Η επιστροφή του Βάρνα….

Εντέλει ο Σεπτέμβρης ήταν για ’μένα ο μήνας των εκπλήξεων… Δεν περίμενα ότι θα συναντήσω κάποιους παλιούς φίλους πριν πεθάνω! Ήταν ο μήνας που με εντυπωσίασε και με εξέπληξε…. Ήταν από τους αγαπημένους μου! Είδα ανθρώπους που σημάδεψαν το παρελθόν και τα παιδικά μου χρόνια!

Ο Βάρνας ήταν ένας άνθρωπος που και τη δεκαετία του ’80 επισκεπτόταν τη Λευκάδα… τότε στις αρχές του τουρισμού. Στέκι του ήταν η μπυραρία του Φέξη, κάτω στην Πλατεία της Λευκάδας. Ήταν ένας λαϊκός τύπος, σοβαρός μεν στη Γερμανία, αλλά εδώ στα μέρη του γινόταν άλλος άνθρωπος… σαν τον Γούρμο και τον Μπατιάλη.

Γύρισε μετά από 18 χρόνια στη Λευκάδα… τον ήξερε όλο το νησί σχεδόν! Όλοι αναρωτιόμασταν, πριν μας επισκεφθεί, που είναι… αν ζει ή αν πέθανε! Φέτος, όμως, εμφανίστηκε και είχε φέρει μαζί του και μια λίστα (σαν τη λίστα του Σίντλερ), στην οποία έγραφε τα ονόματά μας! Η λίστα του Βάρνα…. Κάποια από τα ονόματα της λίστας ήταν: Μανιαμούνιας, Γούρμος, Μπατιάλης, Φέξης, Μορφέσης, Ρεκατάβα, Σάντα, Πόρος, Φούκας και πάρα πολλά ακόμα!

Μια μέρα με παίρνει τηλέφωνο ο Φούκας να μου πει ότι ήρθε ο Βάρνας και ότι θέλει να με δει… Ξαφνιάστηκα πάρα πολύ! Και μια μέρα κάτω στην «Μαργαρίτα» μου λέει η Μαργαρίτα σε γυρεύει ένας Γερμανός… «Ποιος είναι;», λέω εγώ! «Εκείνος με το καπέλο», μου απαντάει… Και ακούω να μου φωνάζει: «Γούρμο, Γούρμο, Γούρμο….». Έγινε ένα σόου κάτω στην παραλία! Ήτανε μια από τις καλύτερες συναντήσεις, που δεν περίμενα να ζήσω.

Όλοι χαρήκαμε πάρα πολύ που είδαμε τον Βάρνα μετά από τόσα χρόνια στη Λευκάδα….

Η επιστροφή της Αννίτας μετά από 18 χρόνια….

Άλλη μια μεγάλη συνάντηση πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβρη…. Η Αννίτα ήταν και αυτή πολύ γνωστή εδώ στη Λευκάδα… ήταν παντρεμένη με τον κουνιάδο μου! Οι συνθήκες την ανάγκασαν και αυτή να φύγει. Να που γύρισε όμως…

Η οικογένειά της ήταν από τις καλύτερες που είχαμε γνωρίσει εδώ! Να καταλάβεις ότι τις έδειξα τις φωτογραφίες και συγκινήθηκε πάρα πολύ. Ήταν όταν ζούσε ο πατέρας της, ο Τέο και η μητέρα της, Λουίζα. Τότε οι γειτονιές ήταν αγαπημένες…

Τα χρόνια πέρασαν και χαθήκαμε. Οι γονείς της Αννίτας πέθαναν. Μετά από πολλά χρόνια συναντηθήκαμε στην Κεντρική Πλατεία της Λευκάδας… Μέσα σε όλους ήταν και ο Γιώργος ο Αρκαντάσης από τις Σέρρες. Με είχε σαν πατέρα του όταν ήμασταν στη Γερμανία… Και στη συνάντησή μας διηγούταν τα καμώματα τα δικά μου. «Ο Μπάμπης ήταν ο αρχηγός στη Γερμανία, ότι έλεγε το κάναμε. Μπορούσε να βάλει όλους τους Έλληνες να τσακωθούν μεταξύ τους», ανέφερε κάποια στιγμή. Συγκινήθηκαν τόσο πολύ αυτός και η γυναίκα του που μας κάλεσαν στη Νέα Καρβάλη του χρόνου. Τώρα διατηρεί στις Σέρρες ένα μεγάλο beach bar και θα εγκαινιάσει και δεύτερο!

