Συνέδριο   ΣΥΡΙΖΑ.

Πλήρης  προσαρμογή του στην προώθηση της πολιτικής του κεφαλαίου

Η πορεία οριστικής αποκρυστάλλωσης των  χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ και η μετάλλαξη του σε κόμμα απόλυτης υποταγής στην κυβέρνηση και στην υπηρεσία των μνημονίων φαίνεται να ολοκληρώνεται με το 2^ο συνέδριο του.

Μια πορεία μακρά που επιταχύνεται και γίνεται εντελώς σαφής μετά τις εκλογές του 2012.

Με ενστάσεις, είναι αλήθεια, πέρασε από τις αλλαγές που επιχειρήθηκαν στο 1^ο συνέδριο του, την προσπάθεια διάλυσης των τάσεων και την ομογενοποίηση του, τις μεγάλες ανατροπές στην πολιτική του με χαρακτηριστικότερα σημεία το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, την ανάπτυξη των σχέσεων με ευρωπαίους παράγοντες και κόμματα, την αλλαγή της στάσης του απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, όταν το περίφημο Ολαντρέου μετατράπηκε στο φίλος και σύμμαχος Ολάντ.

Η νίκη στις εκλογές του Γενάρη του 2015 επιτάχυνε την προσαρμογή αυτή, η οποία με τη συμφωνία του Ιούλη κυβέρνησης, Κομισιόν και τρόικας για το νέο, το 3^ο μνημόνιο πήρε καταιγιστικό χαρακτήρα. Τον Ιούλη του 2015 η πλειοψηφία των μελών της ΚΕ δεν αποδέχθηκε τη συμφωνία κυβέρνησης και εταίρων θεωρώντας την «νέο επαχθέστερο μνημόνιο, καταστροφικό για τον τόπο και το λαό». Επόμενο βήμα προς το οριστικό ξεκαθάρισμα ήταν η διάσπαση του κόμματος με την αποχώρηση του αριστερού ρεύματος και άλλων δυνάμεων. Ήταν μια σοβαρή επιτυχία της ηγετικής ομάδας.

Παρόλα αυτά το επόμενο διάστημα δεν έλειψαν εντελώς οι αντιπαραθέσεις και οι αντιστάσεις στην επιβολή των μνημονιακών μέτρων, εντελώς άλλης δυναμικής και περιεχομένου φυσικά. Η ηγετική ομάδα ήταν κυρίαρχη. Σε μεγάλο βαθμό οι συγκρούσεις αφορούσαν την επιρροή προσώπων και ομάδων στο κόμμα και την κυβέρνηση, την επιρροή και την προοπτική των στελεχών.

Στο 2^ο συνέδριο αποκαταστάθηκε πλήρως η «τάξη», όσον αφορά την πολιτική και τις αποφάσεις, αλλά και την προώθηση των προσώπων. Η ψηφοφορία για την νέα ΚΕ είναι ενδεικτική. Πρώτοι σε ψήφους ήρθαν οι υπουργοί που σήκωσαν το βάρος της προώθησης των μνημονίων και πρώτος μεταξύ των πρώτων ο συγγραφέας του, Ευκλείδης Τσακαλώτος.  Οι τάσεις διατηρήθηκαν, όμως ο συσχετισμός μεταξύ τους υφίσταται τροποποιήσεις. Η κυριαρχία του ηγετικού πυρήνα της κυβέρνησης δυναμώνει, σημειώθηκαν όμως αντιστάσεις στην επιβολή του. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση η καταψήφιση της πρότασης Τσίπρα για την ποσόστωση στην ΚΕ, και την εξαίρεση των βουλευτών από την ποσόστωση 25%, και η αντικατάστασή τους με κυβερνητικά στελέχη, πρόταση που καταψηφίστηκε. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την έκρηξη του πρωθυπουργού που ζήτησε την επανάληψη της ψηφοφορίας, διότι κατά τη γνώμη του δεν έπρεπε η ΚΕ να είναι αντίθετη στην εισήγησή του, πράγμα που τελικά έγινε δεκτό.

