- Πάνω σε Χάρλει, με το φίλο του τον Γιώργο τον Αμερικάνο

Ευχαριστώ πάρα πολύ που μου δίνεται η ευκαιρία  να επικοινωνήσω μαζί σας μετά από μακράν απουσία από τα γεγονότα του τόπου και κατόπιν  αιτημάτων πολλών αναγνωστών μου, που όλα αυτά τα χρόνια με ακολουθούν, όπου και αν πάω.  Από εδώ και στο εξής θα βρίσκομαι μαζί σας μέσω των συγχρόνων μέσων ενημέρωσης, όπως είναι ο ηλεκτρονικός τύπος, αλλά και μέσω των παραδοσιακών μέσων, όπως είναι ο έντυπος τύπος.

Το καλοκαίρι που πέρασε..

Αυτό το καλοκαίρι που πέρασε, ήταν ένα καλοκαίρι πολύ έντονο. Δεχθήκαμε εισβολή τουριστών, όπως δεχόμαστε τώρα εισβολή από τα έντονα καιρικά φαινόμενα. Ήταν απρόοπτη. Τα χαμε όλοι χαμένα. Χαθήκαμε μεταξύ μας και δεν βρίσκαμε άνθρωπο γνωστό να κουβεντιάσουμε. Κι όλο με μίας, εκεί που χάλαγε ο κόσμος, τα πάντα ερήμωσαν.

Τα πάντα ρει..

Η Ζωή υπάρχει στο νησί μέχρι τέλος Οκτώβρη. Με το που μπήκε ο Νοέμβρης εκείνη εξαφανίστηκε. Άλλαξε το τοπίο. Σκοτείνιασε ο τόπος και οι πλημμύρες ήταν έντονες, λες και δεχτήκαμε επίθεση από εξωγήινους. Όπως είχα πει και παλιότερα, το φερρυ μποτ που λέγεται Λευκάδα από την 1^η Νοεμβρίου, σηκώνει τις μπουκαπόρτες και όσοι μείνουμε μέσα, αμπαρωνόμαστε  για τουλάχιστον τέσσερεις μήνες. Και όσο αντέξουμε..

Κλείσανε οι Παρθενώνες της Λευκάδας

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κλείσανε και οι Παρθενώνες της Λευκάδας που φώτιζαν σαν φάροι τα έρημα χειμωνιάτικα βράδια την πόλη μας.  Πάρε παράδειγμα το ξενοδοχείο Ionion Star. Έκλεισε και σκοτείνιασε ο τόπος κάτω στην παραλία. Ή το περίπτερο του Κοκκόλια στην κεντρική πλατεία, που ήταν εκεί σημείο αναφοράς των εναπομείναντων Μοϊκανών, έκλεισε και αυτό. Και όπως μπαίνει πια κανείς στη Λευκάδα, αντικρίζει μία καταθλιπτική σκοτεινή εικόνα..

Παντού μνημόσυνα..

Εκτός από τα μνημόσυνα των παλιών αρχόντων που συζητιούνται στα πηγαδάκια των καφενείων, όπου συχνάζω προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτήν την ερημιά, υπάρχουν και τα αληθινά μνημόσυνα για τα πρόσωπα που αναχωρούν για τον Άγιο Πέτρο. Το αποχαιρετιστήριο πάρτι , γίνεται κάτω στην Μαργαρίτα, όπου τώρα τελευταία έχει μεταφερθεί εκεί το τρίτο νεκροταφείο Λευκάδας. Όποτε και να πάω, ή μνημόσυνο θα γίνεται ή κηδεία. Πριν να πάω, λοιπόν, παίρνω τηλέφωνο να ρωτήσω αν έχουμε σήμερα κανένα μνημόσυνο ή καμιά καινούργια κηδεία. Διότι είναι δραματική η κατάσταση. Βλέπεις την κατάθλιψη γύρω σου, να βλέπεις και τις κηδείες, δεν μένει τίποτε άλλο, από το να βάλεις ένα σκοινί στο λαιμό σου και να κρεμαστείς.

Ένα ευχαριστώ στους σπόνσορες μου..

