Η εποχή του Περικλέους και η εποχή του χρέους

Η εποχή του Περικλέους και η εποχή του χρέους

Ζήσαμε και εμείς τα χρόνια του Περικλέους… Μετά τη φτώχεια και την κακομοιριά, η ανάπτυξη της χώρας μετά το ’90 ήταν εντυπωσιακή! Εγώ ξενιτεύτηκα όταν υπήρχε φτώχεια και μόλις γύρισα τα πράγματα είχαν αλλάξει… Από αυτό πήρα το θάρρος να γράψω… γιατί ο κόσμος τότε, πριν τα χρόνια τα δικά μου…. όταν ήμουνα μικρός…. εκδρομές και βόλτες πήγαινε μέχρι την Απόλπαινα, τον Άγιο Νικήτα, το Φρύνι! Μάλιστα, βρήκα και μια φωτογραφία της μάνας μου που έγραφε «εκδρομή στον Άγιο Χαράλαμπο»… Κοίτα που πήγαινε εκδρομές ο κόσμος τότε, σκέφτηκα!

Η μάνα μου τις προάλλες, λοιπόν, μετά από 60 χρόνια επισκέφθηκε τα Βαρδάνια… Πήγε να δει την εγγονή της και τον τόπο που γέννησε! Όταν γύρισα σπίτι το απόγευμα με φώναξε και μου είπε:

-«Έλα εδώ να σου πω τι έπαθα».

-«Τι έπαθες;», της λέω εγώ!

-«Πήγα στα Βαρδάνια και νόμιζα ότι ήμουνα στην Κηφισιά. Τι είναι όλα αυτά που έγιναν εκεί πέρα;».

-«Μάνα μου», της λέω, «οι εποχές αλλάξανε».

Ξαφνιάστηκε όταν τα είδε όλα αυτά… Με τον πατέρα μου πήγαιναν βόλτα στην Κουζούντελη… Για να γίνουν όλα αυτά τα κτίρια, τα σούπερ μάρκετ που χτίστηκαν στα Βαρδάνια δούλευε η μισή Αιτωλοακαρνανία, ρίξανε όλα τα βουνά της για να τα χώσουνε εκεί μέσα που ήτανε βούρκος! Τα ίδια έγιναν και στην άλλη μεριά…. προς τις Αλυκές! Τα εγκαίνια των καταστημάτων ήταν μεγαλοπρεπή… με τους δεσποτάδες, τις Φιλαρμονικές.

Ώσπου σε μια στιγμή μας βγάλανε από την πρίζα και ξεφουσκώσαμε! «Μάνα θυμάσαι», της λέω, «όταν πηγαίνατε εκδρομή στην Κουζούντελη; Τώρα αυτά τα έχουν αντικαταστήσει με εκδρομές στο εξωτερικό! Βερολίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη, Ρώμη….». Παραμονές των Χριστουγέννων τα φέρι μπότ της Ηγουμενίτσας που πήγαιναν στην Ιταλία ήταν γεμάτα με Λευκαδίτες και Νυδριώτες! Ζούσαμε μια μεγάλη εποχή… λες και παρήγαμε χρυσό! Ήταν παράλογα πράγματα! Ζούσαμε σε μια φούσκα, την οποία έβγαλαν από την πρίζα και προσγειωθήκαμε! Τα Βαρδάνια ήταν Ελ Ντοράντο και οι Αλυκές Ντιτρόιτ της Λευκάδας (στο Ντιτρόιτ έφυγαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και έμειναν τα κτίρια. Δεν μπορούσε ο κόσμος να πληρώσει, ξενοικιάστηκαν όλα και έμεινε ένας φύλακας να τα φυλάει!)… Κάποτε υπήρχε ζωή εκεί! Έτσι θα γίνει και εδώ… Αν παίρνεις 500 ευρώ το μήνα που να ζήσεις…

Η εποχή του Ελ Ντοράντο και του Ντιτρόιτ πέρασε… δεν θέλω να απογοητεύσω τον κόσμο! Εγώ είμαι αισιόδοξος! Για να επανέλθουμε αρκεί να ξεκινήσουμε από τις βάσεις και να αρχίσουμε να παράγουμε, διότι αυτή τη στιγμή δεν παράγουμε τίποτα! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει… πρέπει να γυρίσουμε στα χωριά μας, στις ρίζες μας… Με ελεημοσύνες δεν γίνεται τίποτα.

Το πλοίο των τρελών…

Θα θυμάστε εδώ στη Λευκάδα που πριν λίγα χρόνια είχε αράξει ένα πλοίο, το πλήρωμα του οποίου αποτελούταν από διάφορες εθνικότητες και έδινε παραστάσεις… Τι πρωτόγονα πράγματα ήταν αυτά! Συγκινήθηκα που τους είδα… ήταν όλοι φίλοι μου! Ήταν ένα πλοίο στο οποίο έδινες το μηνιάτικό σου, έμπαινες μέσα και «έφευγες από τη ζωή»! Το πλήρωμά του έδινε παραστάσεις… είχε τις γλάστρες του με τα φυτά τους… Είχαν μια ζωή στην παραλία!

Σκέφτηκα προχτές, λοιπόν, να τους εντοπίσουμε… να δούμε που βρίσκονται! Ότι θα ήταν μια πηγή ευχαρίστησης… Να το διαφημίσουμε σε όλη την Ελλάδα! Μετά από πολλές πληροφορίες έμαθα ότι η μηχανή του πλοίου τους χάλασε και έμειναν στον Λίβανο.

Σκέφτηκα να απευθυνθώ στο Πολεμικό Ναυτικό για να στείλει ένα καράβι να τους σύρει και να τους φέρει στη Λευκάδα και να μείνουν μόνιμα στην παραλία! Ίσως δεχτούν και πολλούς από εμάς μέσα…. Ελπίζω η πρότασή μου να ακουστεί από το Γ.Ε.Ν. (Γενικό Επιτελείο Ναυτικού)… Θα κάνω και στον Δήμαρχο Λευκάδας μια αίτηση, που έχει και επαφές με το Γ.Ε.Ν., μήπως φέρουμε το Πλοίο των Τρελών στη Λευκάδα. Να αρχίσει ο τουρισμός ξανά… να έρχονται να βλέπουν κάθε σαββατοκύριακο αυτό το εκπληκτικό θέαμα!!! Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο πλοίο στον κόσμο…