Στίχοι Ηλία Γεωργάκη για την Λευκάδα
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
Τόσα χρόνια με κοιτάζει
λές και θέλει να μου πεί
πως τα χρόνια ειναι κύμα
που τελειώνουν στην ακτή.
Το κεφάλι της μου γνέθει
στη ζωή της λέει ναί
καλημέρες-καληνύχτες
που δεν είπαμε ποτέ.
Στο απέναντι μπαλκόνι
μια γριούλα με πληγώνει,
μιά καρδιά που είναι μόνη
στο απέναντι μπαλκόνι.
Με το χέρι της μου στέλνει
φιλικό χαιρετισμό
κι` αν καμιά φορά θα λείπει
νοιώθω πως ανησυχώ.
Δεν μιλήσαμε ποτέ μας
ούτε πρόκειται θαρρώ
μα τα λέμε στ΄ονειρά μας
κι ας υπάρχει το κενό.
Στο απέναντι μπαλκόνι
μια ελπίδα με ενώνει
μια γριούλα μένει μόνη
στο απέναντι μπαλκόνι.
--------------------------------------------------------------
ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΝΟΣΤΑΛΓΩ.
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Ματσίκας
Λύσε τα ξανθά σου τα μαλλιά
γύρισε στο στήθος μου γλυκά
κι αποκοιμήσου,
Άκουσε τους χτύπους της καρδιάς
είναι ο ρυθμός που αγαπάς
χτύποι δικοί σου.
Ζήσε τη ζωή που νοσταλγώ
κάθε μου στιγμή σε αγαπώ
είσαι δικιά μου,
έχω τη μορφή σου φυλαχτό
τρέμω μη σε χάσω
και χαθώ στη μοναξιά μου.
Το σώμα σου ξανά
θα προσκυνήσω
θα κλείσω στα σεντόνια τη στιγμή
θα σε θυμάμαι
Τις νύχτες θα μαζέψω
να σε πείσω
πως ζω με τη δική σου τη ζωή
όπου και να΄μαι.
Ζήσε τη ζωή που νοσταλγώ
κάθε μου στιγμή σε αγαπώ
είσαι δικιά μου
έχω τη μορφή σου φυλαχτό
τρέμω μη σε χάσω
και χαθώ στη μοναξιά μου.
--------------------------------------------------------------------
ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΥΑΛΟ
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Ματσίκας
Γεμάτο με τσιγάρα το τασάκι
Μετέωρο το βλέμμα στον καπνό
Νοιώθω σαν το γλάρο που βουτάει,
Μονάχος στο απέραντο κενό.
Θολωμένο μυαλό,
πάλι απόψε θα πιω,
να ξεχάσω
Τελειωμένο στυλό,
όσο κι αν προσπαθώ,
δεν θα γράψω.
Ένα άδειο χαρτί,
που ζητάει γραμμή, η ζωή μου,
Όσο φεύγω πονώ,
κι όσο μένω ζητώ, τη φυγή μου...
Γεμάτο με τσιγάρα το τασάκι...
Μετέωρο το βλέμμα στον καπνό.
Νοιώθω σαν το γλάρο που βουτάει,
Μονάχος στο απέραντο κενό...
Θολωμένο μυαλό, σ` ένα χάδι πικρό,
θα σε κλείσω
Και στο ίδιο σκαμπό,
πάλι απόψε θα πιω, να μεθύσω.
Ένα άδειο χαρτί, που ζητάει γραμμή,
η ζωή μου...
Όσο φεύγω πονώ,
κι όσο μένω ζητώ, τη φυγή μου.
---------------------------------------------------
ΝΑΥΑΓΟΣ
Η ζωή μου βάρος
ξεχασμένος φάρος
στον ωκεανό,
κύματα τα πάθη
μη μιλάς για λάθη
σ΄ενα ναυαγό.
Δήθεν και λαμόγια
πνίγομαι στα λόγια
χώρα στο βυθό,
ακούστε με φωνάζω
φακελάκι βάζω
πάλι στο γιατρό
αχ πως να σωθώ.
Μοναξιάς μνημείο
χώρα πολυθρόνας
των τηλεκοντρόλ,
μια ζωή χειμώνας
ζούμε για το γκόλ.
Χώρα επαιτείας
τηλεαδικίας
πάθος κινητών,
χωρα των απόντων
ξένων συμφερόντων
των αλλοδαπών.
Ξένος στη δουλειά μου
χάπια τα ονειρά μου
μόνιμα απών
Χάθηκαν οι φίλοι
σώπασαν οι λίγοι
χώρα των λαθών.
Ακούστε με φωνάζω
φακελάκι βάζω
φθάνει δεν μπορώ
αχ πως να σωθώ.
-----------------------------------------------------
ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Δεν θα σου τάξω
γη και ουρανό,
Ούτε χρυσάφια,
ήλιους και αστέρια.
Θέλω μονάχα
να σου πώ
για τα χαμένα
καλοκαίρια.
Τις νύχτες
που σε κέρναγα
αρμύρα
γυρμένοι
στ` αποκούμπι
του ονείρου,
της θάλασσας
ακούγοντας
τη λύρα
Ταμένοι
στην απόγνωση
τ΄ απείρου.
Θέλω στη σκέψη σου
να γίνω
τρεχαντήρι,
στης ανοιξης
τη νιότη
να χαθώ
Ξυπόλυτοι
στου πάθους
το λιοπύρι
να σκύψω
να σου πώ
τα σ΄αγαπώ.
Nα γίνω
κοκκαλάκι
στα μαλιά σου,
στα πόδια σου
διάφανο καλτσόν
λάφυρα
να πάρω
τα φιλιά σου
δραπέτες
στο νησί
των πειρατών.
Θέλω
για πάντα
στην ψυχη σου
να αράξω
να μείνεις
μια αθάνατη
κολώνια
στο μπράτσο
τη μορφή σου
να χαράξω,
αγάλματα
να μείνουνε
τα χρόνια.
Θέλω
να μείνω
εφηβος
αιώνια
σαν ενα
διαβολάκι
που τραβάει
τα παντελόνια.
elgeorgakis.blogspot.gr
2012-12-07
