Γράφει ο Babinos Von Gourmen

Η κάθοδος των Ταρτάρων

Τον τελευταίο καιρό με ρωτάνε όλοι που είναι οι Ιταλοί, που είναι οι Αυστριακοί, που είναι οι Ολλανδοί, που είναι οι Γερμανοί που είναι τελοσπάντων όλοι εκείνοι που γέμιζαν τη Λευκάδα τα καλοκαίρια! Στην παραλία δεν υπάρχει κανείς. Μόνο Γιουγκοσλάβοι, Σκοπιανοί και Ρουμάνοι. Δεν είναι σαν τους ανθρώπους που ξέραμε, οι οποίοι έμεναν και ξόδευαν κιόλας! Τέλειωσαν αυτά,θα τους θυμόμαστε σαν όνειρο!Δεν έχω τίποτα με τους λαούς αυτούς, αλλά οι λαοί που ήξεραν να ζουν τελείωσαν!

Βλέπεις τώρα όλους αυτούς τους νεόπλουτους με τα τζιπ τους να μας κάνουν μόστρα.Αυτούς να φοβάστε, τους νεόπλουτους, και όχι τους χορτασμένους! Οι τουρίστες που ξέραμε ερχόντουσαν με κάτι μικρά αυτοκινητάκια και δεν πείραζαν κανέναν! Και τρανταχτό παράδειγμα οι Αμερικάνοι στις βάσεις! Ήταν 30 χρόνια εκεί πάνω και δεν πείραξαν άνθρωπο ποτέ! Αντίθετα, αρκετοί που ζούσαν στα γύρω χωριά άρχισαν να δουλεύουν και κάποιοι από τους Αμερικάνους παντρεύτηκαν Λευκαδίτισσες! Εγώ 100 φορές να πάω με τους Αμερικάνους, παρά με αυτούς που θέλουν να μας φάνε! Αν δω ότι η χώρα μας κινδυνεύει να καταληφθεί από τους Ταρτάρους θα μεταναστεύσω και θα πάω να πεθάνω, όπως ο Χρήστος ο Τσίνας, ή στην Αμερική ή στη Γερμανία.θα διαλέξω που θα πάω!!

Έτσι είναι, λοιπόν, τα πράγματα στην παραλία. οι άρχοντες χάθηκαν! Εγώ προσωπικά με αυτή την κατάσταση δεν μπορώ να ζήσω.Δεν περίμενα ότι θα γίνει εισβολή Ταρτάνων στη Λευκάδα!

Οι άνθρωποι που έφυγαν και γλίτωσαν το μνημόνιο

Είχαμε μια κουβέντα πριν λίγες μέρες στην Πλατεία για εκείνους που έφυγαν για τον άλλο κόσμο! «Για σκεφτείτε», λέει ένας της παρέας, «να σηκωθεί ο Μουτρούκαλης, η Ζαχαρένια όοολοι αυτοί και να κάνουν προσκλητήριο νεκρών».

«Γιατί να σηκωθούνε», λέω εγώ, «το ξέρεις ότι αυτοί έχουν φύγει και γλιτώσανε το μνημόνιο? Και αν γυρίσουν πίσω θα δουν εμάς που μας έχει πιάσει δαιμόνιο».

Και ξανά άρχισε η κουβέντα για την κατάσταση που επικρατεί στο νησί μας και τους τουρίστες που μας επισκέπτονται αλλά και αυτούς που πλέον δεν πατάνε το πόδι τους! Άλλος είχε εργοστάσιο με καλτσοδέτες, άλλος με παπούτσια και πάει λέγοντας ερχόντουσαν στη Λευκάδα με τα σκάφη τους και μαζί τους έφερναν και υπηρετικό προσωπικό! Όλα τα λιμάνια του νησιού ήταν γεμάτα από τέτοια σκάφη και νόμιζες ότι είχαν έρθει μεγάλοι επιχειρηματίες του εξωτερικού! Τώρα, όμως, τους έχουνε βάλει όλους μέσα και περιμένω εγώ κάτω στην παραλία πότε θα έρθουν τα καράβια. Μου φαίνεται ότι και εγώ θα τα παρατήσω και ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά φέτος!

Τα χρόνια της μετανάστευσης

Πριν λίγες μέρες η μάνα μου ξέθαψε από το μπαούλο τη φωτογραφία που βλέπετε. Αυτή τη φωτογραφία την έβγαλα όταν είχα πάει μετανάστης στη Γερμανία! Ήταν τότε τα χρόνια της φτώχιας και είχα δύο επιλογές: ή να πάω στα καράβια ή να πάω εκεί! Είχα ένα φίλο, λοιπόν, στη Γερμανία και πήγα για να δω πως είναι. Η μάνα μου είχε τον καημό μου. Έτσι, της έστειλα και εγώ μια φωτογραφία με το καινούριο μου κουστούμι. Τότε στην Ελλάδα κουστούμι φόραγαν μόνο οι κλαριτζίδες. Ήταν το πρώτο κουστούμι που αγόρασα γιατί ήθελα να ευχαριστήσω τη μάνα μου!

Όταν την πήρε στα χέρια της μάζεψε όλη τη γειτονιά και τους έλεγε ότι τα οικονόμησα! Εγώ της έλεγα και άλλα όμως. Της έλεγα ότι στο εργοστάσιο που δούλευα θα γίνω και μέτοχος και ίσως γίνει και δικό μου! Η ψυχή μου, όμως, ήξερε τι τράβαγα εκεί πέρα..

Όπως και να έχει η φωτογραφία αυτή με συγκίνησε γιατί μου θύμισε τη μάνα μου! Αλλοτινές μου εποχές,αλλοτινοί μου χρόνοι!

Το κείμενο του Φον Γούρμεν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Λευκάδα Χαλαρα..", τεύχος Αυγούστου

2012-09-18