Δυσδιάκριτο και χωρίς επισήμανση το πρώτο σημαντικό αξιοθέατο της Λευκάδας

Ο Άγιος Νικόλαος το μικροσκοπικό αυτό νησί, όπου ήταν το ησυχαστήριο του`Άγγελου Σικελιανού, εκεί όπου έζησε ίσως τα καλύτερα του χρόνια μαζί με τη γυναίκα του Εύα Πάλμερ και το μικρό του γιο Γλαύκο, βρίσκεται 3χλμ περίπου πριν την είσοδο της Λευκάδας.

Το σημαντικό αυτό αξιοθέατο του νησιού για να το διακρίνει κάποιος που επισκέπτεται τη Λευκάδα πρέπει να είναι ιδιαίτερα παρατηρητικός, αφού αν και είναι στο δρόμο του λίγο πριν το νησί, δεν υπάρχει κάποια πινακίδα που να το επισημαίνει. Έτσι το νησάκι, το πρώτο σημαντικό αξιοθέατο της Λευκάδας και της περιοχής, περνά απαρατήρητο από τους περισσότερους επισκέπτες, κρυμμένο πίσω από την υψηλή βλάστηση που επικρατεί δίπλα από το δρόμο και κρύβει την ορατότητα προς αυτό.

Θα μπορούσε να υπάρξει ίσως κάποιος σχεδιασμός σε συνεργασία με τον γειτονικό δήμο Ανακτορίου για την ανάδειξη αυτού του ιστορικού τόπου, όπου υπήρξε την προχριστιανική εποχή, το ιερό της Αινειάδας Αφροδίτης. Στη θέση του βρίσκεται τώρα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει εκτός της σηματοδότησης του και της αποψίλωσης των θάμνων και τη δημιουργία θέσεων παρκινγκ, απέναντι από το νησάκι, ώστε αν θέλει κάποιος να μπορεί να σταματήσει και να το δει καλύτερα, κάτι όμως που έχει κινδύνους λόγω του στενού δρόμου.

Στο σχεδιασμό όμως του νέου δρόμου που είχε εξαγγελθεί παλαιότερα ότι θα κατασκευαστεί και θα ενώνει τη Λευκάδα με την Αμβρακία οδό και το αεροδρόμιο του Ακτίου, θα πρέπει μάλλον να προβλεφθεί έξοδος που θα οδηγεί σε ένα χώρο όπου θα μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να δει το ιστορικό νησάκι με την ησυχία του και γιατί όχι να μπορεί και να το επισκεφτεί.

Τέλος να πούμε ότι δεν έχουμε ξανακούσει κάποια σημαντική είδηση, για το σχεδιασμό και την κατασκευή των κομβικών αυτών δρόμων για τη Λευκάδα, (Λευκάδα - Άγιος Νικόλαος - Βόνιτσα, σύνδεση με τον αυτοκινητόδρομο ΑΜΒΡΑΚΙΑ και Άγιος Νικόλαος - Άκτιο, σύνδεση με το αεροδρόμιο του Ακτίου και την Πρέβεζα), που θα γίνουν ακόμα περισσότερο απαραίτητοι με την ολοκλήρωση των κεντρικών οδικών αξόνων της χώρας, μετά την εξαγγελία τους που είχε κάνει ο Μ. Χρυσοχοίδης στη Βόνιτσα, όπου είχε επισκεφτεί στις 27/1/2014 εργοτάξια της Ιόνιας οδού (δείτε εδώ).

Άγιος Νικόλαος, το νησάκι του Σικελιανού

Του Ηλία Γεωργάκη

Ο οικουμενικός, Λευκάδιος, ποιητής `Άγγελος Σικελιανός έζησε στο νησάκι του μαζί με τη γυναίκα του Εύα Πάλμερ και το μικρό του γιο Γλαύκο. Ο Άγιος Νικόλαος, ένα μικροσκοπικό νησί, 3 χλμ πριν την είσοδο της Λευκάδας (φαίνεται από το δρόμο), ήταν το ησυχαστήριο του ποιητή. Πάνω στο νησάκι βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Την προχριστιανική εποχή, στη θέση της εκκλησίας υπήρχε το ιερό της Αινειάδας Αφροδίτης.

