Γράφει ο Μπαμπίνος Φον Γούρμεν

Εγώ και ο θείος μου ο Μητροπολίτης Αναστάσιος  της Αλβανίας

Με έκπληξη άκουσα ότι ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας και Τιράνων προτάθηκε για πρόεδρος την Ελληνικής Δημοκρατίας. Τι να πρωτοπώ γι’ αυτόν τον άνθρωπο, με τον οποίον με δένουν δεσμοί αίματος. Ο Αναστάσιος Αλβανίας, ήταν πρώτος ξάδελφος του πατέρα μου. Από μικρό, τον είχαμε χάσει σε ιεραποστολές στην Κένυα και στη κεντρική Αφρική.  Εδώ και πολλά χρόνια αυτός ο άνθρωπος είχε αφιερωθεί στο θεό. Κάποτε, όταν εγώ ήμουν πολύ μικρός, ο Αναστάσιος  ήρθε στη Λευκάδα και επισκέφτηκε το σπίτι του πατέρα μου. Όπως μου διηγείται η μάνα μου,  εκείνη την ημέρα, ο Αναστάσιος με είχε πάρει  στα γόνατά του.  Και καθώς με κράταγε, είπε στον πατέρα μου τα εξής:  « Σπύρο, θα σε βοηθήσω και σένα και τα παιδιά σου, αργότερα».  Εμένα, δε μου πήγε στο μυαλό, ότι θα έφτανε τόσο ψηλά!  Έφυγα λοιπόν εγώ από την Ελλάδα, κάποια στιγμή,  και πήγα στη Γερμανία να δουλέψω, όπου ακόμα και εκεί άκουγα το όνομά του μέσα στους κύκλους της ελληνικής κοινότητας, να ψιθυρίζεται με θαυμασμό. « ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος, αυτός ο εξαίρετος και πολύ μορφωμένος άνθρωπος, άγιος σχεδόν, έγινε αρχιεπίσκοπος της Αλβανίας», έλεγαν. Όταν επέστρεψα στη Λευκάδα, έλεγα σε όλους τους επίσημους που έρχονταν στη Λευκάδα, ότι είμαι συγγενής του Αρχιεπίσκοπου. Ουδείς μου είπε, κάτι αρνητικό  για αυτόν τον άνθρωπο. Μου έλεγαν, ότι αυτός ο Άνθρωπος, με Άλφα κεφαλαίο, είναι ό,τι καλύτερο έχει η ορθόδοξη εκκλησία μας.  Κάποτε, είχε ενδιαφερθεί να γίνει μητροπολίτης στον Πειραιά. Τα τρωκτικά όμως που τον περιτριγύριζαν δεν τον άφησαν, και έτσι βγήκε, τελευταία στιγμή, άλλος μητροπολίτης.  Θέλανε να τον βγάλουν από τη  μέση. Και για να το πετύχουν αυτό, τον στείλανε σε μία βομβαρδισμένη μητρόπολη της Αλβανίας, σκεφτόμενοι ότι εκεί στην εξορία, θα τον εξολοθρεύσουνε.  Που να ξέρουν όμως, ότι ο Αναστάσιος θα μεγαλουργήσει και θα διαπρέψει μέσα στην Αλβανία.  Τον στείλανε μέσα στα άγρια τα θηρία για να τον φάνε οι λύκοι. Και όμως επιβίωσε ο Αναστάσιος. Και μαζί με αυτόν επιβίωσε η ορθοδοξία και ο ελληνισμός. Στην Αλβανία τον λατρεύουν. Κράτησε τις ισορροπίες μεταξύ της Αλβανίας και της ελληνικής εκκλησίας. Τις προάλλες που βρέθηκα στη Φανερωμένη , ο ηγούμενος μου διηγήθηκε ότι , όταν τον αντίκρισε, σε ένα ταξίδι του στην Αλβανία, ήτανε σαν άγιος. Δεν φαντάζεστε τι ξενάγηση και τι φιλοξενία πρόσφερε στον ηγούμενό μας.

