Ο τελευταίος Έλληνας! και άλλες καθημερινές ιστορίες από τον Μπαμπίνο Φον Γούρμεν
Η Αμμόγλωσσα
Δεύτερο κρούσμα τον τελευταίο μήνα και πριν καλά-καλά αρχίσει το καλοκαίρι! Μεγάλο ιδιωτικό γιότ αγγλικών συμφερόντων, το οποίο είχε μέσα επώνυμους, κόλλησε στην Αμμόγλωσσα και το τράβαγε ένα μικρό, παλιό καΐκι.
Αυτό δεν το έχω ξαναδεί! Κανείς δεν συγκινείται για τίποτα. Η Αμμόγλωσσα όσο πάει και διευρίνεται με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ο Δίαυλος θα κλείσει! Πως θα υπάρξει έτσι τουρισμός;;; Στείλτε έναν εργολάβο, κάποιον ειδικό να ανοίξει την Αμμόγλωσσα μπας και έρθει και κανένα άλλο σκάφος! Έχουμε που έχουμε αποκλειστεί από τα πάντα τουλάχιστον να έρχονται οι τουρίστες με τα σκάφη τους μπας και δούμε άσπρη μέρα!
Μετά από αυτό ειδοποιήθηκαν όλοι ότι έκλεισε ο Δίαυλος και μεγάλα κρουαζιερόπλοια δεν θα ξαναδούμε στο νησί! Αν δεν συγκινηθούν οι αρμόδιοι αυτά τα θεάματα που βλέπαμε στην παραλία (με τα κρουαζιερόπλοια τα ωραία) τελειώσανε!
Εγώ που είμαι καθημερινά εκεί πέρα τους σιχάθηκα όλους από το θέαμα που αντίκρισα! Και απευθύνομαι κυρίως στην Περιφέρεια που είναι αρμοδιότητά της να κινηθεί συντόμως γιατί οι επαγγελματίες ρωτάνε εμένα συνέχεια τι γίνεται με το θέμα αυτό! Ο κόσμος δεν ξέρει τι γίνεται!
Πως θα έρθουν τουρίστες, αφού κλείνει η Αμμόγλωσσα; Σε λίγο θα γίνει ένα με την Αιτωλοακαρνανία και θα είμαστε μια χερσόνησος..
Ο τελευταίος Έλληνας!
Μπροστά από τον Άγιο Σπυρίδωνα έχει το στέκι του ο λαϊκός ψήστης καλαμποκιών Πατίστας (που όλοι γνωρίζουμε), με το καροτσάκι που μόνος του έφτιαξε και μου θυμίζει εκείνα που είχαν παλιά οι παγωτατζήδες! Είδα, όμως, ότι εκδιώχθηκε από τους αστυνομικούς του Δήμου Λευκάδος. Δεν φτάνει που έχουμε τους μαύρους κάθε βράδυ μπροστά από την εκκλησία, τους οποίους καλώς ή κακώς διώχνει η αστυνομία αλλά ο Πατίστας ποιον εμποδίζει;;;; Πουλάει κανείς καλαμπόκια? Έμαθα ότι του είπαν πως είναι τουριστικό μνημείο γι’ αυτό και τον έδιωξαν!
Εγώ πάντως δεν βλέπω να είναι τουριστικό μνημείο ο Άγιος Σπυρίδωνας. Είναι ένας παλιάνθρωπος που πολεμάει κάθε μέρα και είναι και γραφικός! Προς τιμήν του τον έβαλε ο πρόεδρος, Σπύρος Ροντογιάννης, μπροστά από το Kavo! Αλλά εκεί κάτω δεν είναι μεγάλο πέρασμα για να πουλήσει καλαμπόκια! Όπου και να πάει τον διώχνουν όλοι. Είναι ντροπή για έναν άνθρωπο σαν αυτόν, με το ωραίο του το καροτσάκι, να του φέρονται έτσι! Εμφανίστηκε, όμως, στη θέση του ξανά κατά τις 10 το βράδυ! Γιατί τότε;; Γιατί τότε φεύγει η αστυνομία! Ξανάρχοναι οι μαύροι, ξανάρχεται και η αστυνομία και γίνεται αυτό το κυνηγητό, το οποίο δεν έχει τέλος!
