"Από τον Ωνάση στο Μανάση", του Μπαμπίνο Φον Γούρμεν

Από τον Ωνάση στο Μανάσι

Μιας και είναι το θέμα της χρονιάς η αγορά του Σκορπιού από τον Ρώσο μεγιστάνα… θα ασχοληθώ και εγώ με αυτό! Γιατί βγαίνουν αρκετοί στα «παράθυρα» και μιλάνε για τον Ωνάση, από τους οποίους κανείς δεν ήταν εκεί… εγώ, όμως, ήμουνα μαζί με τον Νίκο τον Κομινάτο (Κατσκαμπή)!

Ήταν η εποχή της δεκαετίας του ’80 όταν ο Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό. Εμείς τότε ήμασταν παιδιά και στο νησί υπήρχε φτώχεια. Όλοι, όμως, είχαμε μηχανάκια… Κάθε μεσημέρι, λοιπόν, μαζευόμασταν στην Κεντρική Πλατεία στη Λευκάδα και είχαμε έναν σκοπό… να πάμε για καφέ στο Νυδρί (τότε εκεί είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ο τουρισμός και είχε γίνει της μόδας, ενώ εμείς στην πόλη ήμασταν πίσω). Έτσι, εγώ, ο Βεσσάριος ο Μάλαμας, ο Κοτούλας, ο Ποδάριας και οι άλλοι ναυτικοί που ερχόντουσαν παίρναμε τα μηχανάκια και κάναμε την διαδρομή μας! Πρώτο σκάλωμα η Avra στο Νυδρί, μετά ο Αρέθας στην ταράτσα (στην στοά δίπλα) και τελευταίο ο φίλος μας ο Νίκος ο Κατσκαμπής, ο οποίος εκτός από τον φούρνο δούλευε και στο σπίτι του Ωνάση… Σ’ αυτόν έπρεπε να πάνε τα κανάλια, σε κανέναν άλλον! Ο Νίκος με τον αδερφό του τον Θύμιο ήταν από τους πρώτους που άνοιξαν φούρνο στο Νυδρί (μαζί με τον Στεριώτη)… Τα κουλούρια και τα γλυκίσματα που έβγαζε ο φούρνος ήταν πρωτοπορία για το νησί, και εμείς πηγαίναμε και τα δοκιμάζαμε! Ακόμα και όταν έβγαινε ο Ωνάσης μαζί με τον γιο του τον Αλέξανδρο πήγαιναν πάντα στον Νίκο.

Εμείς ξέραμε πάντα πότε θα έρθει ο Ωνάσης ή οι δημοσιογράφοι… Τότε ήταν τρεις γνωστοί που έτρεχαν για να βγάλουν πρωτοσέλιδο… ο Καρατζαφέρης, ο Λιάνης και ένας άλλος που μου διαφεύγει το όνομα. Επί Ωνάση πέρασαν από το Νυδρί μεγάλες προσωπικότητες… ο Τσόρτσιλ, οι Κέννεντυ και πολλοί άλλοι! Εκείνος, όμως, έφυγε και το νησί εγκαταλείφθηκε.

Τώρα ήρθε ο Ρώσος μεγιστάνας με την κόρη του… Όλοι αυτοί οι νεόπλουτοι Ρώσοι, που κατάγονται από την Πετρούπολη, τις κόρες τους τις ονομάζουν «Αικατερίνα». Αυτός ο άνθρωπος καλά έκανε και ήρθε και πήραμε και λίγο προβολή, αφού στον Σκορπιό τα τελευταία χρόνια ήταν όλα εγκαταλελειμμένα…

Όταν είχε ο Ωνάσης τον Σκορπιό έτυχε μια μέρα και γνώρισα τον Αλέξανδρο, στο μαγαζί του Κατσκαμπή… ήταν ένας άνθρωπος απλός, σαν όλους εμάς! Εντωμεταξύ εγώ είχα αρρώστια με τους επώνυμους και όταν γύριζα στην παραλία έλεγα του Μπαγιαγιού, που δούλευε στου Μουτρούκαλη, αν δει καράβι με σημαία αμερικάνικη να με φωνάξει αμέσως… και έτσι και έκανε! Επίσης, στο μαγαζί που είχα ερχόταν η Χριστίνα για να πάρει το γλυκάκι της… Τότε εμείς ήμασταν και καμάκια, όμως εμένα δεν μου άρεσε σαν γυναίκα.

