lefkada-news

Το χωράφι που μιλά

Το χωράφι που μιλά

(Πάλι κάπου σκάλωσε η διόρθωση του κτηματολογίου)

Του Παν. Αν Ροντογιάννη

Ένα χωράφι είμαι μικρό, χίλια ογδόντα μέτρα,

που έχω και περίφραξη απ`τη δική μου πέτρα.

Βρίσκομ`εδώ στον Καλαβρό αμέτρητους αιώνες

και κάλυπταν το σώμα μου περνάρια και κοτρώνες.

Είχα παρέα τους λαγούς, τα φίδια, τα περδίκια

που έβοσκαν και τρύπωναν στα σκοίνα και στα ρείκια,

μέχρι που ήρθαν κάποτε-θα παν`διακόσα χρόνια-

κάποια χεράκια εργατικά, μου βγάλαν τα κοτρώνια,

εκόψαν τα περνάρια μου, τσ`ασφελαχτούς,τα σκοίνα

και όπου βρίσκαν χώματα φυτεύαν κι ένα κλήμα.

Έτσι περνούσε ο καιρός και ήρθε μια στιγμή

που φορτωμένο ήμουνα σταφύλι βαρτζαμί.

Τα χρόνια ωραία διάβαιναν και άνθρωποι περνούσαν,

με σκάβανε, με κόπριζαν, τ`αμπέλι μου τρυγούσαν.

Μα πάλι αλλάξαν οι καιροί, ξεράθηκε τ`αμπέλι

κι έμεινε μόνο μια συκιά που κάνει σύκα μέλι.

Οι άνθρωποι εφύγανε, ξανάρθαν τα περνάρια,

μα έμειναν στη θέση τους στο φράχτη τα λιθάρια.

Σεισμοί χιλιάδες έγιναν κατά την ύπαρξή μου,

αλλά κανείς δεν άλλαξε τη θέση τη δική μου

στο μέρος όπου βρέθηκα εδώ στον Καλαβρό

και τώρα πώς κατάντησα!...με ψάχνω να με βρω.

Ψάχνω να βρω πού βρίσκομαι, δε λέω χαζά λόγια,

γιατί τη θέση μου άλλαξαν τα νέα κτηματολόγια.

Φαίνεται νύχτα ήρθανε και θα`τανε σκοτάδι,

με πήραν και με πήγανε στο πέρα το λαγκάδι.

Σάμπως να είχαν δύναμη τιτάνων και γιγάντων

σ`ένα χαρτί με τύλιξαν, με πήραν τέλος πάντων

και πήγαν και μ`ερίξανε σ`άλλο χωράφι επάνω

κι εκείνο διαμαρτύρεται, δε ξέρω τι να κάνω.

-Ρε σήκω από πάνω μου, μου λέει, δε σε αντέχω.

Κι εγώ με τον αφέντη μου στους αρμοδίους τρέχω.

-Πώς ξέρεις ότι ήσουνα εσύ στν Καλαβρό;

ο αρμόδιος με ρώτησε, κι εγώ του απαντώ:

-Τα σύκα μου τα νόστιμα ο Καλαβρός τα κάνει,

δοκίμασέ τα κύριε και βγάλε ένα φιρμάνι

να ξαναπάω στη θέση μου, να πάρω λίγο αέρα,

γιατί με τον αφέντη μου θα σκάσουμε εδώ πέρα.

Κι ο αρμόδιος μ`απάντησε:-Όταν θα βγουν τα σύκα,

θα δούμε αν αν έχει διαφορά η γλύκα απ`τη γλύκα.

Μα έχε το νου σου βέβαια, να φέρεις μαραγγάδι

αλλοιώς σε βλέπω εσαεί ...στο πέρα το λαγκάδι.

Δώδεκα χρόνους κουβαλώ χαρτιά και μαραγγάδια

μα η υπόθεσή μου βρίσκεται ακόμα στα συρτάρια.

21:45:30

2015-04-21

>