Θέλω να ευχαριστήσω τους σπόνσορές μου, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια με κράτησαν στη ζωή. Τώρα όμως είμαι καλύτερα και δεν τους χρειάζομαι τόσο. Πως τα κατάφερα εγώ αυτά; Θα το εξετάσουν οι μελλοντολόγοι του μέλλοντος. Θα τους ονομάσω σε μία επόμενη συνέντευξή μου. Αυτό που έχω να πω είναι ότι προέρχονται από τον χώρο των πιο υψηλών στρωμάτων μέχρι και των πιο χαμηλών. Δεν μπορείτε να καταλάβετε τι δώρα δέχομαι καθημερινώς. Το τελευταίο δώρο μου το έκανε ο φίλος μου ο Νίκος Μπουρλότος, που μου χάρισε δέκα κιλά ψάρια. Και εγώ του είπα: «Νίκο μη μου τα δίνεις, είναι λαχτάρα τα ψάρια».

Το πούλμαν της αγάπης..

Όταν το πούλμαν της αγάπης του Γιάννη Μπαρμπούτα, αναχώρησε για τα πάτρια  μου εδάφη της Γερμανίας, στεναχωρήθηκα που δεν μπόρεσα να είμαι και εγώ κοντά, για λόγους προσωπικούς. Μου διηγήθηκαν ότι πήγαν στα μέρη που είχα πρωτοδεί..  Μου είπαν ότι πατήσανε τα μέρη του Μπαμπη του Γούρμου. Όποιον και να βλέπω μου λέει τα ίδια. Ήταν όλοι εκεί, από τη Λένα μέχρι τη Μαργαρίτα, από τον Φέτση που έχει το περίπτερο μέχρι τον Μαμαλούκα. Φτάσανε με το καραβάκι , μέχρι τα κάστρα του Ρήνου, όπου είχα κάποτε εγώ ένα μικρό μαγαζάκι, και που ολομόναχος, τότε, δίχως κανέναν άλλον Έλληνα για συντροφιά, πήγαινα στις όχθες του ποταμού και αγνάντευα τα καραβάκια και θυμόμουν γεμάτος συγκίνηση την Λευκάδα. Στο επόμενο όμως ταξίδι θα είμαι και εγώ!

Αν ζούσαν ο Σπύρος ο Κεφάλας, ο Μπολσεβίκος και οι άλλοι..

Οι πεθαμένοι που σας ανέφερα προηγουμένως φύγανε από το 3^ο νεκροταφείο Λευκάδας και μεταφέρθηκαν κάτω στην παραλία, που τώρα έχει σκοτεινιά και ησυχία, για να ηρεμήσουν , όπως μου είπαν προχθές στον ύπνο μου. Γιατί άνοιξε εκεί δίπλα ένα νυχτερινό κέντρο το After, και μου παραπονέθηκαν ότι δεν μπορούν ούτε να πεθάνουν πια. Ήρθε συγκεκριμένα ο πατέρας μου και μου είπε «Μπάμπη κάνε κάτι, σε παρακαλώ, έχουν αδειάσει οι μισοί τάφοι». Και έτσι πήγα και βρήκα το φίλο μου το Μένιο και του είπα «Μένιο κάνε λίγο σιγότερα το βράδυ, γιατί διαμαρτύρεται ο πατέρας μου». Χαμός γίνεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο εκεί στο After, κοντά στην επικίνδυνη στροφή στην οποία θυμηθείτε με, θα θρηνήσουμε θύματα, αν δεν μπει γρήγορα σήμανση. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που τους αρέσει να ακούνε μουσική. Τουλάχιστον έχουν και παρέα. Αρκετά χρόνια ήταν μοναχοί τους εκεί πέρα.  Αν ζούσαν ο Σπύρος ο Κεφάλας, ο Μπολσεβίκος και οι άλλοι, θα έλεγαν «ευχαριστούμε πολύ που ήρθανε και μας κρατάνε παρέα».

Το τρίο μπελκάντο. Βασίλης-Στέφανος-Φέτσης.

Ο φίλος μου ο Βασίλης άνοιξε μια όαση στον Άγιο Μήνα που λέγεται τριολέ. Δεν ξέρω εκεί μέσα τι θα κάνει το τρίο μπελκάντο, Βασίλης-Στέφανος-Φέτσης. Εύχομαι στο τριολέ..να μείνει τριολέ.

Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στη μικρή μας πολιτεία, την οποία κοσκίνισε ο Θεός και μείναμε μόνοι μας και τρακάρουμε μεταξύ μας. Μπήκαμε όλοι στο φέρυ μποτ που λέγεται Λευκάδα για να ξεχειμωνιάσουμε ή για να ξεπαγιάσουμε. Θα το δείξει ο καιρός..

2014-11-07