Πιστεύω ότι οι εποχές αυτές δεν θα ξανάρθουν… Βέβαια ο Σκορπιός θα ζωντανέψει ξανά και η περιοχή θα πάρει πάλι άνοδο.

Εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι ότι όσο έζησα στη Λευκάδα υπήρχε φτώχεια και μαγαζιά πολλά δεν υπήρχαν… Κάποια στιγμή έκλεισα το μαγαζί και έφυγα στο εξωτερικό μαζί με τον πατέρα μου! Όταν γύρισα όλα είχαν αλλάξει… είχαν φτιαχτεί ξενοδοχεία, κτίρια, μαγαζιά. Και τότε σκέφτηκα τα λόγια του Άγγελου του Πάλμου… Όταν ο κόσμος αντιδρούσε στη Λευκάδα με την αγορά του Σκορπιού από τον Ωνάση, μου είχε πει με το χαρακτηριστικό του χιούμορ: «Μπάμπη τι κάνουν αυτοί; Φοβούνται μήπως ο Σκορπιός φύγει από τη θέση του και ο Ωνάσης τον πάει στην Αμερική; Δεν βλέπουν ότι έτσι το νησί θα αναπτυχθεί;». Ο Άγγελος έβλεπε 100 χρόνια μπροστά… Και έτσι και έγινε… Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που πήγαινα στην Γερμανία, το καράβι ήταν γεμάτο Νυδριώτες! Που πάνε όλοι αυτοί, αναρωτήθηκα. Άλλος πήγαινε στην Βαρκελώνη, άλλος στην Ιταλία…

Τόσο καιρό ήμασταν στην κατάψυξη… πιστεύω όμως ότι θα έρθει στο νησί πάλι η ανάπτυξη, γιατί εγώ δεν απελπίζομαι ποτέ.

Ένα περιστατικό….

Και αφού μιλάμε για το Νυδρί θα σας πω ένα περιστατικό που συνέβη πριν μερικές μέρες στην πλατεία! Είχαν έρθει σχολικά για εκδρομή… και οι καθηγητές καθόντουσαν σε μια καφετέρια και μιλούσαν για το Νυδρί. Από τη μια τους άρεσε το Νυδρί και τα τοπία του… από την άλλη, όμως, ένας από αυτούς έκανε παράπονα για τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας… Έλεγε ότι ήταν νευρικός και ότι οι άνθρωποι δεν ήταν καλοί! Και του απαντάω και εγώ: «Δάσκαλε, με συγχωρείς που επεμβαίνω… αλλά και τους Αγίους τόπους οι Εβραίοι τους έχουν!». Τα έχασε ο άνθρωπος… σηκώνεται πάνω και μου είπε ότι δεν έχει ακούσει καλύτερη απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι… ίσως να έπεσε στην εξαίρεση! Με την ατάκα, όμως, που είπα τελείωσε και το θέμα…

Στο Νυδρί έχω και κάποιους φίλους, εκτός από τον Νίκο τον Κατσκαμπή, που εκτιμώ πάρα πολύ… τον νην Δήμαρχο Πέτρο Μήτσουρα, με τον οποίο οι συζητήσεις είναι ατέλειωτες και ο οποίος όταν μιλάει με καθηλώνει, και τον Άρμενο, ο οποίος ξέρει το θέμα του τουρισμού αρκετά καλά και χρόνια τώρα γυρίζει την Ευρώπη με ένα σακίδιο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι από τους καλύτερους Νυδριώτες που έχω γνωρίσει… Ξέρω βέβαια και άλλους ανθρώπους, παρόλο που έχω κάμποσα χρόνια να πάω στο Νυδρί!

