Η Λευκαδίτικη "Μηλιά"

- Μηλιά που `σαι στον εγκρεμό..

Η Μηλιά είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα παραδοσιακά τραγούδια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κάθε τόπος έχει δημιουργήσει τη δική του παραλλαγή. Αλλού μπορεί να χαρακτηριστεί ως "Παραλογή", αλλού ως τραγούδι "της αγάπης", ενώ σε άλλες περιοχές ανήκει στα κλέφτικα και ηρωικά τραγούδια. Είναι γνωστό και διαδεδομένο από τα Δωδεκάνησα και την Πελοπόννησο μέχρι την Μακεδονία και την ευρύτερη Θράκη και από την Κέρκυρα και την Λευκάδα έως τα βάθη της Καππαδοκίας.

Η συγκεκριμένη παραλλαγή είναι από το νησί της Λευκάδας στα Επτάνησα. Είναι από τους πιο παραδοσιακούς και αντιπροσωπευτικούς χορούς του νησιού. Χορεύεται κυρίως στα χωριά της ορεινής Λευκάδος.

Είναι χορός διμερής (εναλλάσσεται δηλαδή σε δύο ρυθμούς). Το αργό μέρος αποτελείται από 17 βήματα και το γρήγορο από 12. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ``Μηλιάς`` είναι το πιάσιμο των χεριών.Οι γυναίκες πιάνονται απ` τα ζωνάρια των αντρών και οι άντρες από τους αγκώνες των γυναικών. Τα βήματα των χορευτών είναι μικρά και συνέχεια πατούν στις μύτες των ποδιών. Οι γυναίκες φορούν την νυφιάτικη στολή. Περιλαμβάνεται σε έναν από τους δίσκους της σειράς "Έλληνες Ακρίτες".

Οι στίχοι:
Μηλιά που `σαι στον έ-, στον εγκρεμό
τα μήλα φορτωμένη, Μηλιά.
Γιε μ` τα μή-,Μηλίτσα μου, τα μήλα σου ριμπέ-ριμπεύομαι.
Τα μήλα σου ριμπέ-ριμπεύομαι
τον εγκρεμό φοβάμαι, Μηλιά
Γιε μ` κι αν τον, Μηλίτσα μου, τον φοβάσαι τον-να-τον γκρεμό.
Κι αν τον φοβάσαι τον-να-τον γκρεμό
έλα απ` το μονοπάτι, Μηλιά.
Γιε μ` το μονοπάτι μ` έβγαλε σ` ένα `ρημοκλησσάκι.