Εθνική κατάθλιψη

Τι ήτανε κι αυτό πάλι.. Το πλοίο της Εθνικής Ελλάδος, που μας ταξίδευε με τις νίκες του για μια δεκαετία και μας έκανε εθνικά υπερήφανους, τώρα να βουλιάζει.. Δεν έχουμε πια ιδανικά. Η εθνική κατάρρευσε και μαζί της και ο ελληνικός λαός.

Η κάθοδος των τριακοσίων

Είχα πει τις προάλλες, ότι πριν έρθει ο Ρεχάγκελ στην Εθνική Ελλάδος, ο κάθε προπονητής της ομάδας καλούσε κάθε χρόνο 40 διεθνείς. Ο κάθε πρόεδρος που ήθελε να κάνει έναν παίχτη διεθνή, τον καλούσε και του λεγε : «Κάντον διεθνή, για να πετύχει μεταγραφή και να κονομήσουμε και οι δύο». Και έτσι είχαμε μία εθνική κωλοχανείο  με τριακόσιους διεθνείς.

Ο Έλληνας θέλει το Γερμανό του

Τα ίδια έκανε και ο καραγκιόζης ο Ιταλός. Ο Γερμανός δε σήκωνε τέτοια πράγματα. Είχε ένα ρόστερ από 25 παίχτες, και προχωράγαμε, αξιοπρεπώς. Τουλάχιστον δεν ξεφτιλιζόμασταν. Είδες που λένε πως ο Έλληνας θέλει το Γερμανό του; Τώρα είναι αργά πια.. εμείς θα έχουμε φύγει για τον άλλο κόσμο όταν η εθνική θα κάνει την ανάκαμψη. Όποτε κάνει η Ελλάδα ανάκαμψη, θα κάνει και η εθνική.

Παπούτσι απ` τον τόπο σου..

Πρέπει να είναι περήφανη η Λευκάδα, που ολόκληρη η Δυτική Ελλάδα δεν εκπροσωπείται στην Α2 από το μπάσκετ και ένα μικρό νησί σαν τη Λευκάδα, εκπροσωπείται απ` τη Δόξα επάξια. Μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους. Το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής για το νησί μας. Εύχομαι να συνεχίσει η ομάδα αυτές τις επιτυχίες και να μας φέρνει ομάδες  από διάφορα μέρη της Ελλάδας, οι οποίες γεμίζουν το χειμώνα τα μαγαζιά και τους δρόμους της πόλης μας, χαρίζοντάς μας ζωή. Τις προάλλες, το Σάββατο, είδα τους αθλητές της ομάδας της Βέροιας, να μπαίνουν στη Μαργαρίτα και μετά να πηγαίνουν στο Μποσκέτο, με τις φόρμες τους, και πραγματικά τους χάρηκα!

Στο χώρο του ποδοσφαίρου, όμως, η εθνική κατάθλιψη έχει μεταδοθεί και στην τοπική μας ομάδα. Αφού καταντήσαμε ο εθνικός προπονητής της Ελλάδας, ο Ζάβιας και ο Λάμπρος ο Φούκας  να βρίσκονται αυτή τη στιγμή εκτός ποδοσφαιρικών σωματείων. Οι καμόρες τους βγάλανε και τους δύο απ` όξω. Δεν ξέρω τι συμβαίνει.. Εύχομαι να αποκατασταθούν γρήγορα.

Εισαγωγή παπάδων

Ήμουν μάρτυρας προχτές ενός περιστατικού. Καθώς βρισκόμουν στο παρατηρητήριο της Μαργαρίτας, γύρω στις 6 το απόγευμα, παραμονή του Αγίου Μηνά, βλέπω ένα πούλμαν από το Αγρίνιο να μπαίνει στο νησί μας. Το πούλμαν σταμάτησε έξω από το μαγαζί, το οποίο γέμισε ξαφνικά με παπάδες που ήθελαν να πάνε στην τουαλέτα. «Μωρέ τι σας έπιασε;;», τους ρωτάω. «Τι ήρθατε να κάνετε τέτοια εποχή στη Λευκάδα που έχει νέκρα και παλιόκαιρο;». Και μου απαντά ένας «Φέραμε τον παπά μας τον οποίο τον εγκαταστήσανε στην ενορία του Αγίου Μηνά». Με αφορμή αυτό, το περιστατικό, έψαξα και ρώτησα να μάθω τι συμβαίνει. Και αυτό που έμαθα, λοιπόν, είναι ότι η Λευκάδα, τα τελευταία χρόνια, δεν έχει παπάδες. Γιατί παλιά που τα χωριά κατοικούνταν, κάθε χωριό είχε και τον παπά του. Ο Κάβαλος τον παπά του , το Μαραντοχώρι τον παπά του, η Καρυά τον παπά της.

Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι τώρα ο παπάς;;

Κάποια στιγμή που λέτε, πεθάνανε αυτοί και στα χωριά δεν πήγανε νέοι παπάδες. Και έμεινε ο φίλος μου, ο Παπά- Ντίνος να φυλάει ολομόναχος πίσω τη Νότια Λευκάδα, ο Νικηφόρος τη Φανερωμένη και ο παπάς Ζαμπέλης την πόλη μας. Και έτσι έχουμε εισαγωγή παπάδων τον τελευταίο καιρό από την Αιτολωακαρνανία. Καλό είναι και αυτό, από το τίποτα..πάλι καλά.