Για τη ζωή του ποιητή και της Εύας στο νησάκι, έγραψε ο Τ. Μαμαλούκας το 1951 (έτος που πέθανε ο Σικελιανός) στην τοπική εφημερίδα «Λευκάς».

«Ο Σικελιανός με τη γυναίκα του ζούσαν χειμώνα καλοκαίρι σε μια σκηνή μια ζωή ροβινσώνων. Μια ανιψιά του Σικελιανού, μια υπηρέτρια, 3-4 ψαράδες - ιπποκόμοι και ένας μαύρος ήταν η συντροφιά και το προσωπικό τους. Ψάρεμα με τα δύο μονόξυλα, κυνήγι στην απέναντι Ακαρνανία και έφιπποι περίπατοι πάλι στην Ακαρνανία με τα δυο ταχύτατα Σέρβικα άλογά τους. Η Εύα δεινή αμαζόνα, αληθινή της εποχής εκείνης αμαζόνα με τη χλαμύδα της που κυμάτιζε στον αέρα. Γιατί η Εύα ζούσε σαν αρχαία Ελληνίδα και έτσι ντυνότανε. Χλαμύδα που κρατούσε μια πόρπη στη μέση, σανδάλια και τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της συγκρατούσε μια ταινία με μαιάνδρους. Ο κόσμος τους αγαπούσε και τους σέβονταν, μα όταν περνούσε η Εύα η περιέργεια κατανικούσε το σεβασμό και τρέχανε όλοι να την δουν. Τρεχάτε η «ζόρκα» (γυμνή).

Ο Σικελιανός έζησε τα καλύτερά του χρόνια στο ερημικό αυτό νησάκι. Ξαπλωμένος πολλές φορές μέσα στη ρηχή θάλασσα, και με τα χέρια ακουμπισμένα στη ξηρά, σ` ένα σανίδι-πινακίδα έγραφε τα ποιήματά του. Τις βροχερές μέρες και τα` ατελείωτα βράδια του χειμώνα στη σκηνή του κλεισμένος με την Εύα, διάβαζε και έγραφε πάντα. Εκεί στον Άϊ-Νικόλα γεννήθηκε και το μοναδικό τους παιδί. Ο Γλαύκος. Ολίγων μηνών, πριν μάθει να περπατά, έμαθε κολύμπι. Γι` αυτό δεν το δυσκόλεψαν ποτέ τα ρούχα του γιατί ήταν πάντα ολόγυμνο. Μια μικρά αποικία ερημιτών ζούσε τη ξεχωριστή ζωή της. Βασιλιάς στο μικρό του βασίλειο, ο Σικελιανός, δε δέχθηκε ποτέ επισκέψεις, εκτός από ελάχιστους συγγενείς του και ζούσε με τις ιδέες του, την αγάπη της Εύας και τη λατρεία του προσωπικού του, που σαγήνευε με την καλοσύνη της ψυχής του και υποχρέωνε με τη γενναιοδωρία του. Μα ήτο και καμιά φορά και ....τιμωρός. Η ανιψιά του για κάποια απειθαρχία της τιμωρήθηκε σκληρά. Κοπέλα 17 χρονών με μια κατάμαυρη πλούσια κόμη που της άρεσε να ανεμίζει σαν χαίτη. Ένα μεσημέρι που κοιμόταν αληθινά ναρκωμένη στου καλοκαιριού τη λάβα, ο ποιητής της έκοψε τα άφθονα μαλλιά της. Η Σάσα ξύπνησε και κατά τη συνήθεια της θέλησε ν` ανεμίσει τα όμορφα μαλλιά της. Μα το κεφάλι κινήθηκε γυμνό! Ύστερα από έξι μήνες, όταν μεγάλωσαν πάλι τα μαλλιά της, η τιμωρημένη έφευγε για Αλεξάνδρεια».