Το ζευγαράκι

Του Πάνου Α. Ροντογιάννη

Ζευγαράκι ερωτευμένο

στο παγκάκι εκεί τα λέει.

Είναι Μάης και φορτωμένο

μύρα, τ`αγεράκι πνέει.

Και της λέει εκείνος τόσα...

με φωνή βαθειά πολύ,

κι όσα δεν τα φτάνει η γλώσσα

της τα λέει το φιλί.

¨Όμως να, στο ίδιο μέρος

φτάνει κι άλλη συντροφιά.

Είν`εκείνος πολύ γέρος

και καμπούρα η γριά.

Βλέπουνε το νιο ζευγάρι,

που συνέχεια φλυαρεί...

Ειν`ωραίο το παλληκάρι

και όλο φλόγα η μικρή.

Τι να λεν;Ο γέρος ξέρει.

Λόγια τρυφερής στιγμής.

Ίσως κάποιο καλοκαίρι

έτσι τα είπαμε κι εμείς..

και πιστεύαμε ο χρόνος

πως για εμάς είχε σταθεί.

Πέρασε μα όχι μόνος.

¨Εσυρε κι εμάς μαζί.

-Δές τους μπάμπω πώς τα λένε

χέρια, χείλη, βλέμματα.

-Άει παράτα τους καημένε,

λεν και τόσα ψέμματα.