Καλοκαίρι..

Οι πρώτες εικόνες που εμφανίζονται συνειρμικά στο μυαλό μας, στο άκουσμα αυτής της λέξης δεν είναι άλλες από μια καταγάλανη θάλασσα, έναν ζωηρό ήλιο και βελούδινες παραλίες

Διακοπές το καλοκαίρι..

Τα πρώτα πράγματα που σχεδόν όλοι φροντίζουμε να πάρουμε μαζί μας στις διακοπές δεν είναι άλλα από ένα αντηλιακό υψηλής προστασίας, το καινούριο μας trendy μαγιό, το καπέλο μας, πετσέτα θαλάσσης και φυσικά ένα όμορφο βιβλίο που θα απελευθερώσει την μέχρι πρότινος συγκρατημένη, λόγω υποχρεώσεων, φαντασία μας!

Ακριβώς αυτό το σκοπό έρχεται να εκπληρώσει το καινούριο βιβλίο της Κατερίνας Μπέη, με τίτλο «Επάγγελμα Ερωτευμένη».  Στο 2ο κατά σειρά βιβλίο της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη,  η Κατερίνα  αποφασίζει να αφήσει την ηρωίδα της ονόματι Ρέα, ελεύθερη να δραπετεύσει στον κόσμο της φαντασίας της και να μεταμορφωθεί σε ότι εκείνη θελήσει.

 «Άλλος θέλει να γίνει πλούσιος. Άλλος διάσημος. Εγώ πάλι, πάντα ήθελα να γίνω “Μούσα”. Να ζω τυλιγμένη σε ένα φούξια μποά, να τρώω φράουλες, να πίνω αψέντι, να ποζάρω με ηδυπάθεια ανάμεσα σε μήλα και λουλούδια για αμφιλεγόμενους καλλιτέχνες και να γίνομαι ποίημα, ταινία, βιβλίο, ζωγραφικός πίνακας», λέει χαρακτηριστικά.
 
Κατερίνα θα ήθελα να μου επιτρέψεις να σε μεταφέρω για λίγο στη σφαίρα της δικής μου φαντασίας και να κάνουμε αυτή την συζήτηση, σε μια από τις ομορφότερες παραλίες της Λευκάδας, το Κάθισμα. Τι λες?

Κατερίνα: Πάμε…

 Είμαστε ξαπλωμένες λοιπόν και οι δυό σε ξαπλώστρες που τις ακουμπούν χαϊδεύοντας τες θελκτικά τα μικρά και σχεδόν ανεπαίσθητα κυματάκια, στη μέση μιας απέραντης αμμώδης παραλίας, το λεγόμενο Κάθισμα. Φοράμε όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ, που μας φτιάχνουν την διάθεση και ανεβάζουν τη θερμοκρασία, όπως πολύχρωμα φανταχτερά καπέλα, μαγιό σε έντονα χρώματα και  γυαλιά ηλίου και συζητάμε, πίνοντας   δροσερά καλοκαιρινά κοκτέιλ.
Βγάζω στη συνέχεια το βιβλίο σου από την μεγάλη ψάθινη φούξια τσάντα μου. Το βλέμμα μου επικεντρώνεται πρώτον στο ρομαντικό ύφος της όμορφης κοπέλας με τα παλ χρώματα που απεικονίζεται στο εξώφυλλο και δεύτερον στον εξίσου όμορφο τίτλο.«Επάγγελμα ερωτευμένη».

Επάγγελμα Ερωτευμένη ή Ερωτευμένη με οτιδήποτε επαγγέλλομαι? Πρέπει να αποτελεί ο έρωτας και κατ’ επέκταση το συναίσθημα  κίνητρο για τις επιλογές μας στη ζωή ή η λογική?

