Τι δώσαμε, τι πήραμε στην εαρινή σύνοδο κορυφής της ΕΕ
Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου από τα τρία χρόνια στα επτά, μείωση του επιτοκίου κατά μία μονάδα και δυνατότητα επαναγοράς ομολόγων από το μηχανισμό στήριξης, με αντάλλαγμα μνημονιακή λιτότητα μέχρι το 2023
Ο Γιώργος Παπανδρέου τόνισε ότι η επικύρωση του πακέτου από τα εθνικά Κοινοβούλια είναι μια δημοκρατική υποχρέωση και δεν επηρεάζει την οριστικοποίηση των αποφάσεων. Ο Γιώργος Παπανδρέου τόνισε ότι η επικύρωση του πακέτου από τα εθνικά Κοινοβούλια είναι μια δημοκρατική υποχρέωση και δεν επηρεάζει την οριστικοποίηση των αποφάσεων. Βαθιά ανάσα στην αρχή του Γολγοθά έδωσε η προχθεσινή εαρινή σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιβεβαίωσε τις θετικές αποφάσεις οι οποίες είχαν ληφθεί στη σύνοδο των 17 χωρών-μελών της ευρωζώνης στις 11 Μαρτίου.
Σύμφωνα με αυτές:
1. Επιμηκύνεται στα εφτά χρόνια από τρία (συνολικά δέκα, με την τριετή περίοδο χάριτος), ο χρόνος αποπληρωμής του τροϊκανού δανείου των 110 δισ. ευρώ.
2. Μειώνεται το επιτόκιο κατά μία μονάδα και διαμορφώνεται στο 4,2%.
3. Δίνεται η δυνατότητα στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης (EFSF) και μετά τον Ιούλιο του 2013 στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης (EMS) να αγοράζει ομόλογα στην πρωτογενή αγορά για τις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολία δανεισμού από τις αγορές.
Αυτό το τελευταίο σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα και ίσως αποδειχθεί το πιο χρήσιμο στην περίπτωση που δεν μπορέσει μέχρι το 2012 να βγει στις αγορές για δανεισμό. Το 2012 οι δανειακές ανάγκες της χώρας υπολογίζονται στα 66 δισ. ευρώ. Απ` αυτά μόνο τα 25 δισ. ευρώ θα καλύπτονται από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, που θα βρίσκεται στο τέλος του. Επομένως τα υπόλοιπα θα τα βρει ή από τις αγορές ή αν δεν μπορέσει να βγει σε αυτές, θα τα βρει από τον μηχανισμό μέσω της αγοράς ομολόγων της.
Ωστόσο αυτή η χρήσιμη και ίσως σωτήρια δυνατότητα κρύβει και μια αρνητική διάσταση: Η αγορά ελληνικών ομολόγων από τον προσωρινό μηχανισμό και μετά το 2013 από τον μόνιμο μηχανισμό, θα είναι επί της ουσίας ένα νέο δάνειο, που θα συνοδεύεται από νέους δεσμευτικούς όρους, ασφυκτικής δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ένα νέο μνημόνιο και νέα μέτρα δημοσιονομικής σταθερότητας.
Σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις της εαρινής συνόδου για τα ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα:
- Από τη μια μεριά δίνουν βαθιά ανάσα στην οικονομία, καθώς μειώνουν κατά πολύ τις δόσεις που είναι υποχρεωμένη να καταβάλει για αποπληρωμή των δανείων της, σε μια περίοδο κατά την οποία δεν θα έχει αποκτήσει ακόμα την αντικειμενική δυνατότητα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της. Παράλληλα, λόγω της μείωσης του επιτοκίου, θα πληρώσει λιγότερα τοκοχρεολύσια.
- Από την άλλη όμως παρατείνεται η επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας τουλάχιστον μέχρι το 2023 κι ενώ το δημόσιο χρέος θα συνεχίζει να είναι υψηλό. Παράλληλα παρατείνεται η εφαρμογή της μνημονιακής λιτότητας, ενώ και το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Οσον αφορά την έγκριση του συμφώνου για το ευρώ, που έχει στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη, ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στις Βρυξέλλες, αμέσως μετά το πέρας της συνόδου, είπε ότι δεν θα επιφέρει νέα μέτρα στην Ελλάδα, γιατί όλα όσα προβλέπει ήδη υλοποιούνται. Ομως:
- Η σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα ανοίγει πόρτα για μισθολογικές μειώσεις, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα.
- Επίσης και η σύνδεση των συνταξιοδοτικών ορίων με το προσδόκιμο ζωής αφήνει διαρκώς ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης.
Ο πρωθυπουργός έδειξε ανακουφισμένος από την έκβαση της συνόδου και χαρακτήρισε τις αποφάσεις της 11ης Μαρτίου καθοριστικές, γιατί, όπως είπε, λόγω των γεγονότων που μεσολάβησαν από τότε μέχρι χθες, θα ετίθετο σε αμφισβήτηση η ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων. Τόνισε ότι η επικύρωση του πακέτου από τα εθνικά Κοινοβούλια μέχρι τον Ιούνιο, όπως προβλέπει το κείμενο των συμπερασμάτων, είναι δημοκρατική υποχρέωση και δεν επηρεάζει την οριστικοποίηση των αποφάσεων, κατά συνέπεια και εκείνων που έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα.
Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ
Κυριακή 27 Μαρτίου 2011