Η εποχή των παγετώνων…

Μεταφερόμαστε στην εποχή του 1960… τότε που δεν υπήρχε ΔΕΗ και χαράτσια και ο κόσμος είχε μπει στον πάγο! Δηλαδή, είχαμε όλοι τα ψυγεία «ΧΙΩΝ»… Ήταν μια μοναδική εφεύρεση! Για να πάρουμε πάγο πηγαίναμε όλοι στο πρώτο παγοποιείο που είχε φτιάξει η οικογένεια Ράπτη, πίσω από την παλιά ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ, απέναντι από το Μέγαρο Καρνάγια. Έξω από αυτή την τρύπα (όπως θα διαπιστώσετε υπάρχει και σήμερα) περιμέναμε όλοι στη σειρά για να πάρουμε ένα κομμάτι πάγο! Ήταν τα ωραιότερά μας χρόνια…

Όλοι από εκεί παίρναμε πάγο… για τα σπίτια να βάλουμε στα ψυγεία μας, αλλά και οι ψαράδες, να το κάνουν τρίμμα για τις ανεμότρατες! Παίρναμε ¼ πάγο με μισή δραχμή!

Τότε, μάλιστα, είχαμε φτιάξει όλοι καριόλες (καροτσάκια) με ρουλεμάν… ήταν πολύ της μόδας! Όλα εμείς τα παιδιά πηγαίναμε κάτω στον Μπρούμη και φτιάχναμε τις καριόλες μας. Αρχικά με αυτές πηγαίναμε και παίρναμε τον πάγο… Αργότερα, βγήκαν τα ποδήλατα… τα «μπισμαρκ» και τα «ιντεάλ», με τη σκάρα από πίσω! Ήταν γερά ποδήλατα αυτά… όποιος είχε ποδήλατο ήταν σαν να έχει αγροτικό. Είχα πάρει και εγώ ένα και επειδή ήμουνα πολύ χαρούμενος έλεγα στον πατέρα μου ότι θα πάω εγώ να πάρω τον πάγο και θα τον βάλω στη σκάρα.

Υπήρχε ο πάγος… αλλά υπήρχαν και τα πηγάδια! Μέσα εκεί ρίχναμε τα καρπούζια και τα πεπόνια, ώστε να τα φάμε κρύα το μεσημέρι. Ήταν ένα γεγονός αυτό… με τον μαστέλο τα βγάζαμε έξω. Και θυμάμαι που μου έλεγε η νόνα μου: «Τρέχα με τον μαστέλο να βγάλεις το καρπούζι»! Για να βγει, όμως, το καρπούζι ήταν μεγάλη ιστορία… Ήταν δύσκολο να μπει μέσα στον κουβά (μαστέλος), έπαιρνε πολύ ώρα! Ήταν τα πιο ωραία μας χρόνια… Υπήρχαν οι αλάνες! Είχαμε δυο μεγάλες τότε, μια που είναι ο Φοίνικας τώρα (μπροστά από τον Cavo), και η άλλη ήταν πίσω από την «Μαργαρίτα» (στην παιδική χαρά). Εκεί παίζαμε ότι παιχνίδι μπορείς να φανταστείς! Τα παιδιά ήταν ελεύθερα… όχι όπως τώρα που είναι μαντρωμένα και πρέπει να πληρώσεις τους παιδότοπους για να παίξουν. Ο μόνος ελεύθερος χώρος ακόμα είναι η παιδική χαρά πίσω από την «Μαργαρίτα» και η Κεντρική Πλατεία, στην οποία κάθε Κυριακή -αν έχει ήλιο- γίνεται ένα πανηγυράκι με τα παιδιά που παίζουν!

Προβλέπω, όμως, ότι θα μαντρώσουν όλους τους χώρους σε λίγο και θα πρέπει να πληρώσεις για να παίξουν τα παιδιά σου! Πως αλλάζουν οι εποχές…

Και μαζί με όλα αυτά θυμήθηκα ένα περιστατικό έξω από την τρύπα που πηγαίναμε να πάρουμε πάγο… Τα κομμάτια πάγου τα κόβανε με δύναμη και μια μέρα έφυγε μια κολώνα και έπεσε πάνω στο πόδι της Μαριώ της Ντελημάρη (μιας κυρίας)… Απέναντι από την παγοποιεία υπήρχε και ένας φούρνος, ο φούρνος του Λεβεντόπουλου! Μεγαλώσαμε με τον φούρνο του μπάρμπα Βασίλη, του μπάρμπα Τάσο, του Ζοΐτά και του Αυγερινού. Μοσχοβόλαγε η Αγορά…. Έψηνε και ο Ντίνος ο Κουμπουριέλος τα γλυκά και όπως παίρναμε την μυρωδιά ήταν και σαν να τα τρώγαμε! Ζούσαμε καταστάσεις ωραίες τότε…

Τα πράγματα, όμως, αλλάξανε δραματικά… Από αυτή την ανεμελιά περάσαμε σε άλλες καταστάσεις. Μετά το σχολείο, που πήγαμε στρατό, δεν υπήρχε δουλειά και όλοι φεύγανε! Τότε ήταν που άρχισαν τα δύσκολα και ο καθένας πήρε τον δρόμο του. Σαν παιδιά, όμως, παίξαμε ελεύθερα… σε αντίθεση με τα σημερινά, που προβλέπω να τα μαντρώνουν!

 
Οι παλιοί Λευκαδίτες τον χειμώνα μπαρκάρουν!