Αφήστε τον τελευταίο Έλληνα που απέμεινε να πουλήσει κανένα καλαμπόκι ένα μήνα που έχει μείνει!
Τα δυο K. το Κόπλα & το Κάπα
Πολύ συζήτηση έχει γίνει φέτος για το Κόπλα, το οποίο βλέπει την Αδριατική, και το Κάπα, που βλέπει την Αιτωλοακαρνανία. Προβλέπεται μεγάλη «μάχη» μεταξύ των δύο. Επειδή, όμως, και οι δυο έχουν κατασκευάσει καλές εγκαταστάσεις δεν ξέρουμε ποιος θα υπερισχύσει στο τέλος και ποιος θα κλέψει τις εντυπώσεις του καλοκαιριού! Ποιο από τα δυο Κ θα βγει νικητής;; Αυτό το αφήνουμε στη κρίση του κόσμου! Το γκάλοπ θα βγει μετά το καλοκαίρι!
Όσο για τον φίλο μου τον Σπύρο, που ανέστησε την Ανατολική Παραλία, μου θυμίζει το τραγούδι του Λοΐζου που λέει: «Σάββατο και απόβραδο και ασετυλίνη γέμισε η πλατεία από παιδιά». Μ’ αυτό θα κλείσω και του εύχομαι να είναι πάντα γεμάτη η πλατεία και να ρίξουνε κάβο μαζί με τα παιδιά και οι μαμάδες το οποίο βλέπω ότι γίνεται!
Οι εκλογές!
Μετά από αυτό το θρίλερ και αυτή την αγωνία που περάσαμε ένα μήνα αν θα βγούμε από το ευρώ ή όχι, συνειδητοποιήσαμε όλοι πόσο χρόνο χάσαμε! Ζήσαμε δυο εφιαλτικούς μήνες! Ποτέ η Ελλάδα δεν έχει ζήσει τόσο εφιαλτικές στιγμές!
Μια μέρα βλέπω έναν φίλο μου Αυστριακό κάτω στην παραλία και μου λέει: «Τι κάνετε εσείς; Θα σχηματίσετε επιτέλους κυβέρνηση;». «Τι είμαι εγώ», του λέω, «ο πρόεδρος της Δημοκρατίας;». «Κοίταξε», μου απαντάει, «η Ελλάδα είναι σαν ένα σπίτι που καίγεται, και ενώ καίγεστε τσακώνεστε για το ποιος έβαλε τη φωτιά; Και δεν φωνάζετε έναν πυροσβέστη να σας σώσει!». Και εγώ συμφωνώ απόλυτα με αυτό που μου είπε. Καιγόμαστε όλοι και μαζί με εμάς και τα παιδιά μας!
Στο τέλος του λέω και έμεινε με το στόμα ανοιχτό: «Ξέρεις τι πάθαμε;; Εμείς που δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότητα μας ήρθε ο λογαριασμός μετά από τόσα χρόνια και με τόκο και μείναμε μες τα σκοτάδια». Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό η Ελλάδα να κινδυνεύει και να είναι στο χείλος του γκρεμού και σκέφτονται όλοι τις καρεκλίτσες τους! Τι φταίνε οι επόμενες γενιές;;;
Εδώ τα «Χαλαρά» δεν έχουν ανάγκη γιατί δίπλα τους είναι οι πυροσβεστήρες και αν γίνει κάτι έχουν τη λύση!
Η Λευκάδα ..Χαλαρά, τεύχος της 1ης Ιουλίου
2012-07-19