Θα σας διηγηθώ στιγμιότυπο στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης

Εκμεταλλεύτηκα , τότε, τη συγγένειά μου με τον Αναστάσιο. Μου είχε συμβεί ένα έκτακτό και επείγον περιστατικό και έπρεπε να γυρίσω το γρηγορότερο δυνατό στη Λευκάδα. Ουρά ο κόσμος στο γκισέ της Ολυμπιακής θυμάμαι. Ζητούσα μία θέση για να γυρίσω και δε μου έδιναν. Σε μια στιγμή πετάω τη βαλίτσα και αρχίζω να φωνάζω! «Τι συμβαίνει κύριε μου», με ρωτάει ένας πράκτορας της Ολυμπιακής. «Πρέπει να πάω αμέσως στην Ελλάδα», του απαντώ. «Δεν έχουμε θέσεις για τη σημερινή πτήση», μου απαντάει.  «Είμαι ο ανιψιός του αρχιεπισκόπου Αλβανίας», του λέω. Βγάζω το διαβατήριό  μου, και του δείχνω το επώνυμό  μου, για να με πιστέψει, Γιαννουλάτος.  «Είμαι οδηγός του αρχιεπισκόπου και πρέπει το βράδυ να βρεθώ στα Τίρανα για να τον μεταφέρω στο Βελιγράδι», του είπα. Φωνάζει τότε αυτός να ανοίξει ουρά για να μπω εγώ, ο ανιψιός του Αναστάσιου. « Είναι ο ανιψιός του αρχιεπισκόπου της Αλβανίας, κάντε χώρο να περάσει γρήγορα το παιδί, να πάει να συναντήσει τον αρχιεπίσκοπο»., είπε σε όλους. Τελευταία ώρα με βάλανε μέσα στο αεροπλάνο και ήρθα όρθιος από τη Φρανκφούρτη στην Αθήνα, χρησιμοποιώντας το όνομά του. Σχεδιάζω να πάω να τον συναντήσω πολύ σύντομα. Αυτά λοιπόν για τον Αναστάσιο. Και μόνο που προτάθηκε για πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ένας τίτλος γι αυτόν. Ας είναι καλά εκεί που είναι.

Café Mercado

Υπό τη νέα διεύθυνση της γαμπρού μου Μάκη και της κόρης μου Ντίνας , λειτουργεί το καφέ-μπαρ Μερκάντο, στην κεντρική αγορά της Λευκάδας. Ένα όμορφος, ήσυχος και ζεστός χώρος με καλή μουσική. Μου θυμίζει ευρωπαϊκές καφετέριες. Το καφέ Μερκάντο ελπίζω να γίνει ένα καλό στέκι , μες τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και τους εύχομαι ολόψυχα να πάνε καλά.  Θα με βρίσκετε και μένα εκεί σαν διατηρητέο μνημείο. Εύχομαι  στα παιδιά καλές δουλειές!

Ο φίλος μου ο Σωτήρης

Θέλω να πω δυο λόγια για το φίλο μου το δημοσιογράφο Σωτήρη Κάτσενο, τον οποίον αν και τον έχω  γνωρίσει πολύ λίγο, εξαιτίας αυτής της συνεργασίας μας – και μάλιστα μόνο από το τηλέφωνο-αισθάνομαι ότι ένας πολύ μορφωμένος  άνθρωπος και σοβαρός δημοσιογράφος και τολμώ να  τον αποκαλώ φίλο μου.  Η συνεργασία μου μαζί του είναι άψογη. (είναι ο αρχισυντάκτης -διευθυντής της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ που αυτόν τον καιρό φιλοξενεί τη στήλη μου ). Έχω να πω γι’ αυτόν τον άνθρωπο τα καλύτερα. Μου έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις.  Η καταγωγή του είναι από τον Κάβαλο, το χωριό του φίλου μου του Λίβα που φιλάει τους προμαχώνες. Του εύχομαι να ανέβει γρήγορα τις σκάλες της δημοσιογραφίας. Να αναδυθούν επιτέλους αυτοί οι δημοσιογράφοι-άνθρωποι των μικρών εφημερίδων και να φύγουν οι καρεκλοκένταυροι – προπαγανδιστές. Γιατί εξαιτίας και αυτών καταντήσαμε έτσι που καταντήσαμε. Φίλε Σωτήρη, να είσαι καλά, και όταν έρθεις στη Λευκάδα σε προσκαλώ να πιούμε έναν καφέ για να γνωριστούμε και από κοντά!

Τα κείμενα του Μπαμπίνο Φον Γούρμεν δημοσιεύονται στην τοπική εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Στη φωτογραφία, ο Μπαμπίνος στο προσωπικό αεροσκάφος του Ριμπολόβλεφ, τον Αυγουστο του 2014.

2015-02-11