Κατερίνα:  Και η πιο λογική απόφαση , αν δεν έχει τον ενθουσιασμό και το πάθος του συναισθήματος δεν θα φέρει, νομίζω το ιδανικό αποτέλεσμα. Στη γέννηση κάθε ιδέας κινητήρια δύναμη είναι το συναίσθημα, το οποίο βέβαια, μόνο του, χωρίς να γειώνεται από τη λογική δεν μπορεί να φέρει πρακτικό αποτέλεσμα.
Πιστεύω  πως χρειάζεται συνδυασμός και των δύο: Η καρδιά να αποφασίζει κι η λογική να εκτελεί…

Όπως η  ηρωίδα του βιβλίου σου η Ρέα δεν ακούει τον εαυτό της, με αποτέλεσμα να ψάχνει  απεγνωσμένα την αποδοχή των γύρω της, έτσι και χιλιάδες νέα παιδιά στην  προσπάθεια τους να μοιάσουν σε πρότυπα αρεστά τόσο στους γονείς τους όσο και την κοινωνία, για να είναι αποδεκτά, πολλές φορές απομακρύνονται από τα θέλω τους.  Τι πιστεύεις ότι συμβαίνει στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου που τα «κοινωνικά» πρέπει ξεπερνάνε τα θέλω του?

Κατερίνα: Πιστεύω πως συμβαίνει αυτό ακριβώς που είπες. Όταν κάποιος δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν έχει ωριμάσει συναισθηματικά, το εύκολο είναι να παρασυρθεί και να απομακρυνθεί από τον εαυτό του. Εξ άλλου, το να σταθείς απέναντι στην κοινωνία, το περιβάλλον ή τους φίλους σου και να υποστηρίξεις τα ” θέλω” σου, χρειάζεται τόλμη κι έχει ένα ρίσκο που λείπει από το “πρέπει” , αφού μεταθέτει την ευθύνη στους άλλους που βάζουν τους κανόνες.

Νομίζω ότι είναι κοινώς αποδεκτή η άποψη ότι θα έπρεπε να προηγείται ο έρωτας και η αγάπη για τον εαυτό μας, πριν ερωτευτούμε οτιδήποτε άλλο έξω από εμάς. Πολλοί από εμάς, έχουμε καταφύγει κατά καιρούς σε ψυχολόγους, για να βρούμε αυτήν την χαμένη  εσωτερική αφετηρία, η απουσία της οποίας μας οδήγησε σε λάθος μονοπάτια. Τι έχεις να πεις για αυτήν τη μαζική προσφυγή στους ψυχολόγους,  που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια?

Κατερίνα: Πιστεύω πως ότι κάνει ο καθένας, έχοντας σκοπό την αυτογνωσία και την ισορροπία του, καλώς το κάνει. Είναι ευχάριστο που κι οι Έλληνες  σιγά σιγά φεύγουν από το ταμπού της αυτολογοκρισίας κι ακολουθούν δρόμους και τρόπους για να βρουν την γαλήνη τους.

Αν τελικά θα είναι ψυχολόγος, αν θα ναι ένα  χόμπυ, αν θα ναι αυτοψυχανάληση, γκουρού, θρησκεία, ή κουβέντα με φίλους, αυτό είναι θέμα του καθενός να αποφασίσει για τον εαυτό του.

Πρόσφατα, καθώς διέσχιζα με το ποδήλατο μου ένα μικρό στενάκι μέσα στην παλιά πόλη της Λευκάδας, διάβασα σε έναν τοίχο ένα σύνθημα που έλεγε «αν ερωτευόμασταν όλοι πράγματα, το κράτος θα είχε καταρρεύσει». Ποια η γνώμη σου? Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή η διαστρέβλωση που υπόκειται η φύση του ανθρώπου στην κοινωνία, τον οδηγεί στους ψυχολόγους και στην ασθένεια της εποχής την κατάθλιψη. Περνάει αν δεν κάνω λάθος και η ηρωίδα σου, από αυτήν.

