Η Λευκάδα βυθίζεται…

Είχα ακούσει πριν κάποια χρόνια, από μια μελέτη που είχε κάνει το σεισμολογικό κέντρο Πατρών, και συγκεκριμένα τον Τσελέντη, ότι ένα νησί του Ιονίου θα βυθιστεί!

Όταν μια μέρα, λοιπόν, έπινα καφέ κάτω στην παραλία, είδα ότι απέναντι από την παραλιακή που είναι η γέφυρα, το Κάρμα και όλες οι καφετέριες, φτιάχνεται ένα κρηπίδωμα! Αυτό για να μην «πηδάει» το νερό από το ιβάρι και γίνεται ένα με το δρόμο! Αφού φέτος με όλες αυτές τις βροχές και τους νοτιάδες ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας πολύ… Αυτό, όμως, που φτιάχνεται είναι ψεύτικο….

Όταν το είδα είπα ότι εμείς θα είμαστε το νησί που θα βουλιάξει! Εύχομαι να μην είμαστε εμείς, αλλά οι πολλές βροχές που έχουμε τελευταία… η αύξηση της στάθμης του νερού και τα λόγια του σεισμολόγου με έβαλαν σε μεγάλη σκέψη!

Εγώ, όμως, έχω και ένα σχέδιο β’ (που θα δημοσιεύσω και στο internet)… Πρέπει το κανάλι αυτό (εκεί που είναι η διώρυγα με τα πριάρια) να μπαζωθεί όλο… μέχρι το παλιό Δημαρχείο! Και εκεί να γίνουν βουναλάκια με χώρους, παιδικές χαρές, λούνα παρκ και άλλα πολλά! Και όσο και να ανεβεί η στάθμη της θάλασσας δεν θα έχουμε πρόβλημα… Αυτό το κανάλι, μάλιστα, μπορεί να δημιουργηθεί πιο μέσα!

Μόνο έτσι θα σωθούμε για τα επόμενα 100 χρόνια… και όχι με εκείνο εκεί το πράμα που φτιάχνουν τώρα! Προβλέπω ότι σε δυο χρόνια ότι η παραλιακή και αμάξια δεν θα υπάρχουν, θα υπάρχουν μόνο γόνδολες που θα μπαίνουν μέσα στα στενά και ο κόσμος θα ψωνίζει όπως στη Βενετία! Θα αργήσουμε να βουλιάξουμε βέβαια…δεν θα βουλιάξουμε έτσι απότομα… δεν είμαστε και ο Τιτανικός!

Μπορεί, όμως, αν ανέβει και άλλο η στάθμη να έρθει και η ανάπτυξη… με μικρά μαγαζάκια…γάμους… και άλλα τέτοια!

Εγώ αυτό έχω να προτείνω στο Δήμαρχο… να μπαζώσει το κανάλι που φτάνει μέχρι το Πνευματικό Κέντρο, πριν σηκωθεί η θάλασσα και μας πνίξει γιατί θα ξυπνήσουμε καμιά μέρα και θα είμαστε όλοι μέσα στο νερό!

Το σύγχρονο κρυφό σχολειό…

Τον τελευταίο καιρό έχω διαπιστώσει ότι το χάλι έχει παραγίνει και η νεολαία σήμερα δεν μαζεύεται με τίποτα! Αυτό το χάλι δεν το έχω δει πουθενά… όπου και να έχω πάει! 12 και 13 χρονών παιδιά να είναι έξω και όλα με ένα κινητό ακριβό στο χέρι. Μπαίνω σε ένα μαγαζί ένα και βλέπω δέκα κοπέλες να κάθονται σε ένα τραπέζι γύρω-γύρω και να έχουν όλες από ένα μεγάλο κινητό στο χέρι και να πληκτρολογούν… μεταξύ τους δεν μιλούσαν!

Μάλιστα, μου επιβεβαίωσαν ότι οι περισσότερες παρέες στα μαγαζιά έτσι είναι σήμερα! Αυτό δεν συμβαίνει σε κανένα κράτος στην Ευρώπη… Στην Αυστρία και το Βέλγιο, για παράδειγμα, ούτε οι μεγάλοι δεν κρατάνε κινητό.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που αντιστέκονται σε αυτή τη νέα μόδα… και είναι η εκκλησία! Μια μέρα που έβρεχε πολύ μπήκα στον Άγιο Νικόλαο γιατί περνούσα από εκεί… και είδα ένα άλλο κλίμα! Είδα 40 παιδάκια μέσα με τον παπά να τους δείχνει στον προτζέκτορα την ιστορία της εκκλησίας! «Κοίταξε», λέω, «είναι οι μοναδικοί που αντιστέκονται σε πείσμα των καιρών». Η εκκλησία κάνει έργο… Έχω ακούσει, μάλιστα, ότι και η Μητρόπολη και άλλες εκκλησίες με το κατηχητικό κάνουν πολύ καλή δουλειά! Η εκπαίδευση ξεκινάει από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό… Εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε παιδεία, γι’ αυτό υπάρχει και αυτή η κακομοιριά! Δεν υπάρχει τίποτα. Οι μοναδικοί που αντιστέκονται σε πείσμα των καιρών είναι τα κατηχητικά και οι εκκλησίες, οι οποίες κατάντησαν σαν κρυφά σχολειά, και από πάνω τους λένε και γραφικούς!

