Μια μέρα στην απέναντι όχθη της Ακαρνανίας... στον φίλο μου τον Κολοκύθα!

Μια εβδομάδα μετά το πανηγύρι του Αγίου Χαραλάμπους, πληροφορήθηκε η απέναντι όχθη της Ακαρνανίας ότι έκανα τη γιορτή μου στη «Μαργαρίτα» και ότι το αρνί ήταν προσφορά κάποιας άλλης εταιρείας! Όταν, λοιπόν, πήγα εκεί με δυο φίλους μου, τον Σπύρο και τον Λάμπρο τον Φούκα, με υποδέχτηκαν με ένα τεράστιο χαμόγελο... είχα και καιρό να πάω! Παρ’ όλο που είναι φίλοι μου... δυστυχώς δεν μπορώ να πηγαίνω συχνά, λόγω υψηλής χοληστερίνης που βρήκε σε όλους μας η τρόικα... με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να φάμε και αρνί! Έτσι οι επισκέψεις μας αραιώσανε στην απέναντι όχθη της Ακαρνανίας.

Η οικογένεια Κολοκύθα ταΐζει πολλά χρόνια τη Λευκάδα! Είναι έθιμο... Κάθε Σάββατο οι Λευκαδίτες πάνε και τρώνε στην Πλαγιά... και ειδικά στον Κολοκύθα! Αυτή η οικογένεια, ο Ζώης και ο πατέρας του ο Θωμάς, ευγενέστατοι πάντα μας υποδέχονται στην είσοδο... ξεχνάς ότι υπάρχει κατοχή και τρόικα, γιατί το Σάββατο οι Έλληνες θα το φάνε το αρνί!

Φάγαμε, λοιπόν, εκείνη την ημέρα... διασκεδάσαμε και την ώρα που φεύγαμε με περίμενε μια έκπληξη! Μου λένε τα παιδιά: «Μπάμπη έχουμε και εμείς αρνί εδώ!»... Εγώ είχα δει ένα αρνί κρεμασμένο, αλλά δεν έδωσα σημασία! «Αυτό το αρνί στο φυλάγαμε για τη γιορτή σου», συνέχισαν! Από τα πολλά εγώ το πήρα και παρουσιάστηκα 12.00 το βράδυ στη γυναίκα μου με το αρνί στην πλάτη. Εκείνη απόρησε και της λέω: «Πάψε, μην μιλάς εγώ το αρνί το οικονόμησα για το Πάσχα»! «Είσαι ζουρλός;», μου λέει! «Βάλτο μες το ψυγείο», της απαντάω, «γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται». Ευχαριστώ πολύ την οικογένεια Κολοκύθα! Όσοι πάνε να φάνε εκεί τους συνιστώ να δοκιμάσουν το γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού σταφύλι, που το φτιάχνουν οι ίδιοι!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και την πιτσαρία «La Favola», που πήραν πέντε μέρες νωρίτερα τηλέφωνο τη γυναίκα μου και της είπαν στη γιορτή μου να παραγγείλουν μια πίτσα μεγάλη και ότι άλλο θέλουμε και να μας το φέρουν σπίτι! Τους ευχαριστώ όλους και του χρόνου να ’μαστε καλά!

Μου ’ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα... να ’τανε το ’91 να ’ρθει μια φορά!

Ήτανε το ’91 όταν το ουζερί του Μπαμπίνο ήταν στις δόξες του! Όταν δεν είχε περάσει ακόμα αυτή η ανεμοβλογιά πάνω από την Ελλάδα... και όλες αυτές οι αρρώστιες που μας έριξαν τώρα! Τότε ο κόσμος ήταν ανέμελος και είχαμε όλοι λεφτά... Έτσι γύρισα και εγώ και άνοιξα το bistro Μπαμπίνο. Εκεί μέσα έγιναν πάρα πολύ μεγάλες πλάκες... Ήταν η εποχή της κονσέρβας! Πρωτοτύπησα, λοιπόν, τότε εγώ και στο μαγαζί δεν είχα μεζέδες, αλλά κονσέρβες! Την ιδέα αυτή μου την είχε δείξει ο Καββαδάς σε ένα μαγαζί στη Βουκουρεστίου, στην Αθήνα. Μου λέει: «Μπάμπη, κοίτα τι πουλάει αυτός», «Τι;», ρωτάω εγώ. «Όλο τράτα», μου απαντάει, «όλο κονσέρβα σαλάτα και ζαμπονάκι σβαν». Έτσι, με τη μπύρα σου σού άνοιγαν και μια τράτα!

Εκείνη την εποχή, χωρίς να αγχωνόμαστε και να κουραζόμαστε πολύ, έβγαινε το μεροκάματο άνετα! Πολύ νόμιζαν ότι τράτα ήταν τα ψάρια, ήταν όμως κονσέρβες με πιπεριές ή ζαμπονάκι. Έτσι πέρναγε, λοιπόν, ο καιρός... με τις τράτες και με τις μπύρες. Αυτά τα χρόνια πιστεύω ότι δεν θα ξαναρθούν ποτέ! Μπορεί η επόμενη ή η μεθεπόμενη γενιά να τα δει αυτά, γι’ αυτό και είναι ο τίτλος μου «μου ’ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα... να ’τανε το ’91 να ’ρθει μια φορά». Μια αφιέρωση για να θυμάστε τον Μπαμπίνο!

Το καράβι της Καραβαϊκής

Ήδη το πρώτο καράβι της Λευκάδας ναυπηγήθηκε... Μετά από έναν πολύχρονο αγώνα οι αδερφοί Κοκκίνη πραγματοποίησαν το όνειρό τους και έφτιαξαν το πρώτο πειρατικό καράβι στη Λευκάδα! Μετά από τρία χρόνια εργασίας το πειρατικό είναι έτοιμο... ένα στολίδι για τη Λευκάδα, φτιαγμένο στα σκαριά των παλιών πειρατικών πλοίων!

Κάτι ξέρανε τα παιδιά που έφτιαξαν αυτό το καράβι... κάποιος τους είπε ότι θα έρθουν ξανά αυτά τα χρόνια! Όπως οι πρόγονοί μας έφτιαχναν καράβια για τον στόλο τους, έτσι και εμείς φτιάξαμε το πρώτο δικό μας! Ήδη έχει πέσει στη θάλασσα... Εύχομαι ο στόλος της Λευκάδας να πιάσει τον έκτο στόλο! Εγώ είμαι ο πρώτος που μπαρκάρισα και αναχωρώ για την Καραβαϊκή!

Πηγή: Η εφημερίδα "Η Λευκάδα Χαλαρά"

2012-04-13