Εκείνα μας έδενε μεγάλη φιλία με τον Γιώργο και την Αννίτα, αφού μέναμε και στο ίδιο χωριό! Και έτσι όπως είχαμε σμίξει όλοι μαζί στην πλατεία εμφανίστηκε και ο Μπατιάλης ντυμένος σαν ξωτικό και όλοι τα έχασαν και αναρωτιόντουσαν τι κάνει… Αναγγέλλει το καρναβάλι, τους λέω εγώ. «Από τόσο νωρίς;», ρωτάνε αυτοί. «Έτσι κάνουμε εμείς εδώ», τους απάντησα. Ο Μπατιάλης ήρθε και έδωσε ζωή στην πλατεία. Έγινε ένα μεγάλο σόου στο «Πεντοφάναρο»… Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες!

Ήταν συγκινητικές αυτές οι συναντήσεις φέτος, γιατί είδαμε ανθρώπους και μας θύμισαν παλιές καλές εποχές! Βέβαια, πολλοί δεν ζουν πλέον, όπως και η κα Ελένη στη φωτογραφία. Άνθρωποι οι οποίοι ήταν γεμάτοι γέλιο και χαρά… Οι εποχές όμως άλλαξαν και τα πράγματα δεν είναι όπως τότε! Βρισκόμαστε όλοι σε μια κατάθλιψη… Στεναχωριούνται και αυτοί γιατί υπάρχουν και Γερμανοί που μας αγαπάνε! Αυτό διαπίστωσαν άτομα που έχουν ζήσει στη Γερμανία.

Συγκινητικό ήταν μάλιστα όταν ο Λάμπρος Φούκας, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με τον Τεό, έδωσε στην Αννίτα ένα φανάρι που κρατάει 100 μέρες για να το πάει στον τάφο του πατέρα της στη Γερμανία!

Ήταν ο καλύτερος Σεπτέμβρης που μπορούσε να έρθει στη ζωή μου…

Υ.Γ.:…. Ο Μπατιάλης είναι η συνέχεις του Σπύρου του Κεφάλα. Αν φύγει αυτός τελείωσε η Λευκάδα… τελειώσαμε όλοι! Μέσα σε αυτή τη θλίψη είναι ο μόνος που μας δίνει ζωή…

 Τα κουνούπια θα μας φάνε…  

Η στεναχώρια η δικιά μου ήταν ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι ήρθαν με ένα φιλικό τους ανδρόγυνο, ενώ ήρθαν να κάτσουν πέντε μέρες… έκατσαν τρεις! Και ποιος φαντάζεστε ότι ήταν ο λόγος… Τα κουνούπια! Δεν άντεχαν άλλο… Ούτε οι αλοιφές ούτε τίποτα δεν τους έκανε καλό! Είχαν δίκιο, όμως, οι άνθρωποι… Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι γεμάτα τσιμπήματα… Στα σπίτια έγινε εισβολή από τα κουνούπια μέσα στο Σεπτέμβρη!

Λένε πως είναι και το κουνούπι του Νείλου… εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου τη νύχτα από τα κουνούπια… Παλιά περνούσαν τα αεροπλάνα και ράντιζαν και κάτι γινότανε! Το Υγειονομικό λειτουργούσε…

Έχω πολλά παράπονα από τον κόσμο για την κατάσταση αυτή! Τελικά δεν θα μας φάνε ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Αλβανοί, ούτε οι Βούλγαροι, ούτε το μνημόνιο…. Αλλά θα μας φάνε τα κουνούπια αν δεν κάνουν τίποτα!!!

Από το συρτάρι των αναμνήσεων μου.

Σας παραθέτω και μία φωτογραφία από το μπαούλο των αναμνήσεων μου, που παρά το πέρασμα του χρόνου, παραμένουν αναλλοίωτες, ακόμα και αν κάποιοι αγαπημένοι μου φίλοι και συγγενείς απουσιάζουν πλέον από το κάδρο της ζωής μου.. Σε ένα στενό της Λευκάδας, μαζεμένοι φίλοι αγαπημένοι και συγγενείς, κάποια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα του Αυγούστου..

"Η Λευκάδα ..Χαλαρά", ΤΕΥΧΟΣ 15ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 116ο

2012-10-29