Ίσως αυτή η κρίση μας αναγκάσει όλους να γυρίσουμε πάλι στο κρυφό σχολειό…

Για την ΑΟΖ ξανά…

Πριν μερικές μέρες συνάντησα έναν παλιό Λευκαδίτη, τον Γιώργο τον Καραβία (ή Μπαρμπάλα) και άρχισε να μας διηγείται ιστορίες για τα παλιά χρόνια της Λευκάδας, σε ένα καφενείο στην Πλατεία και έξω είχε παλιόκαιρο. Η οικογένειά του είχε το χειροκίνητο «καραβάκι», που πέρναγε τον κόσμο και τα αυτοκίνητα απέναντι στην Αιτωλοακαρνανία… Τι μου διηγούταν λοιπόν; Αυτός μεγάλωσε με την οικογένειά του σε μια παράγκα και όταν βομβάρδιζαν οι Γερμανοί πήγαιναν μέσα στην τρύπα που είναι στην Αγία Μαύρα αριστερά… και δεν πάθαιναν τίποτα! Η μάνα του, μου είπε, μαγείρευε κάτω από τη γεφυρούλα που βρίσκεται στην Αγία Μαύρα… Αυτός σαν παιδάκι έπρεπε να κατεβαίνει κάτω στην πόλη να αγοράζει πράγματα. Στον Πόντε, όμως, βρισκόταν η ιταλική αστυνομία… με τα καπέλα τους με τα φτερά τους… οι οποίοι δεν τον άφηναν να περάσει. «Θέλω να πάρω λίγο ψωμί», τους έλεγε εκείνος και επειδή ήταν παιδάκι τον άφηναν να περάσει.

Παλιά, εκεί που είναι τώρα ο Πόντε ήταν το φυλάκιο των καραμπινιέρι και δεν άφηναν κανέναν να μπει στο νησί! Οι χωριάτες, μου είπε, έκαναν το γύρο της Γύρας γιατί εκεί είχε ένα μονοπάτι μικρό και φώναζαν τη μητέρα του Μπαρμπάλα και της έλεγαν: «Θεία Ακριβούλα έλα να σου δώσουμε λαδάκι, απ’ όλα έχουμε να μας περάσεις απέναντι». Και με κίνδυνο και αυτή τους πέρναγε απέναντι για να πάνε στις δουλειές τους.

Μου διηγήθηκε ο άνθρωπος τόσα πολλά που πρέπει να τα γράψω σε άλλο τεύχος.

Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, μέσα στο μαγαζί μπήκαν δυο Ιταλοί, οι οποίοι (απ’ ότι έμαθα) είναι μόνιμοι κάτοικοι της Λευκάδας, έχουν αγοράσει σπίτι στους Τσουκαλάδες. Ήμουνα εγώ και ο Λάμπρος ο Φούκας που μιλάει λίγο ιταλικά. Κάποια στιγμή μου λέει ο Μπαρμπάλας (που λείπει και 30 χρόνια από τη Λευκάδα)… «Μπάμπη ποιοι είναι αυτοί;». «Είναι συγγενείς του Λέτσου», λέω εγώ! Σηκώνεται, λοιπόν, πάνω… κατευθύνεται προς τους Ιταλούς και τους λέει: «Τι κάνετε παιδιά; Είμαι ο Γιώργος ο Καραβίας… ο Μπαρμπάλας είμαι»! Και οι Ιταλοί του απάντησαν στα ιταλικά… Τότε στο μαγαζί έγινε της κακομοίρας!

Μέχρι και ο Γεράσιμος ο Κοκόλιας γέλασε, που αυτόν σπάνια τον βλέπεις να γελάει!

Αυτά τα γράφουμε για να ξεφύγουμε και λίγο από το μνημόνιο.. μ’ αυτό, όμως, και τα εγκλήματα που κάνουν κατά της ανθρωπότητας θα ασχοληθώ σε άλλο τεύχος!

ΠΗΓΗ : Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΧΑΛΑΡΑ", ΤΕΥΧΟΣ 1ΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ,

η φωτογραφια ειναι απο το Λευκωμα του βιβλιοπωλείου Τσιρίμπαση

2013-02-18