Ήδη άρχισαν τα πρώτα κρύα… Οι αέρηδες είναι έντονοι, 9 μποφόρ είχε τη Δευτέρα το βράδυ (3/12). Δεν υπήρχε ψυχή πουθενά! Τέντες, καρέκλες φεύγανε από τα μπαλκόνια… γινόταν ένας χαμός! Εμείς δε στην παλιά πόλη που μένουμε σε ξύλινα σπίτια, αν δεν πάρεις λεξοτανίλ δεν κοιμάσαι (αν μένεις σε μοντέρνο σπίτι από μπετό δεν καταλαβαίνεις τίποτα)… Εμείς λέμε: «Παναγία μου να περάσει η νύχτα, να φτάσουμε». Κάθε φορά που έχει τέτοιο καιρό νιώθουμε λες και είμαστε σε ένα καΐκι και να χτυπάει ο αέρας από παντού! Στην γειτονιά μου υπάρχει ένα σπίτι, του οποίου η ιδιοκτήτρια το έχει φράξει με λαμαρίνες και από τον χτύπο που κάνει η λαμαρίνα όταν φυσάει, ο ξάδερφός μου ο Αντρέας έφυγε. Κανένας από τα γύρω σπίτια δεν μπορεί να κοιμηθεί… Είναι μια δραματική κατάσταση! Έχουν φύγει όλοι από τη γειτονιά… όλα και όλα τέσσερα σπίτια είμαστε. Σε κάθε γειτονιά υπάρχουν και 2-3 ήρωες που φυλάνε τους προμαχώνες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν να περάσει ο Γενάρης και ο Φλεβάρης.

Εγώ στον πάνω όροφο δεν έχω καλοριφέρ (λόγω κρίσης) και, όπως τα παλιά χρόνια, χουχλίζομαι μόνος μου! Έχω 2-3 μαντανίες, οι οποίες είναι βαριές και κουκουλώνομαι και τρίβομαι για να ζεσταθώ. Παλιότερα το κρύο έφερνε και πιο κοντά τα ζευγάρια και κάνανε και παιδιά… Δεν είχαν τι άλλο να κάνουν για να ζεσταθούν. Γι’ αυτό τότε γεννιόντουσαν και πολλά παιδιά... Δεν είχαν ούτε έγνοιες, ούτε μέτρα, ούτε τρόικα, ούτε εφορίες, ούτε χαράτσια, ούτε τίποτα! Τώρα τα παιδιά φορολογούνται… Αν έχεις δυο παιδιά είσαι εγκληματίας. Ακόμα και τα προφυλακτικά θεωρούνται φοροδιαφυγή. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα! Προβλέπω μόνο το καλοκαίρι, που δεν θα έχει και φεγγάρι, να πηγαίνουν σε κάποιο απόμερο μέρος (να μην τους βλέπει και η τρόικα) να κάνουν τη δουλειά τους!! Από ’δω και πέρα θα μας φορολογούν τα πάντα…

Προφυλαχθείτε από τα προφυλακτικά…………

Η ζέστη τα παλιά χρόνια

Κάθε ένας Λευκαδίτης τα παλιά χρόνια είχε και από ένα μαγκάλι… ήταν σαν ψησταριά χρυσόχαρτο… και μαζευόμασταν όλοι από πάνω για να ζεσταθούμε! Θυμάμαι ότι μόλις έπεφτε ο ήλιος όλα τα σπίτια στις γειτονιές άναβαν τα μαγκάλια τους και έβλεπες μια εικόνα φανταστική!!!

Ακόμα, ψήναμε και πάνω στο μαγκάλι… καλαμπόκια, ρεβίθια και πλωμάδες ψωμί, δίπλα είχαμε πάντα κόκκινο κρασί και τις βουτάγαμε! Πως κάνει σήμερα ο Μπατιάλης… τότε το κάναμε εμείς! Τρώγαμε πλωμάδα και νομίζαμε πως ήταν ψητό κατσαρόλας. Αυτά είδε και ο φίλος μου ο Ηλίας ο Γεωργάκης και συγκινήθηκε όταν διάβασε ότι ο Μπατιάλης κάνει το ψωμί του παπάρα με λάδι και τρώει!

Έτσι, πριν μερικές μέρες είδα τον Γεωργάκη να ψάχνει σαν τρελός μαζί με τον Τσοτσοφόλια τον Θεόφιλο… «Τι τον θέλετε», τους ρώτησα! «Συγκινήθηκα με αυτό που έγραψες στην εφημερίδα και θέλω να του δώσω κάτι», μου απάντησε ο Ηλίας. Και πήγαμε μαζί να τον βρούμε… Αγκαλιές, φιλιά… έγινε της κακομοίρας στον Άη Μηνά! Εξαιτίας αυτού που έγραψα πήραν τον Θεόφιλο και από την Αυστραλία. Μετά τη συνάντηση δώσαμε ραντεβού στην καφετέρια του Θύμιου του Πετούση… θυμηθήκαμε και τα παλιά μας! Από αυτό εμπνεύστηκε και ο Ηλίας και κάτι ετοιμάζει… Του εύχομαι να είναι καλά και εκείνο που είπαμε να γίνει!

 
** Μετά από 1,5 χρόνο απουσίας, για προσωπικούς λόγους, ο Μπάμπης ο Γούρμος άνοιξε ξανά τη σελίδα του στο facebook (Babinos Fon Gourmen)… Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΧΑΛΑΡΑ, ΚΕΙΜΕΝΟ 15ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΤΕΥΧΟΣ 120

2012-12-28