατάστασης και διαχείρισης της θα μεγαλώσουν. Δεν πρέπει να αποκλειστεί ένταση της πολιτικής κρίσης και κινήσεις αυταρχικού ή αντιδραστικού χαρακτήρα από την πλευρά τους.

Όλα αυτά όμως διαμορφώνουν συνθήκες ύπαρξης σημαντικού πολιτικού κενού. Οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα αστικά συμφέροντα ή δεν συγκρούστηκαν αποφασιστικά μαζί τους φθείρονται, εκτεταμένα λαϊκά τμήματα νοιώθουν άστεγα και αναζητούν αποκούμπι και πολιτική έκφραση και την ίδια στιγμή δύναμη που θα δώσει λύση στο πολιτικό αδιέξοδο σε φιλολαϊκή κατεύθυνση δεν είναι ορατή.

Εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα. Οι κίνδυνοι μαζικής λαϊκής απογοήτευσης και απόσυρσης στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, η λύσεων εναντίον του λαού είναι υπαρκτοί.

Τέτοιου είδους συγκυρίες δεν είναι καθημερινές. Είναι η ώρα των αποφάσεων και της δράσης για τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τους εργαζόμενους και το λαό.

2015-05-26, 11:36:15