Εύχομαι οι Ρώσοι να φέρουν γρήγορα την ανάπτυξη στο νησί και να έρθουν άλλοι 20 τέτοιοι και να τα αγοράσουν όλα…

Το τέρας του Λοχνές…

Αυτό το τέρας που δημιούργησαν όλες οι κυβερνήσεις και ονομάζεται ΕΡΤ, με 3.500 εργαζόμενους και μισθούς οι οποίοι ξεπερνούσαν τα όρια της φαντασίας, κατάντησε μείζον θέμα… αφού κοντέψαμε να χάσουμε και τον τουρισμό. Οι δημοσιογράφοι είναι οι μεγαλύτερες πληγές που υπάρχουν στην ανθρωπότητα… Βέβαια εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, είμαι πρακτικός. Και καμιά φορά οι πρακτικοί δημοσιογράφοι είναι καλύτεροι από τους διπλωματούχους.

Τώρα τελευταία σκέφτομαι με το φτωχό μου το μυαλό ότι δεν είναι δυνατόν ο Παπαδόπουλος για κάθε εκπομπή που κάνει να θέλει 250.000 ευρώ! Είναι πολλοί από αυτούς, όχι μόνο ένας…

Η ΕΡΤ είχε γίνει ένα μαγαζί μέσα στο οποίο γινόταν χαμός… Να καταλάβετε ότι το MEGA είχε 400 δημοσιογράφους και βγήκαν 4.000. Κανείς, όμως, δεν έπαιρνε το πολιτικό κόστος να κόψει κεφάλια! Ενώ στον ιδιωτικό τομέα (και εκεί είναι που εκνευρίζομαι περισσότερο γιατί έχω τον γαμπρό μου, ο οποίος έχει και δυο παιδάκια) έριξαν τον μισθό στα 400 ευρώ! Και σαν να μην έφτανε αυτό κανένας δεν μίλησε για αυτούς!!! Κανείς από την ΕΡΤ δεν έκανε απεργία για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα… Όταν, όμως, πείραξαν τους ίδιους όλοι ενώθηκαν και άρχισαν τις διαδηλώσεις.

Αυτοί οι ψευτοδιανοούμενοι που φωνάζουν για την ΕΡΤ, αν δεν μπορούν να κάνουν δίχως ΕΡΤ3 και ΕΡΤ2 ας πάνε να μετακομίσουνε στην Ιταλία… Εμένα δεν με πειράζει να κλείσει επ’ άπειρον!!! Να γλιτώσει και ο κόσμος και να σταματήσει να πληρώνει τους χαραμοφάηδες… Υπάρχουν δημοσιογράφοι σε κάθε κανάλι που κάνουν τους εργατοπατέρες και τους αντιστασιακούς…

Στο τέλος θα σκοτωθούμε όλοι μεταξύ μας… δεν θα μείνει Ιερό και Όσιο! Πρέπει να περάσεις το Πέραμα… Όποιος δεν το έχει κάνει είναι ένα βιβλίο χρυσό που δεν άνοιξε για τη ζωή του. Πρέπει να βγεις έξω, να γνωρίσεις τον κόσμο, να δεις πως δουλεύει ο υπόλοιπος κόσμος, τι μισθούς παίρνουν! Γι’ αυτό και εμείς πήγαμε έξω και τώρα μπορούμε να συγκρίνουμε… Και αυτό το σύνθημα που έχουνε «εργάτες ενωθείτε»… ποιοι εργάτες να ενωθούν; Αφού τα εργοστάσια έχουν κλείσει! Από εδώ και πέρα το σύνθημα πρέπει να αλλάξει και να λέει: «Ψαράδες, αγρότες, γκαρσόνια ενωθείτε»… Καληνύχτα σας!