Η επίσκεψη του Ευφραίμ

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ο Ευφραίμ, επισκέφτηκε το νησί μας. Η επίσκεψη αυτή, ήταν ένα μεγάλο γεγονός για τη Λευκάδα. Ο Ευφραίμ είναι πολύ γνωστός και αγαπάει τον τόπο μας. Όπως με πληροφορήσανε μεγάλη είναι η βοήθεια που δεχόμαστε από το Άγιο Όρος, σε τρόφιμα στο Γηροκομείο Λευκάδας, αλλά και στην ανακαίνιση της Μονής Φανερωμένης. Η ομιλία του στον Απόλλωνα, το απόγευμα της Κυριακής, ήταν εξαιρετική σε ένα ασφυκτικά γεμάτο ακροατήριο. Αυτός ο άνθρωπος, είναι ο μόνος τον οποίον δέχεται ο Πούτιν. Οι δεσμοί του με τη ρωσική εκκλησία και τον Πούτιν, είναι γνωστές. Δεν έχει λοιπόν η Λευκάδα μας να χάσει από τέτοιους ανθρώπους. Τώρα τι λένε;; για όλους μας λένε. Ξέρεις κανέναν να είναι σωστός;; Αμήν.

Έχει ο καιρός...ψηφίσματα

Τον τελευταίο καιρό, γεμίσαμε ψηφίσματα, περισσότερα και από εκείνα του ΟΗΕ. Ψήφισμα για το Γηροκομείο, ψήφισμα για το Νοσοκομείο, ψήφισμα για την Ανεργία, ψήφισμα για τη φτώχεια, ψήφισμα για την άμμο, ψήφισμα για το ένα, ψήφισμα για το άλλο..Στέλνουνε τα ψηφίσματα επάνω, τα γράφουνε οι άλλοι εκεί, στα παλιά τους τα παπούτσια. Και δώσε ψηφίσματα. Είναι η καινούργια μόδα στη Λευκάδα, ψηφίζουμε ψηφίσματα. Έ και στο τέλος θα γίνουμε και γραφικοί. Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, αφού δεν έχει γίνει τόσα χρόνια. Αντί να ασχοληθούμε με την αξιοποίηση πχ του Υβαριού, με τους δικούς μας πόρους, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, συνεχίζουμε την πολιτική της διαμαρτυρίας. Έχει ο καιρός..ψηφίσματα.

Τα τρία πορτόνια

Αντί να πάρουμε τη μία τσάπα από το Κάστρο, να ανοίξουμε το Υβάρι, να δουλέψει ο κόσμος. Τίποτα.. μια ζωή τα ίδια δε γίνεται τίποτα. Και τους το είχα πει για το Κάστρο, άμα μπει πορτόνι, δεν πρόκειται να ξανανοίξει άλλο. Άμα δείτε μπαστούνι, μπαστούνι να γίνω εγώ. Κάτι φτιάχνουν, λένε, κάτω από τη θάλασσα για να κρατιούνται τα νερά.  Τίποτα άλλο δεν πρόκειται να γίνει. Στο τέλος θα βγουν σε δημοπρασία και το Κάστρο και το ΤΑΟΛ και τότε θα δείτε, όχι ένα, αλλά τρία πορτόνια εκεί επάνω!

Λευκάδα, ο φτωχός συγγενής.

Τελευταία στη λίστα των χρηματοδοτήσεων, έχει αφήσει τη Λευκάδα μας, ο νέος περιφερειάρχης, από ότι πληροφορούμαι και διαβάζω. Και από ότι μαθαίνω, το μεγάλο κομμάτι το παίρνει η Κεφαλονιά, και ένα κομμάτι ψωμί και η Λευκάδα.  Εύχομαι όλα αυτά να είναι απλώς φήμες..και να μην είναι η Λευκάδα μας, ο φτωχός συγγενής.

Silver alert!!!

Από εδώ και πέρα δε θα χαϊδέψω κανενός τα αυτιά. Θα έχω τα μάτια μου ανοιχτά και θα καταγράφω αυτά που παρατηρώ. Και όποιος δεν θέλει ας μη με διαβάσει. Έτσι κι αλλιώς ο παπάς θα μας διαβάσει στο τέλος όλους. Βοήθειά μας.

Ο φίλος μου ο Λεωνίδας

Έφυγε ο φίλος μου ο Λεωνίδας. Πολλοί άνθρωποι με πιάσανε και μου είπαν να γράψω δύο κουβέντες για αυτόν τον άνθρωπο. Ο Λεωνίδας ήταν ένας γραφικός άνθρωπος που τον βλέπαμε κάθε μέρα να ταΐζει τους σκύλους και τα περιστέρια. Ένας καλός άνθρωπος της οικογένειας Μπλα.  Η οικογένεια Μπλά, ήταν εκείνη που μεγάλωσε γενιές Λευκαδιτών, με τις γνωστές τυρόπιτές του Μπλα. Η οικογένεια αυτή, είχε ένα καροτσάκι και πούλαγε τις τυρόπιτες. Και εμείς παιδιά τότε, τρέχαμε να πάρουμε νόστιμες τυρόπιτες. Μέσα σε ένα δωματιάκι τις έφτιαχναν, θυμάμαι. Ο φίλος μας ο Λεωνίδας, της οικογένειας Μπλα, ήταν ένας καλός άνθρωπος που θα λείψει όχι μόνο στους Λευκαδίτες, αλλά και στα περιστέρια και στα αδέσποτα σκυλιά, που με τόση αγάπη, τα φρόντιζε.. Αιωνία σου η μνήμη φίλε Λεωνίδα!

Τα κείμενα του Φον Γούρμεν, δημοσιεύονται στην εβδομαδιαία τοπική εφημερίδα «Τα νέα της Λευκάδας»

2014-11-26