Κεντρική Πλατεία
Η Κεντρική Πλατεία τον τελευταίο καιρό μου θυμίζει ένα θέατρο δίχως θεατές... ένα θέατρο σκιών! Παλιότερα έσφυζε από ζωή και ενώ τις καρέκλες τις μάζευαν από τα μαγαζιά, τώρα πλέον έχουν μείνει στην ίδια θέση από το καλοκαίρι! Είναι σαν να έπεσε ατομική βόμβα... έφυγαν οι τουρίστες του καλοκαιριού και ερήμωσε ο τόπος. Έχουν μείνει παρ’ όλα αυτά δυο θαλαμοφύλακες, ο Γεράσιμος ο Κοκόλιας και ο Πάνος ο Καπετάνιος! Και κάθε βράδυ φυλάνε αυτό το σεληνιακό τοπίο. Μέχρι και εγώ αποχώρισα γιατί δεν άντεχα να βλέπω άλλο αυτή την κακομοιριά και την ερημιά... σε πιάνει κατάθλιψη. Μετακόμισα, λοιπόν, προς τον βορρά, προς τον Άγιο Μηνά, που τα πρωινά έχει λίγο κόσμο και το απόγευμα κατεβαίνω στην παραλία μήπως και βγάλουμε τον χειμώνα. Στην Πλατεία θα επανέρθουμε το καλοκαίρι... αν ζούμε και είμαστε ακόμα ζωντανοί!
Νομίζω ότι ένα τέτοιο θέατρο... ένα θέατρο χωρίς θεατές... δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο! Είναι ένα από τα αξιοθέατα της Λευκάδας, και πρέπει να το επισκεφθείτε ένα βράδυ να διαπιστώσετε και εσείς ότι πρόκειται για ένα σεληνιακό τοπίο!

Τα Σκόπια
Τον τελευταίο καιρό στις ειδήσεις είδαμε τα γεγονότα που συνέβησαν στα Σκόπια, όπου έκαναν την κηδεία της Ελλάδας και έκαιγαν σημαίες μας. Σε άλλα χρόνια και σε άλλες εποχές θα σηκωνόταν ακόμα και το καταπέτασμα. Αν το έκαναν αυτό στους Τούρκους θα είχαμε πόλεμο. Τώρα, λοιπόν, που ο Έλληνας έχασε τα κεκτημένα του και τη φάμφα του έκατσε στα αυγά του. Δεν υπάρχει στον κόσμο άλλη τέτοια φάρα πιστεύω, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι («Ελληνάρα, Ελληνάρα δεν υπάρχει στον κόσμο τέτοια φάρα»). Όταν είχαμε λύσει όλοι τα προβλήματά  μας και είχαμε όλοι λεφτά, ο κόσμος έπαιρνε θέση και έβγαινε στον δρόμο... Τώρα που τους άγγιξε η κρίση σκέφτονται ατομικά και δεν τους νοιάζει αν καίγονται οι σημαίες μας από άλλους! Δεν βγήκε ούτε ένας να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός αυτό! Πάνε και οι διαδηλώσεις, πάνε όλα... για να καταλάβετε τι παλιοφάρα είμαστε! Δεν αντιδρά κανείς τώρα, είναι όλοι μισοπεθαμένοι. Εγώ ντρέπομαι για την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει... για το πώς κατάντησε ο Έλληνας! Ακούς εκεί να καίνε τις ελληνικές σημαίες και να μην αντιδρά κανένας. Όλοι σκέφτονται τον εαυτό τους και πως θα σώσουνε το σπίτι τους! Την Ελλάδα ποιος θα την σκεφτεί; Επειδή, όμως, αυτά είναι για τους πιο ειδικούς θα σας μεταφέρω στο παρακάτω θέμα...

Ο Μυστικός Δείπνος
Η μέρα ξεκίνησε με τον αγώνα του Τηλυκράτη με τη Νίκη Βόλου. Μας έκοψε το κρύο εκεί πάνω... έμπαζε από παντού... δεν είχαμε από πουθενά να φυλαχτούμε! Το άλλο που είδα στο γήπεδο ήταν ότι οι όρθιοι από την αριστερή μεριά δεν έβλεπαν, και αυτό διότι είχαν γεμίσει όλη εκείνη τη μεριά ταμπέλες και αν είσαι κάτω από 1,50 μέτρο δεν βλέπεις! Ακόμα, περνούσαν όλοι από κάτω και φώναζαν να τις κατεβάσουν. Πως καταντήσαμε έτσι, λέω, να μην μπορούν να δουν μπάλα οι όρθιοι! Κοίταγαν μέσα από τις τρύπες ή τεντώνονταν... Εγώ συνιστώ να τις κοντύνουν, αν δεν θέλουν να τις βγάλουν τελείως, για να βλέπουν, όχι μόνο οι όρθιοι, αλλά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες!
Μετά τον αγώνα, λοιπόν, πήγαμε σπίτι για να ζεσταθούμε! Τότε σκέφτηκα να κάνω αναπάντητες κλήσεις για να δω που βρίσκονται οι φίλοι μου, ποιοι είναι εδώ και ποιοι έχουν φύγει, γιατί είχαμε και πολύ καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί! Έφυγα από το σπίτι, πήγα σε μια ταβέρνα και άρχισα τις αναπάντητες... Στις κλήσεις που έκανα πρώτος ανταπεξέλθηκε ο Σπύρος ο Αργύρης -ιδιοκτήτης χρυσοχοείων και ορυχείων στη Ζιμπάμπουε, δεύτερος εμφανίστηκε ο Λάμπρος Φούκας  -παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, πυροσβέστης και νυν τελετάρχης κηδειών. Τρίτος εμφανίστηκε ο Τσοτσοφόλιας ο Γιάννης -ιδιοκτήτης συνεργείου αυτοκινήτων/φανοποιός και νυν Αντιδήμαρχος. Σειρά είχαν ο Φίλιππος Μεσσήνης -πρώην πρόεδρος του Τηλυκράτη, του Νοσοκομείου και λοιπών και νυν...., και ο Πάνος Ζαβιτσάνος -εργολάβος! Τέλος, στη συνάντηση αυτή ήρθε και ο πρώην Πρόεδρος Ροντογιάννης Σπύρος και νυν υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Τηλυκράτη (ο Σπύρος είναι δικός μου μαθητής στις δημόσιες σχέσεις και βλέπω ότι τα πηγαίνει πάρα πολύ καλά).
Μαζευτήκαμε όλοι μετά από καιρό, αλλά έβλεπα ότι τα φαγητά έρχονταν και κανείς δεν έτρωγε... δεν είχαν και πολύ όρεξη! Τι θα γίνει, λέω, εδώ πέρα! Θα μου θυμίσετε την Αποκάλυψη του Ιωάννη που λέει ότι θα βλέπουμε το φαΐ και δεν θα τρώει κανένας; Ήταν όλοι στεναχωρημένοι γιατί είχαν τα προβλήματά τους... Ο μόνος που έτρωγε ήταν ο Φίλιππος, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος όπως τον παλιό καιρό!
Ήταν μια συνεστίαση στην οποία ανταλλάξαμε πολλές απόψεις, αφού βρεθήκαμε καιρό μετά τον πόλεμο (της κρίσης)... Είμαστε ακόμα ζωντανοί! Στο επόμενο φύλλο θα σας πω για τις απόψεις που ανταλλάξαμε.

το κείμενο του Φον Γούρμεν, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΧΑΛΑΡΑ, στο φύλλο της 1ης Φεβρουαρίου

2012-01-26