Κυκλοφόρησε μόλις το νέο βιβλίο της Δέσπως Γράψα-Καλέζου, με τίτλο «Μικρές και Μεγάλες Στιγμές», από τις εκδόσεις Βεργίνα.

Στο βιβλίο, συλλέγεται μία ποικιλία στιγμών  της συγγραφέως/φιλολόγου, που συνοδεύεται από πλήθος σκέψεων και προβληματισμών.

Όπως αναφέρει και η ίδια στο οπισθόφυλλο του βιβλίου της:

« Η ανθρώπινη ζωή υφαίνεται με ποικίλα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, προσωπικά και κοινά. Αυτές τις ποικίλες στιγμές φυλάκισα μέσα στα κείμενα αυτού του βιβλίου. Στιγμές έντονου προβληματισμού για τα τεκταινόμενα στον παράλογο κόσμο μας, στην πατρίδα μας και στην παγκόσμια κοινότητα, στιγμές βαθύτατου πόνου και απογοήτευσης για ανίερες συμπεριφορές, στιγμές ψυχικής ευφορίας για ζεστές ανθρώπινες συμπεριφορές, στιγμές μνήμης και θλίψης για αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή και τη στιγμάτισαν όμορφα με την υπέροχη διαδρομή και ιστορία τους, στιγμές ολόψυχης συμπαράστασης στην πνευματική δημιουργία αξιόλογων ανθρώπων. Στιγμές ποικίλες από τη συμμετοχή μου στα κοινά της Λευκάδας, στιγμές ψυχικής πληρότητας από την όμορφη παρουσία αγαπημένων προσώπων στη ζωή μου».

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο της, που τιτλοφορείται με το ρήμα «Φοβάμαι».

Στο απόσπασμα αυτό, η συγγραφέας επιλέγει να μας εκθέσει σε πρώτο πρόσωπο, μία σειρά από φόβους , που έχουν να κάνουν με τις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας και την απαλλοτρίωση της ανθρώπινης συνείδησης μέσα σε αυτήν.  Αυτή  η έκθεση, γίνεται με  το προσωπικό ύφος της εξομολόγησης και αγγίζει τους ενδόμυχους -κάποτε ανομολόγητους και άλλοτε ομολογημένους, κοινούς φόβους της ανθρωπότητας, αλλά κυρίως της κοινότητας των Ελλήνων, όπως αυτή χαράζεται μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κλείνει ωστόσο, με μία πινελιά αισιοδοξίας. «Ελπίζω» αναφέρει δύο φορές στις δύο τελευταίες παραγράφους , η συγγραφέας,  στην αφύπνιση του ανθρώπινου πνεύματος, « στους λίγους εκλεκτούς που ίσως ανάψουν φωτιά στις σβησμένες συνειδήσεις και αλλάξουν την ανθρώπινη μοίρα.»

Φοβάμαι

« Φοβάμαι γιατί ζω σ` αυτόν το νέο κόσμο που κατάργησε σύνορα και εθνότητες, έσμιξε και χώρισε τους ανθρώπους, στέγνωσε την ψυχή και φυλάκισε το συναίσθημα.

Φοβάμαι γι` αυτόν το νέο κόσμο που δεν έχει όραμα, που δουλεύει μ` ένα ανάλγητο αριθμοκεντρικό σύστημα χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο, χωρίς ευοίωνη ανθρώπινη προοπτική.

Φοβάμαι τους διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους, τα παγερά τους μάτια, τα παγερά αριθμημένα λόγια τους, που χωρίς έλεος, χωρίς αιδώ κατακρεουργούν την ανθρωπότητα.

Φοβάμαι τους καλά στημένους μηχανισμούς απ` τα γεράκια του χρήματος, της πληροφόρησης και της πολιτικής, για να μας κάνουν πιόνια της δικής τους σκέψης και λογικής.

Φοβάμαι για τη μικρή μου, βάναυσα λεηλατημένη πατρίδα, βαλμένη μες στο παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων, άθυρμα στις ορέξεις των μεγάλων γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Φοβάμαι και ντρέπομαι για τα νιάτα, τα βαλτωμένα τους όνειρα, το σκληρό παρόν και το αβέβαιο μέλλον, την εκμετάλλευσή τους από τα δήθεν και τα πρέπει, τα μεγάλα λόγια των βολεμένων μεγάλων.

Φοβάμαι και ντρέπομαι για τα μετακινούμενα στίφη των καταφρονεμένων και πεινασμένων της γης, θύματα καθημερινά στους σύγχρονους μεταπράτες της ανθρώπινης ζωής.

Φοβάμαι και ντρέπομαι ν΄αντικρύσω τα φοβισμένα παιδικά μάτια, τα σκελετωμένα κορμιά και την ξέπνοη λαλιά τους, μαχαίρι κοφτερό στη βολεμένη συνείδησή μας.

Φοβάμαι και ντρέπομαι για τις μεγάλες κοινωνικές αντινομίες του «πολιτισμένου» κόαμου, για τη «δυνατή» πολιτισμένη Ευρώπη των πολύ λίγων πλουσίων  και των πολλών πολύ φτωχών, των golden boys και των αστέγων.

Φοβάμαι για την τρομερή λαίλαπα της αδιαφορίας, της αισχροκέρδιας, της διαφθοράς, της συναλλαγής, της υποκρισίας, της δοσοληψίας, των σκανδάλων και της απάτης.

Φοβάμαι...

Ελπίζω στις μικρές συναισθηματικές οάσεις,  στην ερημιά της λογικής, στις εκρήξεις ανθρωπιάς, μες στην απανθρωπιά, στους λίγους εκλεκτούς, που ίσως ανάψουν φωτιά στις σβησμένες συνειδήσεις και αλλάξουν την ανθρώπινη μοίρα.

Ελπίζω...»

22:33:27

2015-09-08