Κατερίνα: Σίγουρα ο έρωτας είναι η πιο δημιουργική δύναμη του ανθρώπου. Και δεν εννοώ μόνο τη στενή του έννοια. Κάθε φορά που ξεκινάμε κάτι, μια ιδέα, μια καινούρια δουλεία, γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που μας ενθουσιάζει, διαβάζουμε ένα βιβλίο που μας ανεβάζει, ή ανακαλύπτουμε ένα χόμπυ που μας απορροφά, λειτουργούμε σαν ερωτευμένοι: με ενθουσιασμό, ένταση, χαρά, ανυπομονησία, γενναιοδωρία ,έξαψη.

Είναι το βιβλίο και η φαντασία  μια έξοδο διαφυγής από το κλίμα που επικρατεί στην χώρα μας, λόγω της ολοένα αυξανόμενης κρίσης που διανύουμε?

Κατερίνα: Ελπίζω πως ναι.

Αν ένα βιβλίο καταφέρνει να σε ταξιδεύει, να σε βάζει σε ατμόσφαιρες, να γεννάει εικόνες και συναισθήματα, τότε πιστεύω πως μπορεί και να γίνει αντίδοτο της πεσμένης ψυχολογίας…

Μέχρι στιγμής έχεις δοκιμαστεί σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς. Τελείωσες την Νομική, στη συνέχεια το δημοσιογραφικό κολλέγιο, εργάστηκες σε πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος, σαν σεναριογράφος σε επιτυχημένα και γνωστά  σίριαλ τόσο στην  τηλεόραση, όσο  στον κινηματογράφο και το θέατρο, με τελευταία δραστηριότητα σου τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Το πρώτο σου βιβλίο, να θυμίσουμε ότι  είχε τον ευφάνταστο τίτλο  «Κι αν μου κάτσει». Ένα επίσης καλοκαιρινό βιβλίο που το εξώφυλλο του απεικονίζει ένα ζευγάρι γυαλιών Ήλιου και που κάπου συνάντησα,  τη φράση «διαβάζεται μόνο με γυαλιά ηλίου», και μου άρεσε πολύ! Υπήρξαν κάποιοι παράγοντες στη ζωή σου που σε οδήγησαν στην συγγραφή?

Κατερίνα: Από μικρή μου άρεσε να γράφω, να μιλάω, να επικοινωνώ γενικώς με όποιο τρόπο… με τους γύρω μου. Ακόμη κι όταν μπήκα στη Νομική, ήξερα πως αυτό που θα κάνω θα είναι σχετικό με το γράψιμο.

Αν κι η συγγραφή είναι  μοναχική δουλειά και δύσκολη όταν γίνεται καθημερινά, όταν πραγματικά την βλέπεις σαν τρόπο έκφρασης κι επικοινωνίας, σε γεμίζει και σε κάνει να νιώθεις πολύ δημιουργικός.

Από αυτήν την έννοια, νιώθω  τυχερή που είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν επαγγελματικά κάτι που είναι χόμπυ τους…

Κάποιος γίνεται συγγραφέας ή γεννιέται κατά τη γνώμη σου?

Κατερίνα: Πιστεύω πως ο καθένας μπορεί να γράψει, αν υποβάλλει τον εαυτό του σε ένα αυστηρό πρόγραμμα. Από κει και πέρα πόσο εμπνευσμένο θα είναι αυτό που θα γράψει, έχει να κάνει με την ευαισθησία του, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα, τις διαδρομές που κάνει το μυαλό του, τις εμπειρίες του, την απενοχοποίηση του, αλλά και την τόλμη του. Είχα διαβάσει κάπου  - δεν θυμάμαι ποιος το πε- ότι καλός συγγραφέας είναι εκείνος που δεν διστάζει να μιλήσει γι αυτά που ντρέπεται και αυτά που τον φοβίζουν… 

Πως είναι η Κατερίνα όταν γράφει? Κλείνεσαι στον κόσμο σου, όπως πολλοί συνάδελφοι σου, και αν ναι για πόσο διάστημα? Προτιμάς το χαρτί ή τον υπολογιστή?

