"Ο τελευταίος ασπασμός!" και άλλες ιστορίες από τον Babino Von Gourmen
Οι ιέρακες έπεσαν έξω
Τέλος της Άνοιξης μαζεύτηκαν οι ιέρακες και συνεδρίασαν στο Κοινοβούλιο της «Μαργαρίτας». Ήταν όλοι οι προύχοι και οι άρχοντες του τουρισμού, μεταξύ αυτών ο πρώην ΕΤΙΝάρχης. Συνεδρίαζαν, λοιπόν, και συμφωνούσαν σε ένα πράγμα ότι φέτος Έλληνα δεν θα δει το νησί μας! Κουνούσαν όλοι τα κεφάλια τους, μαζί τους και ο κος Βεντούρας, και έλεγαν το εξής: «Ναι, οι Έλληνες φέτος τελείωσαν! Ότι κάνουμε από τους ξένους». Να που, όμως, οι ιέρακες διαψεύστηκαν και εκεί που στα μέσα Ιουλίου ήμασταν ολομόναχοι και απελπισμένοι ξαφνικά άνοιξαν οι μπούκες και κατέβηκε το κύμα των Μακεδόνων! 300.000 Έλληνες επισκέφθηκαν τη Λευκάδα τον Αύγουστο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου.Έγινε πανικός! Αφού, και εμείς οι ίδιοι νομίζαμε ότι βγήκαμε από το μνημόνιο. Να τονίσω εδώ ότι είναι πρώτη φορά που οι ιέρακες έκαναν λάθος στις προγνώσεις τους, πάντα πέφτουν μέσα! Εμείς τελικά θα τρελάνουμε την ανθρωπότητα!
Όλη η Λευκάδα, τόσο η πόλη όσο και τα χωριά, είχε γεμίσει από τουρίστες, αφού κόντεψαν τα αυτοκίνητα να τα παρκάρουν στα κεραμίδια μας.Δεν μπορούσαμε να βγούμε από την πόρτα μας!
Το καλό είναι ότι βγήκαμε λίγο από το μνημόνιο,ξεχάσαμε τα πάντα και περάσαμε πάρα πολύ ωραία.Το ίδιο εύχομαι να έχουν περάσει και οι επισκέπτες μας! Μακάρι το επόμενο καλοκαίρι να είναι το ίδιο και ακόμα καλύτερο.
Μας θάψανε ζωντανούς
Όταν γύρισα από τη Γερμανία, είδα ότι η Ελλάδα και η Λευκάδα ειδικότερα ευημερούσε.Και είπα ότι «δόξα τον Θεό η Ελλάδα πέρασε και την Αμερική». Ούτε στα χωράφια πήγαινε ο κόσμος, ούτε για ψάρεμα! Αντιθέτως, ήταν όλοι με μεγάλα τζιπ και πολυκατοικίες. Εκτός από όλο αυτό το συμφερτό που γινότανε με τις λιμουζίνες, τα σκάφη, τα ταξίδια στο εξωτερικό, τα εξοχικά, εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν η κατάσταση που επικρατούσε στη Νεάπολη! Όλες οι βίλες, λοιπόν, μπροστά στην είσοδο είχαν μαρμάρινες πλάκες και όλες έγραφαν «Οικεία τάδε». Αυτό ίσχυε για όσους τα είχαν οικονομήσει.Λες και ήμασταν στη Γερμανία για παράδειγμα.
Όλοι αυτοί έφτιαξαν έγκαιρα τις πλάκες τους. Τώρα, όμως, που τους έπιασε το μνημόνιο θάφτηκαν ζωντανοί! Γι’ αυτό και ο τίτλος Φτιάξαμε τα μνημεία μας, τα πήραμε όλα και μετά θαφτήκαμε κάτω από τις πλάκες! Ας προσέχανε λίγο..
Ο τελευταίος ασπασμός!
Το καλοκαίρι, αν πεθάνει κάποιος δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς γιατί είναι τόσος πολύς ο κόσμος που χάνεσαι! Άκουσα, λοιπόν, τυχαία ότι πέθανε η Ελευθερία, η αδερφή της Βέρας. Ο άντρας της ήταν ο Γιώργος ο Καρφάκης ή αλλιώς Γογές, όπως τον ήξεραν όλοι!
Όταν έμαθα την είδηση ήθελα να πάω στο νεκροταφείο να τον δω. Διότι με αυτόν τον άνθρωπο πέρασα την παιδική μου ηλικία. Ήταν ένας από τους παίκτες του Λευκάτα! Για εμάς τους μικρούς ήταν οι ήρωές μας. Ήθελα, λοιπόν, να πάω για να δω αυτόν τον άνθρωπο που θαύμαζα από μικρός και είχα να τον δω χρόνια!
Ο χρόνος τελικά δεν σταματάει.. Είδα έναν άνθρωπο γερασμένο και κουρασμένο, αλλά η φυσιογνωμία του ήταν η ίδια! Συγκινήθηκα πολύ που τον είδα! Εκεί είδα και όλους τους υπόλοιπους που θαύμαζα. Ήταν όλη η παλιά φρουρά της Λευκάδας, που πήγε να πει το τελευταίο αντίο! Ανάμεσά τους και ο Κωστάκης από την Απόλπαινα που ζει στην Αυστραλία, ο Τζωμάς, ο Πάνος ο Μπλάλας, ο Μπαρμπάλας. Και έτσι όπως τους κοιτούσα σκεφτόμουνα γιατί να μην μπορεί να γυρίσει πίσω ο χρόνος και να τους δω πάλι όλους μαζί να παίζουν στον αμπελώνα!
Εύχομαι στον φίλο μου τον Γιώργο να την θυμάται πάντα και να είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει!
"Η Λευκαδα Χαλαρα" ΤΕΥΧΟΣ 114, 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
2012-10-04