Ο κ. Τσίπρας στην  εισηγητική ομιλία του ήταν αποκαλυπτικός, έδωσε το περίγραμμα των θέσεων και της πολιτικής που θα ακολουθήσει. Μόνο ορισμένα βασικά σημεία θα σχολιάσουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε, απέκτησε εμπειρίες τα χρόνια της διακυβέρνησης του και απέδειξε ότι «εκτός από την αριστερά του διαρκούς απολογισμού των αιτιών της ήττας, εκτός από την αριστερά της απόδρασης και του εθνικού απομονωτισμού, υπάρχει και η Αριστερά που δεν φοβάται να μπει στην ίδια τη φωτιά, να μπει στον αγώνα για την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Η Αριστερά που δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον, να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια».

Η Αριστερά που αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, γιατί τότε η ιστορία της χτυπά την πόρτα, προσέθεσε.

Επιτέλους μάθαμε ποια είναι η πραγματική, η συνεπής Αριστερά. Δεν είναι οι κομμουνιστές και οι  αριστεροί άνθρωποι που έδωσαν κόπους, θυσίες και αίμα για να σταθεί ο λαός στα πόδια του, που υπεράσπισαν τα δικαιώματά του με τεράστιο κόστος, που υπήρξαν η κινητήρια δύναμη για κάθε κατάκτηση και προοδευτική αλλαγή. Η πραγματική Αριστερά είναι αυτή που τα δίνει όλα για να κυβερνήσει, να διαχειριστεί την κρίση του καπιταλισμού και ενσωματώνοντας ευρύτερα λαϊκά τμήματα και αριστερό κόσμο να υπονομεύσει ότι αριστερό και ριζοσπαστικό υπάρχει, να δυσφημήσει ιστορία ενάμιση αιώνα αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, η Αριστερά που τα δίνει όλα για να σώσει τον καπιταλισμό, σε αντίθεση με αυτή που θέλει να τον ανατρέψει. Είναι η Αριστερά των μνημονίων, της λιτότητας, της φτωχοποίησης του λαού, της συσσώρευσης του ιδρώτα του στα μονοπώλια και τις τράπεζες, στους έχοντες και τους κατέχοντες, που μετατρέπει τη χώρα σε άθυρμα στα χέρια του ιμπεριαλισμού.

Ο κ. Τσίπρας  επεχείρησε να οριοθετήσει τις συζητήσεις και τις αποφάσεις του συνεδρίου σε τέσσερα ερωτήματα τα οποία διατύπωσε.

Πρώτον : Αποτελεί εντέλει σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη ;

Δεύτερον : Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;

Τρίτον : Είναι ρεαλιστικό και εφικτό ένα σχέδιο εξόδου με κοινωνική προστασία και παραγωγική ανασυγκρότηση ενόσω υποχρεούσαι να βρίσκεσαι εντός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ;

Τέταρτον : Με ποιούς θα πάμε ; Υπάρχει τελικά περιθώριο συμμαχιών και πεδίο σύγκλησης για την Αριστερά με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της Πράσινης αριστεράς.

Εκεί τελειώνουν όλα. Ότι απασχολεί τον ίδιον και την κυβέρνηση του, αυτά είναι τα διλήμματα που θέτει η ζωή και οι λαϊκές ανάγκες.

Ο κ. Τσίπρας απαριθμεί τα «φιλολαϊκά μέτρα της κυβέρνησης υπαρκτά και ανύπαρκτα ή ελάχιστα, το «παράλληλο» πρόγραμμα  και τους δίνει υπερφυσικές διαστάσεις. Αυτό είναι κατά τη γνώμη του το σημείο διαχωρισμού τους από τη Ν.Δ., το σημείο διαχωρισμού μιας «αριστερής πολιτικής ανακατανομής των βαρών και μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που θέλει την ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια της κοινωνίας». Αυτή κατά τη γνώμη του είναι η πλέον σημαντική αντίθεση σήμερα, είναι η κύρια μορφή που παίρνει ο ταξικός αγώνας. Από τη μια μεριά βρίσκεται η κυβέρνηση του με τους συμμάχους της τους σοσιαλδημοκράτες κ.λπ. και από την άλλη η Ν.Δ. και το ΔΝΤ.

