Του ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Όλοι δέχονται ότι η Λευκάδα είναι ένα νησί με μοναδικές φυσικές ομορφιές και έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της ευκολης πρόσβασης. Ωστόσο οι ίδιοι οι επισκέπτες  μένουν εκπληκτοι με την σοβαρή ελλειψη υποδομών .

Η μιζέρια, η αδιαφορία και η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία είναι βαθιά ριζωμένα στο νησί. Δυστυχώς (περαν των ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν είχε -μέχρι τωρα- και τους σωστούς ανθρώπους που θα αγωνιστούν- με όραμα-πέρα από προσωπικά και κομματικά συμφέροντα -για να σηκώσουν ‘ψηλά’ το νησί.

Χάθηκαν τετραετίες με την διαχείριση των προβλημάτων και όχι την αντιμετώπισή τους. Χάθηκαν τετραετίες με αρμόδιους χωρίς τόλμη και φαντασία. Και φυσικά χωρίς όραμα. Και είναι δεδομένο ότι τα προβλήματα θα οξυνθούν αφού τα επομενα χρόνια η Λευκάδα θα δεχθεί μια άνευ προηγουμένου τουριστική "εισβολή’’ λόγω των νέων αυτοκινητόδρομων.

Και όσοι βλέπουν μπροστά  διαπιστώνουν ότι αν δεν γίνει το υποθαλάσσιο τούνελ, οι ουρές αναμονής για είσοδο στο νησί θα φθάνουν μέχρι τη Βόνιτσα με σοβαρές επιπτώσεις στην κυκλοφοριακή επιβάρυνση της πόλης αλλα και στον αναπτυσσόμενο θαλάσσιο τουρισμό. Oι διακοπές νερού σε περίοδο μάλιστα που η τουριστική περίοδος βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, αποδεικνύει ότι η ανικανότητα δεν  έχει όρια.

Και αντί να υπάρξει εστω και μία παραίτηση  βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αλαζονικές συμπεριφορές. Η κουλτούρα του δημόσιου υπαλλήλου με τον καταγγελτικό λόγο έχει οδηγήσει το νησί σε τριτοκοσμικές κατατάσεις. Βροχή τα παράπονα και η αγανάκτηση των πολιτών. Η ανικανότητα να αντιμετωπιστουν έστω και απλά προβλήματα είναι οφθαλμοφανής για τον επισκέπτη.

Μπαίνεις στην πόλη και στη γέφυρα σε υποδέχονται δύο κανόνια αντι να βάλουν ( οι ανεγκέφαλοι) τις προτομές του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού. Πιο δίπλα μια παράγκα αλλά ένα παράνομο καρνάγιο, δείχνει πώς "δένει" με το βενετσιάνικο κάστρο του 13ου αιώνα. Η εκδίκηση της γυφτιάς.

Κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Μπαίνεις στη Λευκάδα και συναντάς τα ερειπωμένα κτίρια, το τουριστικό περίπτερο και το οινοποιείο του ΤΑΟΛ. Μνημεία ανικανότητας. Φυσικά οι αμμόλοφοι συμπληρώνουν το όλο σκηνικό που εκδηλώνει την εικόνα εγκατάλειψης. Βαδίζεις προς  την πόλη και ψάχνεις να βρείς καμία ενημερωτική πινακίδα, δηλαδή πώς θα πάς στον προορισμό σου. Αν δεν ρωτήσεις κάποιον περαστικό είναι σίγουρο ότι χάθηκες. Δείγμα ανικανότητας και  ωχαδελφισμού προς τον επισκέπτη. Φυσικά δε γίνεται λόγος για τις διασταυρώσεις-καρμανιόλες και την απουσία σηματοδοτών.

Χωματόδρομος προς τους Εγκρεμνούς, τη δημοφιλέστερη παραλία του νησιού. Καμια μέριμνα για οργανωμένα πάρκινκ στις παραλίες. Και φυσικά αν κάνεις το λάθος να προσπαθήσεις να παρκάρεις, εχεις χάσει το χρόνο και την υπομονή σου. Κανείς δεν ασχολειται, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Και ερχεσαι να περπατήσεις στην πόλη και στα ομορφα καντούνια της  και διαπιστώνεις ότι ολη η πόλη  εχει  μετατραπεί σε ένα απέραντο πάρκινκ. Παντού αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα και βέβαια καμία μέριμνα για τα ΑΜΕΑ.

Και από την άλλη πλευρά η παραλία του Αη Γιάννη σε εγκατάλειψη .  Και δεν θα αναφερθώ στο θλιβερό θέαμα του σκουπιδότοπου , ούτε στην ανικανότητα να αποπερατωθεί το νέο θέατρο. Η εγκατάλειψη είναι παντού. Το νοσοκομείο σε διάλυση με τους ντόπιους  και τους τουρίστες να σταυροκοπιούνται να μην αρρωστήσουν. Φυσικά και στον πολιτισμό η κατάσταση είιναι αποκαρδιωτική. Εχουμε μουσεία και βιβλιοθηκες και δεν το γνωρίζει κανείς. Πλήρης άπνοια.

Και είναι φυσιολογικό, με όλα αυτά (και τόσα άλλα) η Λευκάδα να  υποδέχεται χαμηλού επιπέδου τουρισμό.

2015-09-02

22:04:39