Κατερίνα: Από τότε που έγραφα στα περιοδικά, έχω μάθει να γράφω στον υπολογιστή. Από εκεί και πέρα, όταν γράφω κάτι, σίγουρα με απασχολεί όλη την ημέρα - γι αυτό και σημειώνω σκέψεις πάντα σε ένα μπλοκάκι- αλλά δεν δουλεύω πάνω από πέντε ώρες. Την υπόλοιπη μέρα θέλω να βλέπω ανθρώπους, να μιλάω, να επικοινωνώ, να βλέπω ταινίες, θέατρο, να κάνω οτιδήποτε μπορεί να τροφοδοτεί το μυαλό μου.

Πιστεύεις ότι το νόημα και τα στοιχεία ενός βιβλίου μπορούν να μεταφερθούν επιτυχώς στην τηλεόραση? 

Κατερίνα: Ανάλογα το βιβλίο. Ένα δοκίμιο σίγουρα πιο δύσκολα από ότι ένα μυθιστόρημα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ένα βιβλίο, είναι γεμάτο εκδοχές , και μια σειρά  τις περιορίζει σε αυτήν που φαντάστηκε ο σκηνοθέτης…

Ετοιμάζεις κάτι νέο αυτόν τον καιρό?

Κατερίνα: Τελειώνω το επόμενο βιβλίο μου, που έχει να κάνει με τρεις κοπέλες, συμμαθήτριες που κοινό οτυς είναι ότι έχουν ζήσει σε μητριαρχικές οικογένειες, πράγμα που τους στοιχίζει στις σχέσεις τους με τους άντρες. Κι αυτές οι τρεις, η Φάνια, η Ηλένα και η Χαρά είναι συμμαθήτριες όπως αποδεικνύεται τόσο με την Τίνα, την ηρωίδα του “ Κι αν μου κάτσει”, όσο και με την Ρέα, την ηρωίδα του “Επάγγελμα Ερωτευμένη “, οπότε όλες οι ηρωίδες κι από τα τρία μυθιστορήματα θα συναντηθούν στο τέταρτο μου, σε ένα ριγιούνιον, γύρω στα 35 τους.

Δεν ξέρω αν γνωρίζεις, αλλά η Λευκάδα αποτελεί αγαπημένο τόπο πολλών ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης από αρχαιοτάτων χρόνων.( Ποιήτρια Σαπφώ, Θεόδωρος Στάμος, Λευκάδιος Χέρν, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Άγγελος Σικελιανός, Αγνή Μπάλτσα, Νάνος Βαλαωρίτης και πολλοί άλλοι ακόμα). Τόσο ο Χερν όσο και ο Στάμος είχαν δηλώσει ότι αυτό το μέρος έχει ένα ιδιαίτερο φως, το οποίο ενέπνευσε πολλά από τα έργα τους. Έχεις έρθει ποτέ? Αν όχι να ξέρεις ότι είσαι ευπρόσδεκτη!

Κατερίνα: Έχω έρθει δυο φορές στη Λευκάδα και η αλήθεια είναι πως έχει μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Από τη μία ηλιόλουστη και γαλάζια και από την άλλη υποβλητική και “σκοτεινή”.

Ελπίζω να τα καταφέρω να έρθω και σύντομα.

Σε ευχαριστώ για την ωραία συνέντευξη.
Γεια σου.
(Κάνε και μια βουτιά και για μένα)

Κατερίνα σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό το όμορφο νοερό μας ταξίδι. Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι γεμάτο ..όνειρα γλυκά!
ΥΓ. Την επόμενη μου βουτιά θα στην αφιερώσω!

Ρούλα Γιαννουλάτου

2011-06-14