Αυτό είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης και μέσα σ` αυτό το δίπολο πρέπει να στριμωχτούν οι διεκδικήσεις, οι αγωνίες και οι αγώνες του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Μνημόνιο Τσίπρα ή μνημόνιο Σαμαρά, Βενιζέλου, Μητσοτάκη κ.λπ.; Ιμπεριαλιστική πολιτική του Ολάντ, της γερμανική σοσιαλδημοκρατίας και του Γιούνκερ ή της Μέρκελ και του Σόιμπλε; Ο αγώνας για την απαλλαγή από τα μνημόνια, ο αγώνας για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια, ο αγώνας για την απαλλαγή από τα δεσμά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν υπάρχει πλέον.

Περιέγραψε τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η κυβερνητική πολιτική είναι πλέον το πεδίο της κομματικής δραστηριότητας του ΣΥΡΙΖΑ και τίποτε περισσότερο. Η κυβέρνηση αποφασίζει και το κόμμα στηρίζει τα κυβερνητικά μέτρα, προπαγανδίζει τις αποφάσεις και μάλιστα πειθαρχημένα. Φαινόμενα τάσεων και ομάδων δεν γίνονται πλέον ανεκτά.

Ο πρωθυπουργός μας εξήγησε γιατί η κυβέρνηση του συμφώνησε και ψήφισε το επαχθέστερο μνημόνιο, βυθίζοντας περισσότερο το λαό στη φτώχεια και ξεπουλώντας ότι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Ο λόγος είναι ότι το σχέδιο του έχει ορίζοντα τον κοινωνικό μετασχηματισμό, δηλαδή το σοσιαλισμό. Τώρα τι είδους σοσιαλισμός είναι αυτός που ο δρόμος για να φτάσουμε περνάει από μνημόνια και πλήρη παράδοση στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Υπέγραψε το μνημόνιο γιατί αλλιώς η χώρα θα μετατρέπονταν σε στάχτες και ερείπια, η κατάρρευση των τραπεζών θα ισοδυναμούσε με πυρηνική καταστροφή. Θυμήθηκε ότι ο σοσιαλισμός είναι υπόθεση παγκόσμια και δεν οικοδομείται σε μια χώρα και για το λόγο αυτό αγωνίζεται για την αλλαγή του συσχετισμού και τη διαμόρφωση των συμμαχιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, φυσικά με τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, τους πράσινους, τον Ομπάμα  κ.λπ.

Με λίγα λόγια, μας διαβεβαιώνει ότι οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης ισχύουν, τίποτε δεν έχει αναιρεθεί. Η διεκδίκηση των λαϊκών αναγκών, οι προοδευτικές τομές και οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού που υποσχέθηκε ισχύουν. Απλώς σήμερα λόγω της δυσχερούς κατάστασης, στην οποία περιήλθε η χώρα είναι αναγκασμένη η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα μνημόνια, να υπηρετήσει τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτή φαίνεται ότι θα είναι η βασική προπαγανδιστική γραμμή της στο εσωτερικό της χώρας και ιδιαίτερα στον αριστερό κόσμο, στα μέλη και στους οπαδούς της, στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού που υποφέρει.

Παρά την ολοκληρωτική μνημονιακή στροφή δεν πρόκειται αυτόματα να απεγκλωβιστούν αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις από το ΣΥΡΙΖΑ. Ο απεγκλωβισμός δυνάμεων δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Στην πίεση που του ασκείται και στην αιμορραγία που υφίσταται θα απαντήσει στοχεύοντας κυρίως στη συγκράτηση των αριστερών ψηφοφόρων και μελών του. Ενδεικτική είναι η διαχείριση του θέματος της διδασκαλίας των θρησκευτικών και κατ` επέκταση των σχέσεων εκκλησίας και κράτους. Η διδασκαλία των θρησκευτικών είναι ένα μικρό υποπολλαπλάσιο μιας αστικής δημοκρατικής μεταρρύθμισης, η οποία σε άλλες χώρες έγινε πριν εκατοντάδες χρόνια. Ενώ ο υπουργός παιδείας γνωρίζει ότι για την εκκλησία η διδασκαλία των θρησκευτικών και πολύ περισσότερο η αμφισβήτηση των σχέσεων εκκλησίας κράτους είναι αιτία πολέμου και δεν πρόκε

08:04:58

2016-11-01